Evenline – Dear Morpheus

Ik ben verbaasd! Allereerst ben ik verbaasd dat ik dit album nu onder ogen krijg, terwijl het in juli 2014 al reeds is uitgebracht. Daarnaast ben ik uitermate verbaasd dat deze vier heren van Evenline uit Frankrijk komen en niet uit de Verenigde Staten. De muziek die Evenline namelijk maakt, klinkt nog meer Amerikaans dan het Vrijheidsbeeld is. Niet verbazingwekkend dat juist deze band het voorprogramma mocht verzorgen van Alter Bridge. De melodische powerrock past namelijk in hetzelfde rijtje. Naast melodisch past ook de term melancholiek goed in het rijtje van genreomschrijvingen. Niet alleen qua muziek maar ook tekstueel.
Centraal voor het geluid is het nagenoeg hese stemgeluid van zanger Aarno Gueziec. Het luistert prettig weg en lijkt in vlagen op een kruising tussen Kurt Cobain (KC) en Chad Kroeger (CK).
Misschien is dit zelfs het album dat Nickelback voor ogen had, maar nooit zover zijn gekomen.Het album start lekker stevig met de nummers Misunderstood en Without You, waarin vooral de drumslagen van drummer Olivier Stefanelli zorgen voor de benodigde snelheid terwijl Fabrice Tedaldi tovert met zijn gitaar. Na het wat rustigere Letter To A Grave is het weer spierballenrock met Insomnia. Ik raak geraakt door de composities van Evenline. Hoewel ik van een stevige pot herrie houd, liggen de nummers op dit album goed in het gehoor en beleef ik er danig veel plezier aan. Zeker wanneer in het ogenschijnlijke Over & Over Aarno zijn stem nog even laat zakken om in een soort van grunt/grom verder te gaan. De combinatie van stevige rock en melancholie komt in een nummer als Already Gone sterk naar voren, waarna het in titelnummer Dear Morpheus nog verder uitgebouwd wordt. Het uptempo Hard To Breathe en stevig Judgement Day laten de versterkers nog even gloeien, waarna Evenline in You Should Have Left Me alle emotie nog even van stal te halen waarbij het onderscheid tussen de rustieke coupletten en de meer stevige refreinen goed uitgebalanceerd is. In afsluiter Eternal Regrets horen we alleen het prettige stemgeluid van Aarno waarbij het subtiel begeleid wordt door het mooie gitaarwerk van Fabrice en een cello voor nog meer diepgang zorgt.
Bij deze heruitgave hoort tevens een tweede cd met daarop vijf nummers in akoestische setting opgenomen. De vijf nummers zijn prachtig om naar te luisteren en blijven fier en stevig overeind in deze akoestische setting.
Ook aan het eind van deze review ben ik nog altijd verbaasd. Dear Morpheus is een heerlijk album geworden met elf composities die zowel kracht als gevoeligheid uitstralen en Evenline heeft daarin een goede balans gevonden. De extra cd met de vijf akoestische nummers is werkelijk een cadeautje dat je er nog eens bij krijgt.