Evil or Die Fest vrijdag – Roeselare 18/10/2019

Wie zegt dat je niets kunt leren van festivals? Wij hebben een hoop geleerd op Evil or Die Fest in Roeselare. Alleen op de vrijdag al. Dat het heel normaal is als mensen vliegen, bijvoorbeeld. Wie had dat gedacht? En dat het woord ‘fuck’ eigenlijk heel normaal is en in elk alledaags gesprek verweven kan worden. Oh ja en dat je niet altijd verstaanbaar hoeft te zijn om een boodschap over te brengen, dat is ook een belangrijke. Een leerzame avond, maar tegelijkertijd een gaaf feestje waar je compleet jezelf kunt zijn.
Dan moet je natuurlijk wel van hardcore houden. Het is niet voor niets dat er gratis oordopjes uitgedeeld worden bij de ingang. Wat een erg goede zet is trouwens, waarmee de organisatie laat zien dat ze verantwoordelijk en begaan zijn. De zaal waarin het festival gehouden wordt ziet er van buiten uit als een oude loods, maar van binnen ziet het er meer uit alsof het normaal gesproken gebruikt wordt als gymzaal. Niets mis mee, het is een intieme zaal die zorgt voor een goede sfeer.

Nou, laten we het nu maar eens over de bands gaan hebben die deze sportzaal op de vrijdag komen terroriseren. De eerste band van de avond is Mindwar, een Vlaamse hardcore band uit Lokeren. Ze voelen zich duidelijk thuis in het heerlijke plaatsje Roeselare en ze staan met een enorme veelheid energie op het podium. De muzikanten hebben duidelijk verstand van hun instrumenten en dat is goed terug te horen in de nummers die ze voortbrengen. Old School Hardcore op zijn best, een mooi begin van de avond.
De eerste band speelde in eigen land, maar de jongens die nu aan de beurt zijn hebben al een hele reis achter de rug. Het is de beurt aan de Welsche Hardcore punk band Brutality Will Prevail om de gezellige gymzaal op zijn kop te zetten. Het eerste dat opvalt aan de muziek die zij produceren zijn de gitaar riffs, die door merg en been gaan. De stem van zanger Louis Gauthier sluit perfect aan bij dit gewelddadige geluid.
De band STAB speelt niet ver van hun thuisplaats, Kortrijk, maar toch gaan ze tekeer alsof ze op een enorm festival staan. De reactie die ze krijgen vanuit het publiek zou hen ook zomaar het gevoel kunnen geven dat ze voor duizend man spelen, wat net zoveel zegt over de band als over de toeschouwers. Iedereen hier lijkt echt gekomen te zijn voor een avondje lekker los gaan op heerlijke hardcore muziek, wat de sfeer zeker ten goede doet. Het is ook duidelijk te merken dat de bands genieten van het intieme karakter van de accommodatie en van het redelijk persoonlijke contact met hun fans en publiek.
Hangman’s Chair is een Franse sludge/stoner/doommetal band. Ja, we worden met allerlei genres overspoeld dit weekend, sommigen bekender dan anderen. Op het gebied van snelheid ligt deze band op een andere lijn dan de rest die vandaag speelt. De nummers zijn gevuld met langzame, zware riffs. Dit geeft het geluid van de band een beetje een trance-ondertoon. Niets mis mee, Hangman’s Chair is zelfs wel even een verademing te noemen tussen het geraas door.

Knuckledust is meteen weer een groot contrast met hun voorganger. Meer de muziek die je verwacht op de hardcore-vrijdag. Dit is dan ook waar de heftige moshpits voor het eerst echt ontstaan. Armen en andere ledematen vliegen alle kanten op. De woorden die de zanger uitschreeuwt zijn niet bepaald verstaanbaar, evenals de speeches die hij tussen de nummers door geeft. Die hadden sowieso wel iets minder gemogen, maar het is vast goed bedoeld. Onze dagelijkse dosis politieke correctheid is in ieder geval wel weer bereikt. Het publiek wordt zeker enthousiast van de mannen op het podium, daar is verder niets over te zeggen. Ze zingen zelfs nog een verjaardagsliedje voor een klein meisje dat aanwezig is, met een koptelefoon op die bijna groter is dan haar hoofd. Heel lief hoor, dat is nog eens goede opvoeding.
Het veel praten tussen nummers door wordt voortgezet door de band Hoods. Gelukkig nemen zij het humoristische pad, dat kunnen de aanwezigen wel waarderen. Voor een groot deel kraamt de zanger alleen maar onzin uit, of zo lijkt het tenminste. Op een gegeven moment doet hij zelfs een poging om Spaans en Frans te spreken. Maar goed, het slaat in ieder geval wel aan. Waar hun voorganger wat chaotisch was qua sound, is Hoods een stuk melodischer. Het tempo ligt nog steeds hoog en de gitarist speelt nog net zijn arm er niet af, maar er is nu wel een melodie in te ontdekken, in plaats van alleen een armageddon van geluid en geschreeuw.

Alle bands scoren vandaag hoog op het gebied van interactie met de toeschouwers. Backfire! bereikt hier toch wel echt het hoogtepunt in op de vrijdagavond. Ze laten het publiek regelmatig stukken meezingen en hangen daarbij zelf bijna naast het podium. Dit laat ook wel zien dat er veel fans in het publiek zitten, die de teksten ook daadwerkelijk kennen. Ondanks alle drank die ze al naar binnen hebben gegoten. Backfire! heeft toch net een wat andere sound dan de rest van de bands die vandaag spelen. Om het ‘punk-achtig’ te noemen voelt heel verkeerd, maar als je het vergelijkt met de rest van de vrijdag, zou het wel eens terecht kunnen zijn.
De afsluiter van de vrijdagavond, die bekend staan om hun ‘gevaarlijk’ enthousiaste publiek, is de band Arkangel. Er is op de vrijdag geen fotopit, maar toch zijn er fotografen die er geen probleem mee hebben zich door de moshpits heen te wurmen. Bij Arkangel is dat toch net wat anders. Waarom deze band ietwat afschrikt, wordt al snel duidelijk wanneer ze beginnen met spelen. Niet alleen hun muziek, maar ook de mensen die het podium op worden gegooid, zorgen wel voor de nodige intimidatie. Alleen hun onheilspellende opkomst, zowel op het gebied van verlichting als muziek, zorgt al voor complete stilte in de zaal. Mensen die Converge ooit live hebben gezien kunnen de sound van Arkangel zeker wel waarderen en zijn misschien ook wat minder snel onder de indruk. Ze hebben er wel wat van weg, vooral qua zang, maar dan in een net wat lager tempo. Van alle bands die vandaag speelden, laten de mannen van Arkangel zeker de meeste energie zien. Zelfs voor mensen die niet helemaal fan zijn van de muziek, is dat aanstekelijk.