Epitaph – Claws

Heerlijke donkere doom metal van Italiaanse oudgedienden.
Al meer dan dertig jaar draait Epitaph mee in het muzikale circuit. In 2014 werd een nieuwe start gemaakt, en nu drie jaar later is het tijd voor weer een nieuw album. Het album opent met het snelle rocknummer Gossammer Claws met daarin een overheersende gitaarpartij. Zang en andere instrumenten zijn ondergeschikt gemaakt. Waco The King heeft, volgens drummer Mauro Tollini, een typische Tony Iommi riff. Donker, stevig en rockend zorgt deze riff er voor dat dit nummer toch één van de dragende songs wordt van het album. De hele compositie is traag en dreigend gebracht. Tollini geeft ook direct toe dat de band beïnvloedt is geweest door Black Sabbath. De leden van Epitaph groeiden op in de jaren tachtig, met de destijds uitgebrachte nummers van Black Sabbath, maar ook het oude materiaal werd enthousiast beluisterd.
Wicked Lady is met elf minuten het langste nummer. Eveneens een traag, donker en dreigend nummer dat muzikaal sterk in elkaar zit. Lang uitgesponnen gitaar riffs, minimale zang en een zware bas vormen het nummer toch een onderhoudend nummer.  Het album wordt afgesloten met Declaration Of Woe, een nummer dat begint met een aanzwellende zang in de verte. Langzaam wint het nummer in volume en wordt het tempo iets opgevoerd. De gitaren zijn minder traag en ook de zang is in dit nummer wat meer aanwezig. Naast de donkere riffs is er zelfs ruimte voor een deel met uitsluitend wat minimaal gitaarwerk ter ondersteuning van de vocalen.
Het hele album kent maar vijf nummers, maar duurt ruim veertig minuten. Een album waar een band op te horen is die absoluut nog mee kan draaien. Tijdloze doom in vijf eigen composities geven de band genoeg credits om dit album te gaan beluisteren of aan te schaffen. Zeker geen miskoop.