Fates Warning – Theories Of Flight

Theories Of Flight, het nieuwe album van Fates Warning, verschijnt relatief snel na het voortreffelijke Darkness In A Different Light. Op het nieuwe album is de line-up onveranderd en zijn gitarist Jim Matheos en zanger Ray Alder wederom verantwoordelijk voor de composities. Acht in totaal op het reguliere album. De band weet met Theories Of Flight wederom hoge ogen te gooien en hebben progressieve elementen weten te verwerken in toegankelijke en aansprekende composities waarin ze ruim drie decennia ervaring hebben gebruikt om een album te produceren die eigentijds en fris klinkt.
Vanaf From The Rooftops start het gemoedelijk met het heerlijke stemgeluid van Ray Alder begeleid door het gitaarspel van Jim Matheos. Ik ben zowel bij Fates Warning als bij Redemption zeer gecharmeerd van het stemgeluid van Ray. Zijn ietwat hese stemgeluid past uitstekend bij het progressieve genre. Dat gemoedelijke karakter in het begin van From The Rooftops verandert na verloop van tijd en het nummer barst in alle hevigheid los. De sterke repeterende riff wordt afgewisseld met tempowisselingen en een dubbele zangpartij. Vooral het samenspel tussen het drumritme van Bobby Jarzombek en het gitaarspel van Jim prikkelen de oren.
Hoewel het progressieve karakter duidelijk aanwezig is op Theories Of Flight staan de composities niet bol van complexiteit en misschien is Seven Stars mede door een herkenbaar en aanstekelijk refrein wel het meest toegankelijke/aansprekende nummer van het hele album. Maar Fates Warning zet door in het nummer SOS. Een nummer waarin het stemgeluid van Ray Alder optimaal te noemen is. Ook hier fraaie afwisselingen in tempo waarbij de ritmesectie zorgt voor een continu opzwepend karakter.
Met The Light And Shade Of Things krijgen we het eerste passievolle nummer dat langer duurt dan tien minuten en in zijn geheel een prachtig palet van progressieve rock laat passeren. Het start met een prachtig intro, maar ontwikkelt zich in veel richtingen en altijd de goede. In de refreinen beweegt Fates Warning lekker richting het AOR-geluid. Ongelooflijk hoe het nummer blijft boeien door afwisselend zang, gitaar, bas en drum het accent te laten leggen op de sfeer. Het tweede lange nummer luistert naar de titel The Ghost Of Home. Het zou aanvankelijk de werktitel van het album worden. Ook hier een intro om je vingers bij af te likken. Het vervolg brengt je in meer progressieve sferen. Zeker wanneer de zang invalt komen ook de melodieuzere stukken meer aan bod terwijl het geheel krachtig blijft klinken en de spanning er in blijft. Het gitaargeluid is prominent aanwezig en klinkt uitstekend, maar is niet overheersend.
Uiteindelijk is Theories Of Flight gemaakt voor het album. Het start akoestisch met op de achtergrond een sample. De drum valt met de progressieve deur in huis maar wordt naarmate het nummer vordert weer minder nadrukkelijk aanwezig waarna het gitaargeluid uit het intro het stokje weer overneemt.
Theories Of Flight heeft aan mijn verwachtingen voldaan. Het album is een prachtig nieuw album en laat een band horen die nog zeer springlevend is en voor zichzelf het beste haalt uit zichzelf. Er is geen moment dat je progressieve hart laat indutten. Deze vier heren hebben hun muzikale synergie weten om te zetten in een mooi product.