Inzake thema’s in de lyrics sluit Different World van Enzo Kreft mooi aan op zijn vorige album Control. Daar ging het erover dat de toekomstige technologische evolutie ons niet bevrijdt, maar eerder afhankelijk maakt. Een beetje met dezelfde stroom mee gaat het op Different World over de viruscrisis.
Zelfs in het doemdenken van de donkere jaren ’80, toch nog steeds de periode waarnaar Enzo Kreft muzikaal refereert, had niemand al het scenario geschreven van een wereldwijde pandemie zoals die waar we vandaag mee te mak hebben. Het is natuurlijk wel gesneden koek als thema bij de donkere synthwave van deze Belg.
Op Different World geeft hij zijn persoonlijke dystopie weer. De dag van de eerste lockdown, in België was dat in maart, heeft hij verwerkt in het instrumentale Day Zero, die ook het startpunt voor het album is. In Woke Up This Morning ontwaakt Kreft vervolgens in deze andere wereld, op een zonovergoten lentedag waarin geen vuiltje aan de lucht lijk. Maar helaas, niets is minder waar. De realiteit overtreft de fictie.
In de gejaagde angsttrack Viral Paranoia kruipt Kreft in het hoofd van een slachtoffer van de samenzweringstheorie die stelt dat het virus ontwikkeld werd in een laboratorium. Vervolgens kijkt hij het virus recht in de ogen voor een goed gesprek op Breathtaking Beast. Alleen komen er geen antwoorden.
Iedereen herinnert zich de beelden van wilde dieren die tijdens de lockdown de lege straten bevolkten. Dat vertaalde Kreft naar Nature Isn’t Bound By Borders, waarbij hij dat extrapoleert naar de onhoudbaarheid van ons economische groeimodel. In Far Beyond Our Means kruipt hij in de huid van de overconsumerende westerling met een niet aflatende honger en spilzucht. Ostrich Politics beschrijft de struisvogelreflex van machthebbers op het moment dat die geconfronteerd worden met ‘echte’ problemen.
De titels van de instrumentale tracks Zoonotic Transfer en Pandora’s Box In Permafrost hebben weinig duiding nodig. Kreft is ontgoocheld – zoals velen –als hij ziet welke wereld wij nalaten aan onze kinderen (The Legacy) en stelt tegelijk vast dat het orkest blijft spelen terwijl het schip zinkt (It’s Going On And On). Het album eindigt dan ook met Anthropocene’s End, het einde van het tijdperk van de mens.
Enzo Kreft heeft op Different World de nadelen van de lockdown omgebogen en de plots vrijgekomen tijd gevuld met hard werk in zijn studio. Inhoudelijk is dit nieuwe album militanter en nog een stuk beter, sterker en dieper uitgewerkt dan Control. En ook muzikaal zijn productie en mix beter. De Belg jongleert nog steeds met synthwave, EBM, darkwave, new wave, new beat en coldwave, maar de melodieën en ritmes zijn deze keer treffender voor de boodschap. Enzo Kreft komt op dit album helemaal op dreef en voelt zich als een vis in het water nu de dystopie voor hem zo dicht gekomen is dat hij ze kan ruiken en voelen. De sound is bij momenten heel intens en verbeeldt tegelijk heel raak de vervreemding die we allemaal gevoeld hebben en – jammer genoeg – nog steeds voelen.
Om favorieten aan te duiden is het moeilijk. De tracks waar ik het vaakst naar teruggrijp zijn Viral Paranoia, It’s Going On And On en Zoonotic Transfer. Topalbum.