Epica – Onze nieuwe live show wordt een epische ervaring

Het is zaterdag twee juli 2016. De dag dat ik afreis naar Amsterdam om daar de kans te krijgen om een interview te doen met een aantal leden van Epica naar aanleiding van hun nieuwe album The Holographic Principle. De locatie is ook niet mis en bevind zich op het Amsterdam Ij. Het gloednieuwe gebouw die A’dam toren heet is de locatie. Daar gaan we tien verdiepingen omhoog, iets met een heel erg vet uitzicht enzo! De ruimte waar we ontvangen worden is het gloednieuwe Gibson kantoor. Tussen de Gibsons een interview mogen doen past echt wel in het straatje van Epica. Een relaxte sfeer zorgde ervoor dat zowel Mark als Simone ontspannen hun interviews konden doen wat resulteerde in relaxte ongedwongen interviews waar we alle tijd voor kregen. Nadien was er ook nog uitgebreid tijd om nog kleine fotoshoots te doen. Een gezellig onderonsje werd het met Simone waar we uitgebreid hebben gesproken over het nieuwe album, toekomstplannen en het overleven op een onbewoond eiland. 
Dank je wel voor je tijd en voor dit interview met Rockportaal.
Jullie hebben een drukke tijd achter de rug met de opnames van jullie nieuwste album. De eerste live shows van dit jaar zitten er alweer op. Hoe gaat het met je?
Het gaat goed. Moe maar voldaan. Veel werk is altijd wel een goed teken maar het is soms wat lastig om de balans te vinden tussen familie, thuis zijn en reizen. We zijn natuurlijk wel vaak van huis weg omdat we een drukke band zijn. Nogmaals, dat is alleen maar iets goeds.
Over het nieuwe album gesproken. Ik heb inmiddels het nieuwe album al een aantal keer mogen luisteren. In mijn ogen en oren een geweldige plaat! Wat zijn de reacties tot nu toe van andere media?
De reacties zijn heel positief al geweest. Wat we vaker horen is dat het weer een stapje verder is voor ons. Het is wat zwaarder geworden, iets meer heavy dan voorheen. Er zit veel informatie in en er valt veel te ontdekken. Nummers van a tot z in de puntjes uitgewerkt. De response in over het algemeen zeer positief. Ik hoop dat dat ook zo door vloeit naar onze fans.
Ik ben erg benieuwd naar de artwork van The Holographic Principle. Wie heeft deze gemaakt en wat was de boodschap hier achter? Er zitten heel veel lagen in en dingen om te ontdekken zoals je net zelf al zei.
Het idee stamt af van Mark. Hij schrijft zijn eigen teksten en is meestal diegene die met de titel track aan komt en de rode lijn die bijna door alle tracks loopt. We zijn al begonnen met The Quantum Physics: Design your Universe en Kingdom Of Heaven en hebben dat doorgetrokken naar The Quantum Enigma. We zijn daar een beetje in blijven hangen zeg maar. Het is een heel intrigerend iets en ook best wel intimiderend want je kan het niet echt omvatten wat het inhoud. Mark leest boeken en kijkt documentaires. The Holographic principle is eigenlijk in het kort uitgelegd dat wij in een hologram leven van hogere realiteit die wij niet kunnen bevatten. De virtual reality brillen die nu uit zijn die kunnen al zo een goede realiteit na bootsen dat je op een gegeven moment niet meer weet wat nu de realiteit is. Het is allemaal zo realistisch geworden. Je kan je dan ook de vraag gaan stellen of de realiteit waarin we nu leven wel de realiteit is? Op Filosofisch vlak sluit ik mij daar ook bij aan door er dieper over na te gaan denken puur vanuit de filosofie en niet vanuit het wetenschappelijk onderlegde perspectief.
Als ik het album luister dan lijkt het met vlagen dat het toch net iets zachter en musical achtig is gegaan. Is dat de bedoeling geweest?
Het is een beetje een evolutie geweest. We hebben vijf songwriters in de band. Alle jongens schrijven muziek. We kijken gezamenlijk welke tracks de beste zijn. Alle vijf hebben een andere stijl waardoor we wel moeten waken dat de sound van Epica bewaard blijft. Daar hebben we dan ook de producer voor die de sound van de band bewaakt. Over het algemeen is de plaat wel harder dan de vorige albums maar wel met de orchestrale touch wat net wat je net zegt het filmische en musical gevoel geeft. Dat komt vaak van onze toetsenist Coen. Die had ook andere nummers geschreven die waren heel symfonisch iets teveel naar de Disney kant op. Dat werd teveel musical. Wat ook een kant is wat de fans al van Epica kennen. Het gitaarwerk is wat meer op de voorgrond getreden waar juist het orchestrale met vlagen wat meer naar de achtergrond is gegaan. Je hebt in de Epica muziek zoveel lagen en informatie dat het moeilijk is om alles hetzelfde volume te geven.
