Fear Factory – The Industrialist

Fear Factory. De naam en reputatie alleen al roepen voor mij allerlei associaties op: post apocalyptische landschappen, zelfdenkende machines, de wereld na een nucleaire oorlog, robot invasies, de Terminator films en ga zo maar door. De teksten vertellen allerlei verhalen aangaande de dag des oordeels en dit nieuwste album wat op 1 juni 2012 gaat uitkomen is daarop geen uitzondering.
De lineup van de band heeft aardig wat veranderingen ondergaan in het verleden, waaronder het vertrek van Dino Cazares in 2002. Bij de fans is deze enorme verschijning een bekend fenomeen op het podium. Sinds 2009 is deze in gigant weer terug bij Fear Factory. In hetzelfde jaar heeft Raymond Herrera, die al sinds het begin de drums bemande, de band verlaten. Hij is vervangen door Gene Hoglan. Deze heeft gespeeld in bands zoals Devin Townsend, Strapping Young Lad en Testament. Hij zal echter niet meedoen in de aankomende tour, dit gat zal gevuld worden door Mike Heller, bekend van Malignancy en System Divide. De meest recente wijziging in de line up is die van de bassist, deze rol wordt sinds dit jaar vervuld door Matt DeVries. Deze heeft in Chimaira gespeeld en wat losse tours en nummers gedaan voor onder andere Six Feet Under en Slipknot.
Het album “The Industrialist” is volgens de band zelf heerlijk thuiskomen, nu Cazares weer terug is. “Alles klopte weer tijdens het oefenen en opnemen, het voelde meteen goed”, aldus Burton.
De titelsong die het album aftrapt heeft een lange, langzaam opbouwende intro. Als die echter eenmaal voorbij is barst Fear Factory los zoals we ze al langer kennen: hard, strak, industrieel en zeer afwisselend van tempo. Afwisselend tussen hard en snoeihard dan welteverstaan. Het staat bol van de industrieel klinkende samples en ook de ontzettend harde en strakke drumpartij waarvan ik me gelijk afvraag hoe een drummer dit een complete set volhoudt.
De verhaallijn is onder andere gebaseerd op het fenomeen “future shock”. Het feit dat de maatschappij zodanig  snel aan het veranderen is dat mensen de verandering niet meer kunnen bijbenen en compleet de grip op de veranderende realiteit van het leven kwijtraken. Ook huidige gebeurtenissen zoals de Occupy en Anonymous bewegingen zijn een bron van invloed geweest. Dino maakt al gauw de vergelijking tussen The Industrialist en de klassieker Demanufacture. Demanufacture was een reset in de zin zoals The Industrialist dat voor ons nu ook is. We hebben alles bij elkaar geraapt wat we tot nu toe gedaan hebben en dit tot de grond toe afgebroken om vervolgens iets nieuws te maken. Het album is hierdoor nog luidruchtiger en heeft nog meer industriële invloeden. “Het is nog meer Fear Factory en het stroomde er gewoon uit”, aldus Dino. De productie en bewerking waren in handen van Rhys Fulber en Logan Mader.
Het album is in tegenstelling tot het vorige album “Mechanize” een album met een verhaal,  bijpassend artwork en zo goed als zeker ook een compleet concept wat we gaan terug zien als ze in 2012 gaan touren. Ik kan in ieder geval niet wachten op de aankomende tour!