Het zware en donkere geluid wordt regelmatig doorspekt met een fraaie melodie. Vooral in het nummer Your God is dit goed hoorbaar. De kraterdiepe stem van Mario Ramos is bepalend voor het geluid, maar wordt in evenwicht gehouden door de clean vocals die op de achtergrond meedraaien. Ook binnen het gitaarwerk komen we dit evenwicht tegen. De loodzware riff wordt meermalen met een lekkere gitaarsolo aangevuld. Hoewel Your God een aanstekelijk nummer is, komt daarachter meteen Hate Is Everything. Eveneens een nummer dat goed blijft hangen. Het nummer is krachtig en heeft wat tempowisselingen. Het nummer loopt als een trein. Eenmaal aangekomen op station Mass Destruction krijgen we een fraai drumritme wat aangevuld wordt met een stevige riff en de sologitaar. Heb ik bij het vorige nummer de trein als metafoor gebruikt, is het nu tijd voor de wals. Het volume vol open en het nummer gaat gewoon over je heen. Hoewel het tempo is deze nummers al vrij hoog ligt, is er de overtreffende trap bij Needle Effect en Mylingen. In Mylingen is tevens weer ruimte voor de gitaar om te soleren en loopt de melodie synchroon met de ritmesectie. Wanneer ik de muziek van Feared zou moeten vergelijken, zou bijvoorbeeld in Huldra DevilDriver de buurman zijn van de band en hoewel My Shadw World langzaam is, zijn er ook hier vergelijkingen met de band te trekken. Slot- en titelnummer is wat afwijkend. Met een intro dat wat Enya-achtige gevoelens oproept, komt de winter ten einde en lijkt de sneeuw te smelten om langzaam in de grond weg te sijpelen, hoewel halverwege het nummer een lawine nog wat sneeuw met grof geweld naar beneden laat komen.
Vinter kent in de elf nummers veel variatie, hoewel de basis gewoon donker, hard en goed is en blijft. Het is niet helemaal mogelijk om Feared in een muzikaal hokje te stoppen. Wat kenmerken van goede metal, hardcore en deathmetal maken het geheel fraai om naar te luisteren.