Endless Cycle – Into The Opaque…

Passie is niet te sturen. En godzijdank is passie ook onuitputtelijk. Zo ook bij de heren van Endless Cycle. In 2005 zijn vier eigenzinnige individuen vastbesloten om een mix te maken van vele metalgenres, verzameld in een eigen geluid. Het uiteindelijke product hiervan resulteert onder andere in het winnen van de Zeeuwse finale van de Metal Battle. In eigen beheer wordt dan nu de debuutschijf van Endless Cycle gelanceerd. Contactpersoon en drummer Elmer Sonnevijlle timmert samen met Boris van der Weij, Maarten D’Haese, José Leijnse op de cd letterlijk en figuurlijk flink aan de weg. Ondertussen versterkt met Chris van Geel om het gitaargeluid wat voller te maken. De metal van Endless Cycle is zeker een mix van diverse metalstijlen. De grunts van Boris zijn veelal kenmerkend voor het geluid van de band. Maar juist de combinatie met de ‘clean vocals’ van Maarten geven de nummers regelmatig een nieuwe verrassende wending. Hiermee komt het geluid menigmaal in de buurt van het geluid van de Stone Temple Pilots en soms aan het geluid van Opeth. De nummers zelf zijn echter soms wat te fragmentarisch van aard en laten de tempowisselingen het niet altijd toe om even lekker in het nummer te leunen. In Opaque Portrait is het de band wel gelukt om een riff herkenbaar door het nummer heen te laten versmelten met het geheel. In Driven By Greed is ook duidelijk de mix van stijlen herkenbaar. Van stroperig langzaam en zwaar tot ontzettend snel en decibeltergend; neem daarbij de onmiskenbare zangcombinatie van de band en er ligt toch weer een fraai nummer op de cd. De mellowkant van metal vormt het slotstuk van de cd. In Pride bewijzen de heren dat je wel degelijk een goede muzikant moet zijn om metal te spelen en te componeren. Pride is niet kenmerkend voor de rest van de cd, maar wel een nummer waar ze trots op kunnen zijn. Samenvattend kan en mag ik concluderen dat de nummers voor mij soms wat te wispelturig zijn, hoewel dat in Opaque Portrait weer niet storend is. De combinatie van muziek en zangstijlen is iets waar zeker geen verandering in moet komen. Nederland mag trots zijn op deze ontluikende band. En als Zeeuwen moeten ze (en we) daar ‘’zunig’’  op zijn.