In het afmixen is mij opgevallen dat de grunts en zang iets zachter zijn afgemixt dan voorheen. Wellicht ligt dat aan mijn instellingen waarop ik het album heb beluisterd. Voor mijn gevoel is het ochestrale en andere instrumenten wat belangrijker geworden. Klopt dat?
Nee, niet echt. Het ligt er inderdaad aan op welke installatie je ons album beluisterd. Over het algemeen vind ik dat de zang een goede plek heeft gekregen in de muziek maar er zijn zoveel verschillende lagen. Als je bijvoorbeeld naar popmuziek luistert, afhankelijk van welke artiest, er niet echt veel gebeurd in de muziek. Als zangeres heb je dan heel veel plaats om te shinen. Bij Epica heb je zoveel elementen die ruimte moeten krijgen als: koor, orkest, zang, de gitaren, de drums. Het zijn zoveel puzzelstukjes.
De sound en het gevoel van The Holographic Principle zijn toch, net wat je zij, de meer epische kant op gegaan. Daar stonden jullie al om bekend. Vanwaar de keuze om dit verder te gaan uitbreiden?
Met iedere plaat wil je toch een beetje wat nieuws proberen. Je kijkt altijd naar de voorafgaande platen wat je daar nog aan kan verbeteren. Al de instrumenten die je van het orkest die je hoort zijn niet tegelijkertijd maar juist allemaal individueel opgenomen. Joost, onze producer, heeft juist veel ervaring met orkesten. Ook orkesten die werken met clicktrack. Dat was iets waarvan we dachten dat we daar nog wat meer uit konden halen. Een nog meer organische sound creëren. Nog meer live muziek er in verwerken. Live geluid geeft toch meer feeling dan samples. Samples klinken te perfect en gelikt. We hebben ook een dag een percutie feestje gehouden. Onze drum tech werkt in een muziekwinkel en heeft daar alle trommels, toeters en bellen ingeladen. De mannen hebben daar lekker hun op kunnen uitleven. Dat hoor je ook terug op de plaat. Veel bloed, zweet en tranen.
Er zijn dus veel meer instrumenten gebruikt dan wat jullie voorheen hebben gedaan. Hoe was dat om daar langere tijd mee bezig te zijn en tot uiteindelijk een heel mooi product te komen?
Dat was heel intens en intensief! We hebben nog nooit zoveel nummers gehad voor een album waaruit we konden kiezen welke we uiteindelijk zouden gaan opnemen. We hebben alle nummers gelijk behandeld in die zin omdat we nog niet wisten welke er daadwerkelijk op de plaat gingen komen. We vonden ze allemaal even goed. We hebben ook nog nooit zoveel aandacht besteed aan de details als nu. Van begin tot einde was het een heel intens en creatief proces. Joost, onze producer, is er van in het begin bij geweest. Toen de jongens hun nummers hadden geschreven en het in feite nog baby nummertjes waren was Joost er al bij betrokken. Hij is aan het helpen geweest met het knippen en plakken en ideeën aandragen waardoor ik denk dat het voor hem ook een zwaar proces is geweest. Hij zat er bovenop van begin tot eind. Waar ik dan bijvoorbeeld verantwoordelijk ben voor zang en teksten en dan ook de zang opneem ben ik bij heel veel dingen er ook niet bij geweest. Gewoon omdat ik een andere taak ook heb binnen de band. De jongens hebben ook nog in de studio de nummer gerepeteerd en opgenomen. Vooral ook gesleuteld aan de nummers. Het was een lange bevalling met een mooi resultaat.
Jullie hebben nu duidelijk een stukje andere sound gecreëerd. Jullie zijn daar met het vorige album al mee begonnen. Wat was er eigenlijk mis met de sound daarvoor, waren jullie niet meer tevreden?
