Met de viering van haar tiende jubileum dit jaar, markeert het Finse ensemble External een significante mijlpaal in haar artistieke reis. Ondanks deze langdurige aanwezigheid in het muzikale domein, brengt External met Dreamscapes slechts haar tweede langspeler uit. Een niet al te actief ensemble, want het debuut The Blurry Horizon is ondertussen zes jaar geleden uitgekomen. Deze schaarste in haar uitgaven getuigt van een deliberatie die kwaliteit boven kwantiteit stelt. Een filosofie die nieuwsgierigheid opwekt naar hetgeen deze Finse muzikanten ons op hun nieuwste werk zullen presenteren.
External weerspiegelt de diverse facetten van de Progressieve Metal door middel van negen nieuwe composities, die gezamenlijk een klein uur aan verfrissend materiaal beslaan. De twee gitaristen wisselen zorgvuldig af tussen chaotische leadpartijen en progressieve ritmepartijen, terwijl Aleksi op vocaal vlak een opmerkelijke diversiteit tentoonspreidt, variërend van bedwelmende zuivere klanken tot krachtige vocale erupties.
In het artistieke domein van External wordt geen vaste mal gehanteerd; dit komt tot uiting in het experimentele karakter van bepaalde riffs, zoals op Serotonin duidelijk hoorbaar is. Het polyritmische karakter van hun muzikale landschap prikkelt de nieuwsgierigheid van de luisteraar. Naast het fascinerende progressieve werk, excelleert External in een reeks uitmuntende solo’s die vaak overvloeien in overtuigende, sonore uithalen.
Lucid brengt variatie en presenteert een etherische klankwereld, verrijkt met een harmonisch tapijt van toetsen en zwevende vocalen. Prog in zijn meest pure vorm vindt zijn belichaming in Sudden Waves. De intrigerende introductie van piano en basgitaar trekt de luisteraar direct binnen, terwijl het gelaagde stuk geleidelijk opbouwt naar een hoogtepunt zodra de gitaren hun intrede doen. De aanwezigheid van piano en saxofoon voegt een jazzy dimensie toe aan dit creatieve stuk, dat dankzij zijn complexiteit geen vocale begeleiding behoeft.
Op Ghost House speelt External met fluisterende vocalen en virtuoos drum- en gitaarwerk, dat soms associaties oproept aan bands als Twelve Foot Ninja. Limbo begint als een zachte ruis en transformeert langzaam maar zeker in een rap, vergezeld door zware, trage riffs. De afsluitende compositie, Hypnagogia, vormt het ultieme slotakkoord. Dit twaalf minuten durende meesterwerk balanceert tussen serene rust en uitbundige uitbarstingen die verder reiken dan de grenzen van Progressieve Metal. Vanwege zijn extravagante elementen doet dit nummer denken aan het werk van het Deense Vola.
Hier geldt absoluut; onbekend maakt zeker niet onbemind. Ongeacht of External een bekende speler in het genre is, levert zij met Dreamscapes een progressief meesterwerk van ongekende allure af. Deze opvolger ademt technisch vernuft, artistieke originaliteit en muzikale rijpheid uit. Elk nummer is doelgericht en tot in de kleinste details uitgewerkt, waarbij de volle productie een schitterend vernis aan het geheel toevoegt. Met Dreamscapes plaatst External zichzelf niet slechts in het pantheon van de progressieve wereld, maar in het brede spectrum van de metalscene en zet zij een standaard voor het muzikale landschap van 2024 en verder.