Every Time I Die – Patronaat (Haarlem) 23/06/2015

Het oude, vertrouwde, kleine zaaltje van het Patronaat in Haarlem zal vanavond een stuk ouder zijn na de ravage die de drie bands voor vandaag gepland hebben. 
Allereerst komt het Nederlandse Meet The Storm het podium opstormen en laat meteen zien dat de headliners beter niet te makkelijk moeten gaan nadenken over vanavond. Muzikaal duidelijk geïnspireerd door Every Time I Die bestookt de band alle centimeters van het podium en laat er geen gras over groeien. De zaal is nog niet bijzonder goed gevuld maar dat komt nog wel, vooral als de band tijdens het laatste nummer het lager opzoekt, het podium verlaat en hun nummer in het publiek verder speelt. De passie die deze band uitstraalt is bewonderenswaardig en de band verdient alles wat ze in de toekomst tegemoet komt.
Counterparts had hier vanavond moeten staan, maar door hun optreden op Graspop het afgelopen weekend had de zanger last van astma en moesten ze in Duitsland even bij een ziekenhuis nagaan wat er aan de hand was. Dit bleek langer te duren dan gepland en dus kon Counterparts er helaas niet meer op tijd bij zijn. Gelukkig heeft het Patronaat een vervanging gevonden; The Royal uit Eindhoven. Was Meet The Storm wat meer punk rock en old school hardcore, The Royal zijn meer metal- en deathcore dan de rest en de avond wordt gevuld met overmatige breakdowns, drops waar je broek van gaat trillen en soms een klein melodietje ertussendoor. Hoewel ze net zo enthousiast staan te rammen als Meet The Storm lijkt het toch allemaal wat minder spectaculair en wat meer standaard. Het publiek waardeert het echter wel en de kleine circlepits worden almaar groter en enthousiaster. Al snel komt het laatste nummer en springt de zanger eveneens het publiek in om hen wat meer op te jutten.
Dan is het eindelijk tijd voor de bijna legendarische heren van Every Time I Die. Het is de eerste keer voor hen in deze stad en het kleine zaaltje is perfect voor een optreden van deze helden van de hardcore scene. De band scheurt met een razend tempo door zijn nummers heen; soms is een nummer nog net niet afgelopen en al snel kondigt de band het volgende nummer aan. Het tempo van de nummers zelf ligt ook hoog; het zorgt voor een energieke avond met een band die live niet lijkt te stoppen. Man mountain gitarist Andy Williams krijgt tussen nummers ineens bezoek van een passievolle fan die hem graag zijn tattoo wil laten zien. Ze knuffelen, de band lacht en stagedivers worden uitgenodigd om op het podium te komen; het is immers ook hun feestje, houdt de band vol. Oudere nummers als Floater en Ebolarama worden gevolgd door nieuwe ‘klassiekers’ als The Great Secret en Decayin’ With The Boys. Het loopt allemaal vloeiend in elkaar over en het blijft een groot plezier om deze band te werk te zien gaan. Het is een feestje, ook al is de grens van het volume net over het randje, zodat de oren op een gegeven moment toch een beetje twijfels krijgen bij dit concert. Het zorgt ervoor dat alle subtiliteit verloren gaat terwijl de band wild over het podium paradeert; de fans die hier verzameld zijn en vrolijk zijn begonnen met stagediven maakt het allemaal niet uit. De pit vooraan de zaal is nu ook een constante massa van beweging die niet ophoudt gedurende het uurtje dat de band ons trakteert op een stevige avond muziek. Het was dan de eerste keer voor ETID in Haarlem, here’s hoping dat het zeker niet de laatste wordt.
Setlist:
Underwater Bimbos From Outer Space
Thirst
Decayin’ With The Boys
Bored Stiff
New Black
NHL
The Great Secret
Wanderlust
Kill The Music
Ebolarama
We’rewolf
Floater
No Son Of Mine
Imitation Is The Sincerest Form Of Battery
Moor