Emerald Sabbath – Ninth Star

Een niet alledaagse bewerking van Black Sabbath nummers, mogelijk gemaakt door een muzikale fan.
Michael Suilleabhain is zonder twijfel een groot Black Sabbath fan. Vanaf de eerste kennismaking, in 1983, met het debuut album Black Sabbath tot aan de laatste akkoorden, Suilleabhain zag de band maar liefst 82 keer live. Elke samenstelling, behalve die met Ray Gillen, heeft hij live zien spelen. Hij is inspecteur voor veiligheid bij nucleaire installaties en heeft een grote voorliefde voor klassieke muziek. In januari 2015 komt bij hem het idee op om enkele nummers van Black Sabbath klassiek te bewerken.
Hij kreeg hulp van diverse kanten, allemaal mensen die iets met Black Sabbath hebben gedaan in het verleden, hielpen hem mee. Een greep uit de meewerkende personen: zangers Ron Keel en Tony Martin, bassist Neil Murray, drummer Vinny Appice, drummer Bev Bevan, toetsenist Adam Wakeman en producer Jeremy J. Lewis. Al deze personen, en meer, hebben in het verleden gewerkt met Black Sabbath en hebben nu hun medewerking verleend aan deze hommage. Op het afsluitende nummer Supertzar werkt zelfs het English Chamber Choir mee.
Op het album staat een bonte mengeling van nummers, niet de meest voor de hand liggende reeks als je besluit om een tribute album te maken. Er staan diverse instrumentale stukken op, zoals Orchid, Fluff en Stonehenge. Op het nummer In For The Kill horen we zanger Tony Martin die nog steeds krachtig kan zingen. Ron Keel zingt op de andere, niet-instrumentale nummers, zoals Trashed, Die Young en Hole In The Sky. Zanger Dave Walker zingt het nummer She’s Gone. Het nummer Changes wordt gezongen door Suilleabhain zelf  en Queenie May doet de achtergrond zang. Het instrumentale Stonehenge is opgedragen aan de te vroeg gestorven toetsenist Geoff Nichols, het vijfde Sabbath lid.
De nummers wijken uiteraard af van de originele versies, er zijn violen, fluiten en klarinetspel hier en daar toegevoegd. Vooral de instrumentale nummers hebben een overduidelijk klassiek jasje gekregen en ook Changes klinkt heel anders. De opzet is goed gelukt, ook in een klassiek jasje blijven de composities van Iommi en de anderen strak overeind staan. Wel mis je uiteraard de zware riffs van de meester zelf. Dit tribute album is een mooi eerbetoon aan één van de meest toonaangevende bands in hardrock land.