Even Flow is een progressieve metalband die al enige tijd bestond voordat de eerste EP Dream Weaver werd uitgebracht. Opgericht door de broers Pietro Paolo Lunesu (gitaar en zang) en Giorgio Lunesu (drums) heeft de band al de nodige successen op zijn naam staan, waaronder een EP waarop Mark Zonder, Mike Lepond en Matt Guillory meespeelden.
Uiteindelijk komen we bij de EP Mediterraneo dat begin oktober uitgebracht werd en mijn kennismaking met de band is.
De EP telt vijf composities waarmee de band de variëteit binnen het progressieve genre verkent en duidelijk laat horen.
In Ocean Lies start Even Flow vanuit een gothic-/powermetalkarakter. Al gauw verandert de stijl enigszins en zet de band een stevig en aantrekkelijk refrein neer waarin vooral duidelijk wordt dat zanger Marco Pastorino (ook eerder langsgekomen met het laatste album van Virtual Symmetry) een dijk van een stem heeft. Door de diversiteit, het uitstekende ritmewerk van drummer Giorgio en bassist Luca Negro, en de progressieve elementen is Ocean Lies een sterke binnenkomer. Het progressieve karakter van Ocean Lies krijgt een vervolg in Revelation Day. Het tempo ligt hoog, maar wijzigt gaandeweg wel geregeld, en de melodie is uiterst toegankelijk.
Met Ray Of Light zetten ze een kleine zijstap binnen het progressieve genre in de richting van de stijl die je bij Ayreon tegenkomt. Het is innemend, melodieus en door de onregelmatigheden klinkt het allemaal fris. Alle elementen vanuit de band worden integraal toegepast en samengesmeed tot een bloeiende compositie die aanspreekt.
Anders, maar niet minder mooi, is het ingetogen Leaves waarin de zang van Marco voornamelijk begeleid wordt door de piano. Een compositie die je met de ogen dicht heerlijk over je heen mag laten komen terwijl je je laat meevoeren door de stroom van het pianospel.
De EP sluit tenslotte af met het titelnummer Mediterraneo dat met zeveneneenhalve minuut de lengte heeft van een epische afsluiter.
Het intro bouwt zich langzaam op. Het subtiele geluid heeft een klein 1001-accentje. Met het invallen van de zang verdwijnt dat en krijgt de compositie een nieuwe spanningsgolf. Alle elementen die Even Flow heeft toegepast in de eerste vier composities komen als een compleet pakket terug in deze compositie. Melodie en stijl spreken aan en hoewel er diverse tempowisselingen zijn, behoudt Even Flow het overzicht en verzandt het gelukkig niet in een complexe chaos. Juist in deze lange(re) compositie is er ruimte voor gitaar en toetsen en deze ruimte wordt netjes benut.
Mediterraneo is een heerlijke EP. Bij de eerste luisterbeurt had ik het gevoel dat alles nogal uit elkaar lag muzikaal gezien, maar uiteindelijk blijkt de EP een mooi geheel zijn waarin de veelzijdigheid van Even Flow juist goed tot zijn recht komt en op diverse manieren erg aanspreekt. En dan vergeet ik bijna nog het prachtige artwork te vermelden.