Evil Invaders – Pulses Of Pleasure

De vier heren van Evil Invaders hebben de nodige uurtjes werk erin zitten voordat het debuut Pulses Of Pleasure door Napalm Records wordt uitgebracht. Het harde werken werpt zijn vruchten af, maar ik zie overeenkomsten met het ondertussen gestopte Vanderbuyst. Ik hoop dat het Belgische antwoord hierop in de vorm van Evil Invaders een andere toekomst in het vooruitschiet hebben. De andere overeenkomst naast het jezelf in de picture werken is de muziek zelf. Het klinkt fris, brutal (op een positieve manier) en het rockt. Bij Evil Invaders hebben ze verdomd goed naar de ‘rijke’ jaren zeventig en tachtig gekeken en geluisterd.
Fast, Loud ‘n’ Rude laat meteen horen uit welk hout de heren gesneden zijn. Het tempo ligt hoog, het dubbele gitaargeluid laat meteen van zich horen en de zang klinkt gretig met een flink hoog bereik. Een bereik dat voorbeeld Rob Halford niet zo snel weet te evenaren dezer dagen. De nummers zijn nagenoeg allemaal in een flink tempo en kennen een fraaie melodie. Dat de old-school-hardrock in alle naden van het album te vinden is, laat zich ook horen in titelnummer Pulses Of Pleasure. Behalve het hoge stemgeluid van zanger/guitarist Joe sluipt het Iron Maidengevoel in de melodiestukken verderop in het nummer langzaam naar de voorgrond, waar gitarist Sam Lemmens uitgebreid mag laten horen wat hij in zijn mars heeft. Tijd om te rusten is er niet, wanneer Pulses Of Pleasure naadloos overgaat in Eclipse Of The Mind. Raggende riffs en dampende drums luiden het nummer in waarbij thrashinvloeden eveneens van de partij zijn. Ook hier, naast de pompende ritmesectie, een hoofdrol voor het gitaargeweld waar twee gitaarsolo’s door elkaar het niveau naar boven schuift. Daarna kunnen we concluderen dat het ruim veertig minuten Evil Invaders op ten top is. Het Maidenintro in Stairway To Insanity en het uptempo Venom laten een band horen die strak, energiek en snel speelt. Aan het eind is er een kleine verrassing in de vorm van Blinded (intro) dat als langdurig intro fungeert voor slotstuk Master Of Illusion. Een nummer dat nog één keer laat horen waar onze Belgische vrienden voor staan. Ergens ver weg ligt er een vergelijking, qua uitspraak van Master, bij de Master OF Puppets van Metallica, maar voor de rest is het een herhaling van de eerdere composities.
Niets mis mee, zou ik zelf zo zeggen. Voor de variatie moet je niet naar Evil Invaders luisteren, maar voor een strakke, energieke band is Evil Invaders een welkome binnenkomer in de metalwereld.