FemME. Female Metal Event. Iets wat begon als een leuk idee en een klein verjaardagsfeestje is voor de derde editie uitgegroeid tot een drie daags festival met een 26-tal bands en twee tot de nok toe gevulde podiums. Daarnaast is er een line-up waarin zowel beginnend talent, opkomende artiesten maar ook grote namen een plek vinden. Dan is er verder ook nog een hoop vermaak naast de bands, waaronder een machtige modeshow van niemand anders dan Ingeborg Steenhorst. Dit doet je wel beseffen dat Ton Dekkers, de organisator van FemME, het intussen behoorlijk voor elkaar heeft in drie jaar tijd. De aankleding van het festival, waarbij ook de prachtig aangeklede poppen van Cats’n’Dolls Creations te bewonderen zijn, is erg leuk gedaan. Alyssa staat dit jaar als icoon voor het festival op de banners, kaartjes en t-shirts. De voorgaande edities waren ook al erg gaaf, voorzien van de afbeeldingen van Marloes (Izegrim) en Dianne (Xandria en Ex Libris). De toevoeging van de v-hals versie dit jaar voor de dames wordt ook erg gewaardeerd, zo blijkt. Het festival begint vandaag met een aantal akoestische sets, maar ook met een primeur in de vorm van het solo project van Marcela Bovio. Het belooft weer een prachtig festival te worden, hier in de Effenaar in Eindhoven.
Kingfisher Sky heeft de eer om het festival af te trappen op de Large stage, het grote podium van de Effenaar. Dit doen ze met super veel gevoel. Een van de songs die er zeer uitspringt is het bekende Hypnos, waarvan ook een videoclip te vinden is op YouTube. Judith is zeer goed bij stem en weet het op het podium zoals altijd zeer goed te vinden met de celliste van de band, Maaike. Ze worden tijdens de set ook bijgestaan door Danielle van Berkom op viool en Valerio Recenti op vocalen. Deze maken het geheel compleet, nummers als Insomnia en de Tori Amos cover Winter worden zeer goed neer gezet. Jammer is wel dat het nog niet heel erg druk is, want de band is meer dan de moeite waard om te bekijken en te beluisteren.
Op de Aardschok stage is het nu de beurt aan de akoestische uitvoering van Sleeping Romance. Federica en Federico houden het heel bescheiden vandaag, met een gitaar en een stem, niks meer, niks minder. De grappige opmerkingen van Fabricio zijn er echter wel, net als zijn enige Nederlandse woordje: Dankjewel! Ze spelen onder andere wat werk van hun nieuwe album, het is alleen nog steeds de vraag wanneer dat deze uit gaat komen. Het klinkt als een klok; Frederica heeft een behoorlijk felle, bij vlagen scherpe stem, die zeer zuiver is. Nederland is hun tweede huis, ze treden hier vaker op dan in hun thuis land Italië. Ze vinden het zo leuk dat ze een cover doen van een Nederlandse band die ze zeer waarderen. Ze zetten You Learn About it van The Gathering uitstekend neer. Zoals ieder concert laat Frederico het publiek natuurlijk even een paar keer de Italiaanse versie van “The Metal” schreeuwen. Dit klinkt in ’t Italiaans wel een stuk aangenamer: Il Metallo!!
Als derde is de eer vanavond aan het Duitse Molllust (ja, drie l’en) om het hoofd podium te vullen. Een elektronische cello, viool en normale viool betreden het podium, ondersteund door gitaar en drum. Janika Groß staat midden op het podium achter de toetsen en laat een duidelijk klassiek geschoolde stem horen, die bij tijd en wijle enorm, maar dan ook echt enorm, de hoogte in gaat. Ze vertelt als grap dat de eerste song over de gitarist gaat, het heet namelijk Unschuld. Dat er nogal wat humor voorbij komt ten koste van Frank, de gitarist in de line-up, is wel duidelijk, ook als hij een kroon opzet en net doet of dat hij de koning van de wereld is. Deze combinatie van een stukje toneel bij de nummers maken het een echte leuke metal opera. Dit houden ze helaas niet vol en de set verzand in alleen goede klassieke muziek met een leuke touch, maar met weinig “meer”. Het effect is dan ook wel duidelijk, de zaal verliest tijdens de set aardig wat publiek. Zonde, want muzikaal gezien is het van hoogstaand niveau. Daarnaast is er dan ook nog een viool die constant tegen wat technische uitdaging aanloopt, een van de snaren veroorzaakt een ontzettende lelijke stoor en verpest hierdoor menig maat in de muziek. Ze lijken er zelf geen last van te hebben, want als je die storing er buiten laat zijn Sternacht, Lampedusa en Papa stuk voor stuk best mooi om te horen. Jammer dat de band hier niet volledig tot z’n recht komt. Ze krijgen gelukkig wel een applaus van het gereduceerde publiek wat wel blijft kijken.