Dat zou ik niet zo snel zeggen. We zijn meer gaan kijken in hoe we ons konden vernieuwen. Je komt op een gegeven moment in een bepaalde routine en vaarwater waar je jezelf heel gemakkelijk en comfortabel in voelt. Soms moet je een beetje uit je comfort zone stappen om te kijken of je jezelf weer kan opnieuw uitvinden. Het is meer gezien in de vorm van persoonlijke groei en niet zozeer in negatieve zin. Soms is het ook wel goed om wat nieuwe mensen om je heen te hebben die een heel andere blik hebben op dingen. Die je kunnen motiveren om iets nieuws te proberen. Dan vond ik juist fijn bij Joost. Een andere studio. Joost kennen we al heel lang en heeft veel ervaring. Vooral na Retrospect wilde we een mooie periode afsluiten en kijken waar we aan konden gaan schaven en in zekere zin je ook scherp te houden.
Het is duidelijk te horen op alk nieuw album dat jullie al een tijdje meedraaien.
We zijn onderhand al ouwe lullen in het vak.
Zoals we net al besproken hebben hadden jullie meer nummers klaar dan uiteindelijk op het album zijn verschenen. Jullie hebben persdagen gehouden waar de pers dan die nummers kon beluisteren. Op die basis hebben jullie meen ik een selectie gemaakt voor de uiteindelijke nummers op het album. Is dat de eerste keer dat jullie op die manier gewerkt hebben?
Het is wel de eerste keer dat we zo een enorme lijst aan nummers hadden. Dat was echt wel een primeur en een luxe positie om te kunnen kiezen. We hadden 27 demo tracks waarvan we er 18 hebben gekozen die we opgenomen hebben. Twaalf zijn er daarvan uiteindelijk op de plaat gekomen en zes wachten nog op de dag dat ze ook het daglicht zien.
Dat was ook gelijk mijn volgende vraag. Wat gebeurt er met de nummers die niet op het album verschijnen? Komen die dan als bonussen op albums of hoe moet ik dat zien?
Ze verschijnen niet echt als bonus track. We hebben wel wat ideeën wat we met die tracks kunnen doen om ze toch nog een waardig plekje te geven.
De volgende vraag is een beetje een tricky vraag maar welke nummers kijk je het meest naar uit om live te gaan spelen?
Dat is nog even afwachten tot we de nummers gaan repeteren. Dan pas weet je hoe een nummer aan voelt. Een van mijn favorieten is zeker Universal Death Squad. Beyond The Matrix hou ik ook wel van. Ascension (Dream state Armageddon) is een nummer wat door Rob is geschreven. Dat nummer kan ik mij goed bij voorstellen dat je daar goed op kan headbangen. Dat voel je zelf wel een beetje aan.
Inderdaad ja. Bij sommige nummers kan je al enigszins inschatten wat er live kan gaan komen aan reacties van publiek.
Wij zelf voelen dat ook dat je dan je lijf niet kan tegenhouden om bijvoorbeeld te headbangen of wat dan ook.
Jullie draaien al een aantal jaren mee met succesvolle albums en live shows. Zijn jullie bang dat er op een gegeven moment geen inspiratie meer komt voor nieuwe albums?
Ik denk dat de sterke kant van Epica nu is dat we zoveel songwriters hebben. Daardoor hadden we ook zo een enorme lijst aan nummers. Er komt waarschijnlijk wel een keer een tijd waarvan we zeggen van, we doen even een sabbatical. We zijn alleen maar bezig geweest van begin tot einde. Even tussendoor nog even een paar baby’s baren en hop, door op tour. Als ik dan voor mijzelf spreek denk ik dat je dan op een gegeven moment een keer de baterijen volledig moet opladen en nog wat inspiratie op doen hier en daar. Ik kan er eventueel een jaar tussenuit gaan. De jongens die kunnen niet stilzitten en blijven maar bezig.
In de loop der jaren hebben jullie al flink wat dingen van jullie wishlist kunnen af strepen. Op die lijst staan onder andere een live DVD (Retrospect) opgenomen in het Klokgebouw, Sinds vorig jaar jullie eigen festival waar jullie dit jaar de tweede editie van organiseren in Nederland maar ook nog in Brazilië. De Buma Rocks export award hebben jullie in de wacht weten te slepen. Wat doet dit met jullie en wat mogen we nog meer verwachten uit jullie hoge hoed?
Allereerst gaan wij weer touren. We gaan grotere zalen spelen. Onze live show wordt ook nog groter. Onze lichtshow wordt fenomenaal! We gaan heel aparte lampen gebruiken die nog niet officieel op de markt zijn maar waar wij al wel mee mogen werken. We hebben ze ook al gebruikt voor de fotoshoot en video shoot. Het wordt een epische ervaring!
