Fear Factory – 013 (Tilburg) 15/08/2016

Met gemengde gevoelens stap ik vanavond de Jupiler zaal van de 013 binnen. Support van Fear Factory is de female fronted metal band Sanguine. Dat genre roept tegenwoordig automatisch associaties op met bands die in de kielzog van groepen als o.a. Within Temptation mee willen liften, maar waarvan velen het voor mij niet veel verder schoppen dan bijzonder inspiratieloze copycats. En zo’n band zou support voor een stevige headliner zijn?
Gelukkig maakt het Engelse Sanguine binnen no time korte metten met mijn vooroordeel: het is een female fronted alternative metal band! De zeer aangename verschijning Tarin Kerrey staat niet non stop allerlei ingestudeerde poses voor een draaiende ventilator aan te nemen, maar doet haar uiterste best om om een vrouwelijke manier zo mannelijk mogelijk over te komen: Het podium is duidelijk haar terrein waarop het de bedoeling is om het komende half uur de aanwezigen zo veel mogelijk op te hitsen. Muzikaal gezien slingert de band van groovy / funky momenten via melodieus naar snoeihard. Solozang wordt afgewisseld met samenzang, grunten en verstaanbaar worden naar hartenlust afgewisseld. Het energieke optreden staat bol van dynamiek en gaat mij geen enkel moment vervelen. Toch lukt het de band niet om de nog niet bijster volle zaal voor zich te winnen. Gevoelsmatig heb ik het idee dat het genre ook te ver van de headliner verschilt om hetzelfde publiek te kunnen bekoren…
Zo rond kwart voor negen begint de Jupiler zaal eindelijk vol te stromen voor de band die in de jaren 90 de basis legde van de industrial metal met de onnavolgbare albums Demanufacture en Obsolete. Een basis waar vele bands op verder gegaan zijn: Coal Chamber, Chimaira en Slipknot om er maar een paar te noemen.
Fear Factory bestaat vanavond naast uiteraard Burton C. Bell uit Tony Campos (bas), Mike Heller (drums) en Dino Cazares (gitaar). De korte soundcheck op drums zo vlak voor aanvang geeft al een onmiskenbare hint welke kant het optreden vanavond uit zal gaan: hard! Opener Demanufacture slaat dan ook in als een bom in de intussen goed vol gelopen zaal. Strak maar met een hele rauwe rand volgt een setlist die ons langs niet minder dan zeven albums van de band leidt, maar voor de helft uit nummers van Demanufacture en Obsolete bestaat. En daar is niemand rouwig om…
De show van het viertal valt eigenlijk weinig bijzonders van te vertellen: op het cleane podium worden alle plekken benut om stoere poses aan te nemen, het mag gezegd worden dat de zanger vanavond bijzonder goed bij stem is, en de publieksparticipatie is bovengemiddeld aanwezig. Een saai optreden door de afwezigheid van een grootse pyro show, een enorm podium met tig verhogingen voor de muzikanten om op te verschijnen en van te verdwijnen en een muur van versterkers? Ik dacht het niet! Een moddervette back to back to basics show van een band die pionierde in een nieuwe muzikale stroming. Na al die jaren mijn eerste keer Fear Factory live voor me. Again please!
Setlist: Demanufacture – Self Bias Resistor – What Will Become – Shock – Edgecrusher – Damaged – Powershifter – Soul Hacker – Regenerate – Anodized – H-K – Archetype – Resurrection – (Encore) Martyr – Scapegoat – Replica