De cd begint wel erg vet met titelnummer Ungrateful dat sterke overeenkomsten met het nummer Sic van Slipknot kent. Ook de nummers Until I Die, Desire en Fire It Up zijn stevig van aard. De sfeer van Slipknot komen we in You’re Insane trouwens weer tegen. Dit nummer wordt gekenmerkt door een lekkere groove. Dit gevoel krijg je ook terug in Risk It All waarin Escape The Fate weer een stevige pot herrie weet te produceren en de gitaar wat ruimte krijgt om te accelereren. De overige nummers zoals Live Fast Die Beautiful, Forget About Me, Chemical Love en Picture Perfect klinken daarentegen heel populair en soms zelfs nogal eenvoudig. Ik krijg ook steeds meer het idee dat ik naar een mix luister van Adept en 30 Seconds To Mars. Terwijl in Chemical Love zelfs een vleug Depeche Mode naar de oppervlakte lijkt te drijven.
Voor mij is Escape The Fate (voor Nederland) niet dé toekomst van rock and roll die ze pretenderen te zijn. De composities op de cd zijn daarvoor te instabiel wat betreft stijl en intensiteit. De helft van de nummers is loeisterk en klinken lekker weg, de andere nummers echter zijn voor mij vlees noch vis. Ben benieuwd wat de heren op de setlist hebben staan in 013 in Tilburg én eind juni in de Metaldome op Graspop.