We hadden het er net al even over dat er al een aantal wensen in vervulling zijn mogen gaan. Maar als er nog een ultieme droom is waarvan je hoopt dat hij ooit werkelijkheid zou worden. Wat is die droom dan. Op persoonlijk vlak zou dat een huisje kopen zijn. Heel veel mensen zijn in de veronderstelling dat we heel erg rijk zijn. In de werkelijkheid valt dat best wel mee. Met Epica hoop ik ooit nog een grotere show neer te kunnen zetten. Reizen naar landen waar we nog niet zijn geweest maar ook weer terug keren naar plekken waar we wel al geweest zijn. Tot nu toe zit er nog steeds een groei in Epica. Ik ben erg benieuwd waar de Epica reis ons nog mee naartoe gaat nemen.
Op 1 oktober hebben jullie tijdens Epic Metal Fest de officiële release van The Holographic Principle. Dat is jullie eigen festival en een release party. Is dat een goede reden om eens flink te gaan uitpakken met die show?
Het wordt onze cd presentatie inderdaad. We weten nog niet precies hoe we die gaan aankleden. We hebben nog geen idee of we de hele cd integraal gaan spelen of gaan mixen met andere nummers. Misschien laten we nog wel nummers achterwege. Daar gaan we achter komen als we gaan repeteren met zijn allen. Over het algemeen gaat dat wel een knaller van een show worden waar we wel gaan uitpakken inderdaad. Dat gaat zeker een leuk feestje worden.
Op facebook was deze week al te zien dat jullie deze week zijn begonnen aan video opnames. Kan je daar wat meer over vertellen?
We zijn drie dagen naar Antwerpen geweest om te gaan werken met Panda Productions. We hebben daar drie video’s opgenomen. We geloven heel erg in dat bedrijf. Het is een jonge ondernemer met veel talent en ambitie. We hebben drie dagen kei hard staan te dansen voor de camera en hopen dat het resultaat mooi wordt. We hebben daar wel alle vertrouwen in.
Ik heb nu een paar persoonlijke vragen. Je bent inmiddels al een flinke tijd moeder. Hoe bevalt het jou om het moederschap te combineren met jouw carrière als zangeres van Epica?
Het is tot nu toe nog altijd mogelijk geweest omdat of mijn man thuis is of ik. Anders hebben we nog een uitweg naar opa en oma die bij ons in de buurt wonen. Zij zijn ook bereid om ons daarin te helpen op dit level want het is toch best intensief. Zolang dat Epica nog zo goed gaat gaan we dit gewoon verder organiseren. Het is niet altijd even gemakkelijk nee.
En het missen van je zoon?
Dat is vanzelf moeilijk en zeker niet leuk nee.
Hem mee nemen op tour misschien een optie?
Dat is haast niet te doen. Het is voor ons als volwassenen al stressvol genoeg laat staan voor zo een klein hummeltje. Die gaat naar de crèche en die heeft daar zijn vertrouwde omgeving. Dat vind ik wel heel belangrijk. Misschien als hij wat ouder is. Hij is al wel een keer mee geweest naar de studio voor akoestische opnames en voor foto shoots. Hij trekt dat allemaal niet zo goed dus dat willen we hem zoveel mogelijk besparen.
Op gebied van kleding zie je er altijd piekfijn uit zowel op het podium als daar naast. Voor de podium outfits werk jij, samen met de jongens van Epica uiteraard, al een tijd samen met Ingeborg Steenhorst. Hoe ben je bij haar terecht gekomen?
