Maar terug naar 4 mei 2006. Het concert was al maanden van tevoren uitverkocht en de verwachtingen bij de 2000 bezoekers waren hooggespannen. En tot verrassing van menigeen werd bij de ingang aangekondigd dat er een DVD-opname zou plaatsvinden. Voorafgaand aan het concert werd stilgestaan bij de dodenherdenking met twee minuten stilte. Het was muisstil in Paradiso, zeer indrukwekkend. Maar vrij snel hierna betrad Epica het podium voor een uitzinnig publiek. De setlist bestond uit de bekende parels van de eerste albums (The Phantom Agony en Consign to Oblivion) en werd gebracht met veel rook, pyro, wind en sneeuw. Wat goed op de DVD/bluray te zien is het enthousiamse van zowel de band als het publiek, waarbij frontwoman Simone Simons af en toe verheerlijkt rondkijkt en zich in het paradijselijke Paradiso waant. ‘A Dream comes True’. Overigens ook leuk om de oude samenstelling van Epica weer eens terug te zien. Verrassingen zijn er ook te zien/beluisteren op Live at Paradiso, zoals Solitary Ground, met gastzangeres Amanda Somerville of het indrukwekkende Linger, waarbij de begeleiding gedaan werd door strijkers.
Ook Trois Vièrges, nooit eerder live gespeeld, werd indrukwekkend vertolkt, mede dankzij de vocalen van Roy Khan. Al met al was het een ‘night to remember’. Het wachten was toen wachten op de DVD. Dat wachten ging wel erg lang duren door het tussentijdse faillissement van Transmission Records, die de opname had geproduceerd. Pas recent lukte het Nuclear Blast, het huidige platenlabel van Epica, de oorspronkelijke opnames in bezit te krijgen en kon er alsnog gewerkt worden aan de productie van de DVD. Het resultaat is een prachtig verslag van een concert, dat bij velen ook nu als herkenbare Epica-muziek in de oren klinkt. Zijn er dan helemaal geen kritiekpunten? Jawel, tegenwoordig zijn we heel verwend door concertregistraties en kamervullend (DTS, Dolby 5.1 of Atmos geluid). Dat is er jammergenoeg niet; we moeten genoegen nemen met het overigens wel prima klinkende stereogeluid.