Emil Bulls – Mixtape

Er zijn bands die binnen de eigen scene een aardige cover op kunnen nemen. Zo was de versie van Our Hollow Our Home van Shape Of You van Ed Sheeran fantastisch en maakte We Butter The Breadd With Butter een mooie metalcoreversie van Man’s Not Hot. Het Duitse Emil Bulls maakte in navolging van Axxis dat met reDISCOvery in 2012 een coveralbum neerzette een album met daarop een verzameling covers die hen op de een of andere manier terug doen denken aan de jaren 80 en 90 toen zij als jonge jongens cassettebandjes opnamen met daarop hun favorieten. Deze ‘mixtapes’ konden dan op een lange reis in de auto worden gedraaid of op de ‘walkman’.
Met mijn voorliefde voor de band die vooral met Sacrifice To Venus en Kill Your Demons hoge ogen gooide en een aantal overeenkomsten met mijn eigen muzikale geschiedenis was ik heel benieuwd wat het vijftal uit Duitsland op het album wist neer te zetten.
Dat valt me een beetje tegen. Een aantal composities hebben mij nog nooit aangesproken en ik moet zeggen dat ook de versie van Emil Bulls daar niets aan kan veranderen. De band heeft bijvoorbeeld gekozen voor Survivor van Destiny’s Child. Het gaat hierbij niet zozeer om te muziek maar om de tekst waarin wordt verteld te vertrouwen op jezelf en je eigen pad te blijven volgen. Is heel kenmerkend voor Emil Bulls, maar grijpt me muzikaal niet. Grenade van Bruno Mars komt ook langs. Ik heb nooit begrepen dat niemand het ooit heeft gehad over de plagiaat die gepleegd wordt wanneer je het vergelijkt met Say Yeah van Kiss. Ergens is er nog sprake van een zachte breakdown en dat klinkt goed, zeker in combinatie met de stevige riff die hier de coupletten versterkt.
River (Eminem) wordt neergezet als een portie fikse rapmetal en grooved lekker weg, terwijl Rebel Yell (Billy Idol) van een andere vibe is voorzien. Het origineel is hier een stuk afgeremd en daardoor krijgt Rebel Yell een  nieuwe impuls. De spanningsopbouw is fraai neergezet.
Composities die me ergens oorspronkelijk wel aanspreken zijn net wat zwaarder aangezet. Jesus, He Knows en We Built This City zijn hier goede voorbeelden van. Daarnaast kan het album mij niet echt boeien. You Should See Me In A Crown is nog aardig, maar is geen compositie die ik nogmaals opzet.
Mixtapes leek me een mooi album waarin oude, niet voor de hand liggende composities, in een heftig  nieuw jasje zouden worden gestoken, maar over het algemeen heeft Emil Bulls hier de Bull misgegooid en leg ik het album terzijde.