Erik Hammarström – Glödhet Rytmisk Svärta

Erik Hammarström, wie kent hem niet…
De naam Erik Hammarström is misschien weinig bekend bij de gemiddelde liefhebber van progressieve rock. Toch is het praktisch onmogelijk dat zijn naam helemaal nieuw is voor degenen die zich verdiept hebben in het prog-rock aanbod uit Scandinavië en met name uit Zweden. De man is al geruime tijd de officiële drummer en percussionist van Änglagård en maakt ook deel uit van All Traps On Earth, ontstaan als een project uit diezelfde band. Daarnaast bezet hij de drumkruk in de eveneens Zweedse prog-formatie Brighteye Brison, die recent hun album V uitbracht en in welke hoedanigheid ik hem ooit mocht interviewen.
Erik Hammarström trok de stoute schoenen aan en komt nu met zijn debuut album Glödhet Rytmisk Svärta op de proppen. Niet zomaar een debuutalbum, maar iets wat we uniek mogen noemen. Glödhet Rytmisk Svärta staat voor een nogal complex album wat het resultaat is van jarenlange studie, evolutie en oefening van het arsenaal aan muziekinstrumenten die Erik gebruikt. Hij heeft het voor zichzelf niet echt gemakkelijk gemaakt. Jazz-rock, avant-garde en klassieke muziek gaan op dit album samen in een sonisch brouwsel wat we gerust een experimenteel album mogen noemen. Een moderne symfonie die perfect zou passen als soundtrack voor een film van Alfred Hitchcock.
Glödhet Rytmisk Svärta bestaat uit ‘slechts’ twee lange suites, beide verdeeld in verschillende delen. Te beginnen met het 34-minuten en uit negen delen bestaande titelnummer Glödhet Rytmisk Svärta. Ondanks de negen genoemde en niet afzonderlijk geïndexeerde delen vloeit alles in elkaar over. Je hoort een overwegend door strijkinstrumenten gedomineerd stuk en – uiteraard – een scala aan uiteenlopende drumpatronen en percussie.
Daarna volgt het ‘slechts’ 15 minuten klokkende en uit vier delen bestaande Iskallt Mörkt Vatten. Hier speelt Erik net als het voorgaande nummer naast drums en percussie ook basgitaar en strijkinstrumenten. Maar we horen ook klarinet, fluit, harp en fagot. Het nummer is daardoor (nog) minder toegankelijk dan Glödhet Rytmisk Svärta.
Het zal je niet verbazen dat dit schijfje geen makkelijke kost of easy-listening muziek is. Muzikant Erik Hammarström laat zich hier van een andere kant zien dan de meesten hem kennen. Dat neemt niet weg dat ondanks het experimentele karakter van deze cd ik ieder minimaal een luisterbeurt aanbeveel.