De Belg Enzo Kreft maakt reeds synthwave sinds de jaren ’80. De onderwerpen van die periode zijn vandaag opnieuw actueel: een kerndreiging uit Rusland, oorlog aan de grenzen van Europa, klimaatproblemen, vluchtelingen, inflatie, … Het enige verschil is dat we vandaag geen gigantische werkloosheid kennen, maar dat gaan we niet op ons afroepen. Alles komt dus terug en op Shelter, het nieuwe album van Enzo Kreft geldt dat zowel voor de onderwerpen als de muziek.
Enzo Kreft is op muzikaal gebied een complete Einzelgänger of zzp’er. Net als op zijn vorige albums Control en Different World speelde en zong hij alles zelf in en deed ook nog eens de productie, de mix en het artwork. Voor één song heeft hij een quote geleend, maar voor de rest heeft hij deze parel helemaal zelf opgeblonken. In de eerste momenten van Here Come The Birds Of Prey en op Standing On The Soil Of Another horen we zelfs wat gitaar of iets wat daar toch een beetje op lijkt. Dat is dan ook meteen de grootste verrassing op Shelter. Misschien deed hij dat al eerder, maar nu valt het ook op.
De illustere Belg met de hem kenmerkende zwarte baret en zonnebril grossiert op Shelter opnieuw in catchy synth- en coldwave, met soms hints van EBM (de harde beats op No To These Atrocities) en new beat (op Blood Diamonds). Ik zou referenties kunnen opnoemen van artiesten of bands die in de buurt komen, maar dit project gaat al zo lang zijn eigen weg dat niemand nog echt in de buurt komt. Het is best dansbaar, maar tegelijk ook donker, koud en vervreemdend.
In de onderkoelde, monotone lyrics gaat het over de invasie van Oekraïne (Standing On The Soil Of Another en War Winter), de Russische atoomdreiging (Duck And Cover), oorlog in het algemeen (No To These Atrocities en het uit één lyric-zin bestaande The Power To Turn The Tide), uitbuiting (Blood Diamonds) en vluchtelingen (A Refugee Song en On The Run Looking For Shelter). Duck And Cover drijft op een luchtige melodie en Blood Diamonds klinkt zelfs wat vrolijk, als tegengewicht voor de zware thema’s die bezongen worden. De spoken word van War Winter is gedurfd en tegelijk denk ik dat een vrouwelijke stem of een kinderstem dezelfde tekst de luisteraar nog meer of harder zou confronteren met de realiteit. There Is No Tomorrow is zo ongeveer de synthwave-vertaling van De Bom van Doe Maar.
De tracks die er wat bovenuit steken zijn The Power To Turn The Tide, Duck And Cover en 100 Seconds To Midnight.
Vernieuwend is Shelter voor geen meter, wel is het de perfecte soundtrack voor deze roerige tijden.