Eskimo Callboy – Rehab

Na een uitgebreide tour heeft Eskimo Callboy ruim de tijd genomen om het nieuwe album Rehab te schrijven en op te nemen. De band heeft goed na gedacht over de richting van de band en heeft de vaardigheden van alle bandleden tot het maximum willen benutten. Ze omschrijven het zelf als een soort van rehabilitatie, vandaar de albumtitel.
Het vijfde album is een vervolg op het album The Scene waarmee de band zichzelf wist te overtreffen. Op Rehab is dat iets minder. Ik heb het gevoel dat er meer op ‘safe’ wordt gespeeld. Van begin tot eind is het duidelijk dat je te maken hebt met een Eskimo Callboyalbum, maar de scherpe randjes en energie komt niet altijd even goed uit de bus op Rehab.
Take Me To en Rehab die achter elkaar gewoon één compositie zijn luisteren gemakkelijk en heel prettig weg en heeft wat technocore-accenten maar de scherpe randjes zijn wat afwezig. Later op het album krijg ik dat gevoel ook met Disbeliever en Okay. Super-catchy en melodieus perfect. De composities zijn goed opgebouwd en werken mooi naar het refrein toe. Datzelfde geldt voor de single Supernova, hoewel het Eskimo Callboygeluid hier meer naar voren wordt geschoven en in Made By America komen de scherpe kantjes lichtelijk terug. Ook Lost start vrij easy maar later wordt er een krachtiger geluid neergezet. De wat lieflijke zang krijgt dan bijval van stevige techno-elementen. Daar word ik dan wel weer erg vrolijk van.
Er is gelukkig ook veel meer op het album waar ik wel blij van wordt. Het sterke technogerelateerde It’s Going Down is een mooie aanzet tot Hurricane, waar ik al gauw een volgende MC Thunder in herken. Juist het contrast in heftigheid en de tegengestelde zang van Sushi en Kevin komen hier goed tot zijn recht en laten me een band horen waar ik erg warm voor loop. Ook qua intensiteit is hier het contrast goed en groot. Er is sprake van een lekkere breakdown en het geheel is opzwepend. En door de groovende stukken staat Hurricane als een huis en belooft het zeker een mooi feestje te worden wanneer je Eskimo Callboy live kan en mag aanschouwen.
Daarnaast heeft Nice Boi een heerlijke start met een hip-hop gerelateerde groove en wordt de samenzang van Sushi en Kevin tot het uiterste benut. De lieflijke zangmelodie in het refrein lijkt haaks te staan op de inhoud van de teksten wat bijzonder vernuftig uitpakt, zeker ook omdat de stukken er omheen goed krachtig zijn en uitnodigen om alles mee te blèren. Met Prism sluit Rehab af. Ook Prism is neergezet voor een breder publiek, maar het heeft net wat meer. Op de een of andere manier zijn er overeenkomsten qua zangmelodie met The Devil Within van het album The Scene.
Rehab is daarmee een bijzonder album. Er staan geen slechte composities op in de (slechts) 31 minuten muziek. Alle composities zijn aanstekelijk, daar kan ik ook duidelijk over zijn. Maar de helft van de nieuwe composities missen toch wat pit. Gelukkig staan daar kenmerkende Eskimo Callboycomposities tegenover die van Rehab toch zeker een album maken dat de moeite waard is van het luisteren en aanschaffen. Eskimo Callboy blijft ook met Rehab zeker op plaat en live boven de middenmoot uitstijgen.