Empty Yard Experiment (E.Y.E.) – Kallisti

Empty Yard Experiment (E.Y.E.) vindt zijn oorsprong in 2007 in Dubai. De groep muzikanten die hun wortels hebben liggen in Servië, Iran en India zoeken bewust de grenzen op in het progressieve genre. De multi-culturele inslag heeft zijn weerslag op de veelzijdigheid van de muziek van E.Y.E. Kallisti is de tweede cd van de band, een conceptcd die gefocust is op de bedreigingen en chaos in onze hedendaagse samenleving en daarmee een bedreiging zijn voor ons bestaan. Kenmerkende invloeden zijn overduidelijk Alice In Chains, Katatonia en Porcupine Tree. Melodie en kracht, sfeer en emotie zijn trefwoorden die aan Kallisti toebedeeld mogen worden.
Het geheel wordt aan elkaar gespeeld door prachtige instrumentale tussenstukjes zoals Sunyata, Red, Blue, Sama en Green. Deze stukken zorgen enerzijds voor leuke bruggetjes en daarnaast dat je alert en geboeid blijft. In de overige nummers staan sfeer en gevoel dicht bij elkaar. In Greenflash is heel veel ruimte voor experimentele muzikale intermezzo’s waarin het ritme als een repeterende factor de basis vormt voor het gitaarwerk van Bojan Preradovic en Mehdi Gr, waarbij de keyboardgeluiden van Gorgin Asadi voor extra diepte zorgen. Het nummer kent naast de eerder genoemde AIC-invloeden (voornamelijk door de manier van zingen) zeker ook kenmerken van de Poolse collega’s van Riverside. Dat horen we bijvoorbeeld ook weer terug in het instrumentale The Blue Eyes Of A Dog. Knap hoe de band ruim zes minuten de aandacht weet vast te houden met het instrumentarium. Hetzelfde kunstje flikken ze nogmaals in de afsluiter The Call. Nu duurt het bijna tien minuten en horen we muzikaal het complete geluid van de band. Van ingetogen, prachtige sfeerbeelden tot krachtige elementen die door het keyboardspel van Gorgin Asadi bovendien iets on- of bovennatuurlijks krijgen. Meer ingetogen, maar zeker mooi is There Will Never Be waarin de piano de ‘blikvanger’ is door het stuwende akkoordenschema dat telkens wordt gespeeld. Door de gesproken woorden annex zang door de megafoon krijgt de compositie een wat luguber / science-fictionachtig karakter. Hebben we hier te maken met muziek vanuit de ruimte of vanuit het grunge-walhalla want het nummer loopt over in Entropy. Een nummer dat zo vanaf een Alice In Chains-cd had kunnen komen waarbij ze hulp zouden hebben gehad van Kurt Cobain. Alsof Empty Yard Experiment het medium vormt voor de groepsjam die Layne Staley en Kurt vanuit dit grunge-Walhalla naar de aarde hebben gestuurd. De nodige complexe structuren en gestructureerde chaos in het nummer bevestigen het onaardse karakter van het nummer. Door de repeterende sferische, doch krachtige muziekstukken krijgt het nummer een soort hypnotiserende werking. De koek is nog lang niet op wanneer de samensmelting van het eerdergenoemde Katatonia en Riverside in Anomie wederom de kop opsteekt en via het subtiele Lost In A Void That I Know Far Too Well overgaat in Untitled. Bijzonder trouwens om een nummer ‘geen’ titel mee te geven. Het is een rustig nummer waarbij het accent duidelijk bij de zang van Bojan ligt en daarnaast op het gitaarwerk. Bojan heeft een heldere mooie stem. Halverwege het nummer vervalt het geheel in een kroegsamenzang met accordeonbegeleiding. Na een minuut komt het sferische gevoel van de eerste drie minuten weer helemaal naar voren. Aan het eind van de cd vinden we voor de afsluiter The Call het nummer God Has His Reasons. Klinkt een beetje zoals Order Of Voices op hun debuutcd een mooie muzikale omgeving wisten te scheppen. Daarbij is de hoes van de cd heel bijzonder, waarin de persoonlijkheden van de individuele bandleden is verwerkt.
Empty Yard Experiment heeft me met Kallisti weten te verbazen. De composities bevatten diverse uiteenlopende invloeden, maar de band heeft dit weten te smeden tot een prachtige muzikaal schilderij, waarin steeds meer details zich openbaren en waar sfeer en emotie een belangrijk ingrediënt is gebleken. De heren met als thuisbasis Dubai mogen zich meten met de psychedelische progrockcollegae die eveneens met hun muziek zeer tot de verbeelding spreken.