Dat is een erg goede vraag. Daar moet ik voor gaan graven in mijn geheugen. Ik kende haar al wat langer omdat ze ook al met Floor Jansen samen werkte. We zijn volgens mij bij haar terecht gekomen bij Requiem For The Indifferent. Daar heeft zij de eerste outfits voor gemaakt. Ik vind het zelf leuk om kleding te ontwerpen maar dat naaien! Ik kan nog geen sok stoppen laat staan om dan jurkjes in elkaar te zetten. Ingeborg die kan dat wel en heeft daardoor ook een paar unieke outfits gemaakt voor mij. Het was ook een beetje een leerproces. Het moest mooi maar ook praktisch zijn. Vaak is achteraf gebleken dat een outfit super mooi was maar dat ik niet lekker mijn ding daarin kon doen op het podium. Daar hebben we wat aan zitten sleutelen de afgelopen keren. Van die hele lange jurken daar kan ik wel in poseren voor foto shoots of voor in video shoots maar dat werkt niet op het podium. Ik kan daar niet in headbangen als een metalhead. Ik vind het vaak ook fijn dat wanneer ik zing ik mijn benen wat verder uit elkaar te zetten om wat steviger te staan en niet in een keurslijf te moeten zitten. Vroeger droeg ik ook korsetten. Dat vind ik nu niet meer zo heel erg fijn. Kleding, haar en make up is wel een beetje de leuke kant van muzikant of artiest zijn. Voor mij zijn foto shoots en video shoots altijd leuk om te doen. Voor de mannen is dat iets minder. Dit keer heb ik online ook veel kleding gekocht op het holografische idee. Dat is nu allemaal de trend in de modescene. Veel glitters en glimmertjes. Printjes van universums vind je overal terug. Dat is wel leuk om dat te combineren. Ik denk dat ik daarin wel een mooie jurk heb gevonden.
Ik zag van de week ook al een nieuwe foto voorbij komen met een gladiator achtig gebaseerd jurkje. Hoe is die outfit tot stand gekomen? Voor mijn gevoel kreeg ik het niet gematched met het holographic thema.
Dat matched inderdaad niet helemaal. Ik had op internet gekeken naar andere artiesten die ik gaaf vind. Ik heb Ingeborg gezegd dat ik rokjes het fijnste vind om te laten maken. Ik kan daar dan zelf topjes bij zoeken die niet veel plaats in beslag nemen. Dit omdat we toch veel moeten reizen. Een van mijn favoriete dingen is ook een rokje wat zij heeft ontworpen. Dat heb ik gedragen tot het bijna uit elkaar viel. We moesten dus weer een rokje doen maar dan iets aparts. Die gladiator rokken dat kan heel mooi op gebied van beweging zijn op het podium. Die flappen die gaan dan open. Madonna heeft volgens mij ook een keer zo een soort rokje gehad. Madonna heeft altijd wel heel erg mooie stage kledij. Het is een beetje een mix tussen Jean Paul Gaultier. Die vind ik al wat licht erotisch. Ik ben geen madonna dus ik ga niet in zo een puntige glitter bh rondlopen. Ik vind het wel gaaf. We hebben nog wel een paar andere dingen geprobeerd die dan uiteindelijk niet werkten. Er komen nog wel een paar andere leuke outfits tevoorschijn maar die staan nog niet online. Een andere jurk heb ik nog zelf gekocht. Dat is een beetje in een robot achtige stijl. Dat past dan weer perfect bij één van de teksten van Universal Death Squad. De robotten die daar in voor komen worden gebruikt als moordmachines. Sowieso de clash die er speelt tussen techniek en de mens. Ik kon mij weer helemaal uitleven op dat gebied.
In de loop der jaren heb jij zelf ook geïnvesteerd in jouw stem. Dat is ook op elk album duidelijk te horen dat er weer stappen vooruit zijn gemaakt en dat je er flink mee kan uit pakken. Het is ook je dierbaarste instrument waar je zuinig mee om moet gaan. Zijn er bepaalde dingen die jij expres achterwege laat of vermijd. Misschien wel dingen die je juist wel doet om je stem in goede conditie te houden?
Rust is op de eerste plaats heel belangrijk. Het is een heel kwetsbaar instrument. Het zijn allemaal kleine spiertjes die moeten vibreren op de kracht van de rest van je lichaam. Het is dus niet zo dat het alleen maar in je keel gebeurt. Allereerst goed letten op je lichamelijke en mentale toestand is net zo belangrijk. Gezond eten en sporten horen dan ook bij. Genoeg rust nemen tussendoor is ook belangrijk. Ik rook niet en drink heel weinig alcohol. Andere drugs zijn uit den boze. Op tour hebben we altijd een blender mee om smoothies te maken. Zo krijg je groenten en fruit binnen op tour. Sporten waar dat kan probeer ik ook te doen. Het is nu wat minder maar het komt met vlagen. Het is ook belangrijk om je niet gek te laten maken. Veel muzikanten feesten heel erg veel. Ik merk aan mijzelf dat ik het wel af en toe leuk vind maar ben daarna kei brak. Ik trek het simpelweg niet. Ik kies er dan voor om in landen waar er mooie omgevingen zijn daar niet de tourist uit te gaan hangen maar te kiezen voor mijn rust. De show vind ik dan het aller belangrijkste.
