Hun muziek is een mengelmoes met diverse muziekstijlen die ze in hun prille leven voorbij hoorden komen en ze gebruiken het allemaal. Openingsnummer CSTRP heeft al wat invloeden van The Beastie Boys om daarna flink het tempo erin te gooien wat uitloopt in titelnummer We Are The Mess dat ik bijna zou willen omschrijven als een combinatie van de poppysound van One Direction en het brute muziekgeweld van Caliban of The Devil Wears Prada, maar dan wel in een verdomd goede mix die aanstekelijke muziek voortbrengt. Het Party In The Horrorhouse is werkelijk een juweeltje van een nummer. De bubblegumdameszang aan het begin is zo goed ‘fout’ dat het vervolg immens binnenkomt. Door de aanstekelijke titel die menigmaal in het nummer naar voren komt en de ‘rustmomenten’ is dit een nummer dat je nooit genoeg kunt horen. Via Blood Red Lips komen we bij misschien wel het meest toegankelijke nummer van de cd: Never Let You Know. Wederom een poppydeuntje waarin echter de metal absoluut niet te verwaarlozen is. Er wordt ook gezegd dat een goed nummer altijd akoestisch zijn waarde laat zien. Dat bewijst Eskimo Callboy met de akoestische versie van Never Let You Know.#elchransformer is een flauwe grap waarbij ze een pizza bestellen in Amerika en het afleveradres in Duitsland opgeven. Het wordt niet gewaardeerd door de dame. Ghost OF The Night ligt in het verlengde van de overige nummers. Het is uptempo doorspekt met flinke elektronische elementen en daarbij een aanstekelijk en aantrekkelijk refrein waarbij de clean vocals enige luchtigheid aan het mengsel toevoegen. Het heeft veel overeenkomsten met Final Dance. Een metaldancenummr pur sang. Klinkt goed, ligt goed in het gehoor en heeft een overheerlijke groove in het nummer. Eén waar KoRn jaloers op zou kunnen zijn. Het Voodoo Circus dat daarna de stad binnenrijdt, is bijzonder heftig. Een grunt waarbij de leeuwentemmer de amandelen van de leeuw zou kunnen kussen. En daar komt ook The Devil Wears Prada weer even om de hoek van de straat kijken. Het nummer laat een nucleaire lading energie vrij bij de eerste tonen van het nummers en dendert voort waarbij de clean vocals even net boven het maaiveld uitkomen om snel omgemaaid te worden door die brute, verwoestende kracht van de grunts en de melodie. Broadway’s Gonna Kill Us is wer lekker commercieel getint en loopt mooi over in RX, nummer 12 op de cd. Tijd voor wat rust met vioolgeluid en elektronische beats.
We Are The Mess is een fantastisch groovend metalbegin van 2014. Eskimo Callboy kan alleen maar in de straat van We Butter The Breat With Butter wonen, want na Goldkinder uit 2013 is Eskimo Callboy voorlopig de hit van dit jaar. Deze cd verveelt na beluisteren en beluisteren en nogmaals beluisteren echt geen moment.