Het Belgische synthwave-icoon Enzo Kreft werkt aan zijn nieuwe album. Dictator komt pas volgend jaar uit, maar we krijgen al enkele voorsmaakjes onder de vorm van singles. De eerste was Chains of Silence en nu is er Hey, Mr. Dictator.
Met die aanspreking in de titel en na het lezen van de lyrics kan je bijna niet anders dan besluiten dat dit een ode is aan of een update van Welterusten Meneer de President, het lied dat Lennaert Nijgh in 1966 schreef voor Boudewijn De Groot.
Ook hier krijgen we een reeks aantijgingen aan het adres van een anoniem staatshoofd. Terwijl De Groot en Nijgh het duidelijk op de toenmalige Amerikaanse president Johnson gemunt hadden, lijkt deze single te verwijzen naar diens huidige evenknie in Rusland. Maar net als bij De Groot en Nijgh zijn er wel meer kandidaten voor wie dit schoentje past.
Zoals op zijn vorige recente albums blijft Enzo Kreft ook voor deze single dus dicht op de actualiteit zitten. Het blijft me verwonderen dat dergelijke maatschappijkritiek vooral het terrein blijft van de oudere generaties in de muziek. Behalve misschien in een paar punk- en hardcorebands blijft de jongste generatie muzikanten en artiesten vooral naar de eigen navel staren, terwijl er nooit eerder zoveel was om tegen te reageren.
Muzikaal ligt Hey, Mr. Dictator in het verlengde van de vorige albums, al is de toon misschien net iets harder en koeler en missen we een zalvende melodie in deze synthwave.
https://enzokreft.bandcamp.com/track/hey-mr-dictator