De metal scene is toch vaak een mannen wereld. Ook bij jullie zie je dat jij tussen vijf mannen zit. Er bestaan ook heel veel discussies over. Vind je het moeilijk om je staande te houden tussen deze mannen?
Ja en nee. Ik ben het vanaf het begin gewend. Je hebt altijd tijden dat het wat stroever of juist weer beter gaat. Man en vrouw staan tegen over elkaar. Dat is net kat en hond op communicatie niveau. Daar moet ik rekening mee houden dat mannen juist heel zwart wit zijn. Een vrouw daar tegenover is juist snel beledigd. We maken ons veel meer druk om dingen waar mannen nog niet eens over nadenken. Ik bekijk het nu zo dat ik sneller dingen laat vallen en ze ga bekijken als man. Over het algemeen heeft het ook zijn voordelen om een vrouw te zijn. Ik werk ook het liefst met mannen dan alleen met vrouwen. Waarschijnlijk heb ik dan iets teveel testosteron.
De volgende vraag is er ééntje waar jullie in de begin jaren ongetwijfeld tegenaan zullen gelopen zijn. Wat voor advies kan je meegeven aan beginnende bands om het te gaan maken in de muziek business?
Volg je hart en doe wat je leuk vind. Als je dat uit straalt, zullen mensen ook makkelijker met je mee gaan. Als je muziek schrijft voor de massa dan kan je heel snel succes hebben maar kan het ook net zo snel weer afnemen. Het internet is tegenwoordig ook een goede plek om je te presenteren en om in contact te komen met mensen overal ter wereld. Er zijn nog maar heel weinig bandjes die bij elkaar in de straat wonen en samen muziek gaan maken. Dat is iets heel zeldzaams. Wij wonen ook allemaal ver uit elkaar en kunnen ook niet iedere zondag samen muziek gaan maken. Juist door het internet en de home studio’s is het heel gemakkelijk om toch muziek te schrijven en dat wereldkundig te maken. We hebben tegenwoordig internet, Youtube. Tegenwoordig hebben bijna alle computers een eigen home studio wat niet persé super fancy te zijn maar je kan wel redelijk gemakkelijk al muziek opnemen en dat online gooien.
De volgde vraag is een beetje een tricky. Hier wil ik graag wat creativiteit van jou vragen. Als we jou op een onbewoond eiland zouden zetten en je mag vijf dingen meenemen. Welke dingen zijn dit dan. Ik moet er wel bij zeggen dat een telefoon of laptop of andere dingen die jou sneller van het eiland af kunnen halen niet mee mogen. Zou je het overleven denk je?
(Simone plaats zich met stoel bij het raam met het gezicht in de zon en is er helemaal klaar voor) Is er wel al eten daar want dat is natuurlijk wel belangrijk.
Er is helemaal niets.
Ik zou dan in ieder geval gaan voor eten en drinken. Bescherming voor de zon is ook een belangrijke. Een antibiotica kuurtje misschien mocht je ergens een keer tegen een rots aan lopen. Een foto van mijn familie gaat ook mee. Een volleybal die ik dan de naam Wilson geef mag ook mee.
Ik zou een moord kunnen plegen voor goede sushi en chocolade. Wat zijn jouw guilty pleasures?
Chocolade voor mij ook ja en drop. Ik ben wel van het zoete. Ik heb laatst een heel vervelende voedselvergiftiging opgelopen waardoor ik voor een tijdje nu op sushi afgeknapt ben. Dat heeft even tijd nodig voor ik dat weer durf te eten.
We zijn inmiddels op het einde gekomen van dit interview. Het heeft denk ik lang genoeg geduurd.
Oh dat was redelijk painless hoor.
Wat zijn de laatste dingen die je nog kwijt wil aan onze lezers?
We komen er aan met Epic Metal Fest 2 er aan met hele gave bands die op treden. We kunnen niet wachten om The Holographic Principle live te gaan spelen. We hopen dat de fans mee springen on board.
Dat gaan ze zeker doen. Daar heb ik alle vertrouwen in want het is echt een super album. Nogmaals dank voor je tijd en voor dit interview en nog een hele fijne dag in Amsterdam.
Met dank aan Ton Dekkers (Interdependent Photo) voor de foto’s tijdens het interview.