Enemy Of Reality – Arakhne

Een eeuwenoude Griekse mythe over de oorsprong van de spin.
De Griekse symfonic metal band Enemy Of Reality heeft dit thema gekozen voor het nieuwste album, een concept album. De band bestaat uit zangeres Iliana Tsakiraki, gitarist Steelianos Amoiridis, bassist Thanos, drummer Philip Stone en toetsenist Leonidas Diamantopoulos.  Daarnaast worden ze op dit album muzikaal ondersteund door Jeff Waters (Annihilator), Fabio Lione (Rhapsody Of Fire) en Chiara Malvesiti (Therion). Het onderwerp van het album is hoofdzakelijk gebaseerd op de Griekse mythe van Arakhne. Dit was een meisje dat ooit in het Noorden van Griekenland woonde. Ze was kundig in het weven van kleden en tapijten en besteedde daar vele uren aan. Haar producten waren zo mooi, dat de andere meisjes jaloers op haar waren, en zelfs de muzen stopten met het bewonderen van haar werk. Als de muze Polymnia een wandtapijt aan de godin Athena overhandigd, lijkt het alsof de daarop afgebeelde Narcissus tot leven komt. Arakhne beweert dat ze zelfs beter kan weven dan Athena, en dat wordt hoog opgenomen. De goden mag je niet beledigen of uitdagen. Athena brengt een bezoek en er volgt een confrontatie. Het vervolg van het verhaal zit in de nummers op het album.
De nummers vormen een muur van geluid, erg vol en hier en daar bombastisch. Lione zingt het stuk over Narcissus in het nummer Reflected.  In het nummer Showdown horen we Malvesiti in de rol van Arakhne.  Waters zingt zijn partij in het nummer Nouthetisis. Dit laatste nummer begint met een a-capella zang waarna een orkaan van geluid los barst. Een kleine vijftig minuten lang duurt het album. In de nummers wordt het tempo over het algemeen hoog gehouden, roffelende bass drums vormen non stop de ruggengraat van de nummers. Zware gitaarpartijen en nadrukkelijk aanwezige toets partijen maken de nummers af. Het maakt het album tot een compact geheel, een ruimte meer dan optimaal gevuld met muziek. Zo goed gevuld dat het aanvoelt als een dikke brij. Maar de verhaallijn blijft duidelijk, en daar gaat het om.
Een goed album, met schitterend artwork van Tony Midi Artworks (Papa Roach, Heaven Shall Burn, Asking Alexandria).