De Slam-iconen van Extermination Dismemberment zijn deze lente op doortocht door Europa. Helaas konden we geen verslag doen van hun optredens in Den Haag of Apeldoorn. Daarom neem ik het besluit om tijdens mijn vakantie in Helsinki een kijkje te nemen, uit respect voor het undergroundgenre. Waar in Nederland de lokale band Korpse voor het voorprogramma zorgde, waren het in Helsinki de Finse ensembles Cumbeast, Putrid Defecation en Neurosurgery die de avond mochten openen.
Het uit Helsinki afkomstige Neurosurgery heeft het genoegen om deze avond te startem. Dit kwartet richt zich voornamelijk op Brutal Death Metal en houdt daarbij geen blad voor de mond. Met vastberadenheid betreden ze het podium (of beter gezegd, het verhoogje van tien centimeter) na een entree vanuit het publiek. Het eerste deel van hun set bestaat voornamelijk uit meedogenloos hak- en zaagwerk, waarbij de blikkerige drums en de vocalen van Turu indruk weten te maken. Hoewel het voornamelijk diepe grunts betreft, is er ook een overtuigende inzet in de hogere tonen, vooral merkbaar bij de pig squeels. Een moshpit kan niet uitblijven, en zanger Turu doet enthousiast mee. Naarmate de set vordert, wisselen Groove en melodieuze solo’s elkaar af, waardoor naast brute kracht ook virtuositeit wordt tentoongespreid. Neurosurgery weet in 35 minuten te imponeren en het publiek is warm gedraaien voor vanavond.
Eens kijken of de ‘True Toilet Slam’ van Putrid Defecation hetzelfde teweeg kan brengen. Lange samples van ‘toilethumor’ worden afgewisseld met korte composities die heen en weer bewegen tussen Slam en Brutal Death. De laag gestemde gitaar tandem wordt vergezeld door loodzware bastonen en furieuze drumpartijen. De eentonige diepe klanken van zanger Joona leggen een deken van geluid over dit geheel, maar het is vooral de instrumentale sectie die mij weet te bekoren. Het publiek beweegt gretig op en neer tijdens de breakdowns en lacht om de humoristische intermezzo’s van deze praatgrage band. Qua thematiek roept dit associaties op met Gutalax en het is dan ook niet vreemd dat er meerdere shirtjes te zien zijn van dit Tsjechische ensemble. De prijs voor diversiteit zal dit Finse gezelschap niet winnen, maar de tent wordt afgebroken. Het publiek geniet en deze letterlijke ‘shitshow’ zorgt vooral voor bewegende hoofdjes. Een kleine wall of death zorgt voor de beëindiging van dit optreden.
Het eveneens uit Finland afkomstige Cumbeast heeft door de jaren heen meer bekendheid vergaard dan de voorgaande bands, dus heb ik hooggespannen verwachtingen. Hun op Groove gerichte Death Metal, doorspekt met invloeden uit het Grindcore genre, zorgt voor een gevarieerd geheel. Rauwe en smerige Death Metal wordt geserveerd volgens oud recept. Cumbeast speelt uiterst strak, maar timmert niet alles dicht, waardoor er ruimte overblijft voor improvisatie. Mijn kennis van de Finse taal is nul, maar gezien het applaus worden de speeches gewaardeerd. Het refrein van Cocktopus wordt luidkeels meegezongen en de publieksparticipatie is hoog. Dit doet denken aan Kataklysm die in een hogere versnelling opereert en dat kan mij ten zeerste bekoren. Cummando etaleert een aantal kwaliteitsriffs, terwijl Schlongkong de snelheid en hardheid opvoert. Cumbeast straalt ervaring uit in alle facetten, van humor tot muzikale vaardigheid, en levert een uiterst succesvolle vertolking van hun discografie af.
Met een bombastische intro is het nu aan Extermination Dismemberment om de avond op een hoogtepunt af te sluiten. doen de zaal op haar grondvesten schudden. Vladislav’s iconische grunts geven elk nummer extra kracht en maken live nog meer indruk dan op de studio-opnames. Slamriffs, breaks, double bass, solo’s en bulderende uithalen zijn in elk nummer eerder regel dan uitzondering, maar toch weet Extermination Dismemberment zoveel variatie in hun spel te leggen dat het geen seconde verveelt. De zaal wordt beheerst door verschillende moshpits, maar tijdens het indrukwekkende Protonemesis wordt de volledige zaal bestreken. De symfonische achtergrond mengt zich uitstekend met het Slam geweld en toont zich een uitstekende livenummer. Het is nog niet gedaan met experimenten, want de Slam wordt ook heus samengevoegd met Industriële klanken op Corpsepit.
Dat het nieuwe album Dehumanization Protocol als een bominsloeg was al duidelijk, maar is in werkelijkheid superieur aan de studio variant. Tijdens de zware breakdowns is het nekken breken, terwijl ik in de snelle passages medelijden heb met drummer Denis, want de zaal is warmer dan de sauna waar ik eerder die dag was geweest. Met de laatste woorden: ‘Als je je morgen nog goed voelt, heb je vanavond niet hard genoeg geleefd’ sluit de Devourment cover van Babykiller het optreden af. Deze loodzware track kent geen genade en walst over iedereen heen. Het einde komt helaas veel te snel, want Extermination Dismemberment heeft zeker de potentie om langer dan 40 minuten te boeien.
Met een combinatie van kwaliteit, een verfrissende sound, tomeloze inzet en onvermoeibare energie bewijst dit Wit-Russische gezelschap waarom ze tot de beste livebands van dit genre behoren. Wit-Rusland staat niet bepaald bekend om zijn metalbands, maar hopelijk staat Extermination Dismemberment wel op de kaart, want zo’n performance verdient een breder publiek.
Voor wie vanavond het meest extreme uit zijn metal wil halen, is goed bediend. Alle bands krijgen bijval, leveren geweldige sets af en lijken te genieten van de avond. Dat geldt ook voor de bezoekers, die op hun wenken worden bediend door de vier bands op dit uitstekende affiche.