De kleine zaal wordt wat later dan verwacht gevuld door de klanken van Vic Anselmo met haar keyboard. Een bijzonder feit, gezien ze niet zo heel veel optredens geeft. De setting is vrij intiem, inclusief de bijbehorende belichting. Of misschien is gebrek aan een betere bewoording. Menig fotograaf zal er niet vrolijk van zijn geworden. Haar stem is heerlijk zuiver, maar ze begint wat nerveus. Het geheel komt wat vlak over, maar het publiek is er behoorlijk weg van en trakteert haar na ieder nummer op behoorlijk applaus. Nadat ze wat los komt en wat interactie heeft met het publiek over haar tandarts gaat het een stuk beter, ze wijdt er zelfs erg goed uitgevoerd nummer aan, getiteld The Dentist. Stem technisch is ze erg goed om te horen, ze is zuiver, helder en heeft een heel aangenaam stem geluid, wat het makkelijk maakt om naar te blijven luisteren.
Dan is het in de grote zaal tijd voor het solo project van Marcela Bovio. De gordijnen van het grote podium zijn dicht getrokken en in het midden van de zaal is een vierkant podium opgetrokken, waar ze met een viertal strijkers een heel apart stukje muziek neerzet. Vandaag is de release van haar project, waar ze duidelijk erg trots op is, evenals haar man Johan, die ze nog bedankt voor alles wat hij de afgelopen tijd voor haar gedaan heeft. De setting met alleen de strijkinstrumenten en Marcela’s stem werkt erg goed, maar is wel even wennen. Het wordt echt goed zodra ze Dime in zet, wat ze in het Spaans zingt. Zodra ze deze taal gebruikt lijkt het altijd alsof er een knopje omgaat en er net dat stukje extra gevoel in haar stem komt. Een genot om te horen. De andere nummers zoals The Cartographers en Found, maar ook een aantal Stream of Passion songs waaronder Broken, zijn erg fijn om in deze setting mee te maken. Het Cassadó String Quartet, wat haar begeleidt, speelt eng goed. Het lijkt soms net alsof je naar een cd staat te luisteren, zo’n hoeveelheid precisie gaat er over de snaren. Het feit dat we er op nog geen meter afstand naar kunnen kijken en luisteren maakt dit gevoel alleen nog maar krachtiger en voegt echt een intiem gevoel toe aan de set. Het album is mogelijk gemaakt via crowdfunding, er zijn een hoop mensen in de zaal vanavond die daar aan meegedaan hebben. Ze bedankt hen voor hun inzet en vertrouwen en daarnaast ook Ton voor de uitnodiging. Marcela heeft hier niet echt de kans om van het podium af te lopen voor het wachten op een toegift, dus ze doen deze maar gewoon gelijk er achter aan. Hij bestaan uit het laatste nummer van haar album getiteld The One en ze sluiten af met een nummer van Stream of Passion, Indians. Een sterk optreden, maar wellicht niet voor iedereen even toegankelijk om naar te luisteren.
Als laatste artiest van de dag mag Moran Magal het kleine podium betreden. Deze zangeres is van Israëlische afkomst en heeft dan ook wel een lekker apart accentje. Ze heeft een album uitgebracht waar op ze haar versies van een fors aantal stevige nummers brengt. Daarvan doet ze er tijdens deze set ook een aantal. In eerste instantie alleen, zoals het System of a Down nummer Toxicity en ook Poison van Alice Cooper, maar vanaf het derde nummer krijgt ze op het podium versterking van Alexey Kochetkov. De beste man heeft zijn viool meegebracht en blijkt hier een enorme virtuoos op te zijn. De klanken die hij af en toe uit zijn viool tovert zijn magisch en op z’n minst apart te noemen, maar zorgen wel voor de juiste, donkere sfeer. Samen zetten ze een op z’n zachts gezegd zeer aparte en intrigerende set neer die bestaat uit nog een aantal covers, maar ook een aantal nummers van hun eigen werk, zoals Go Dark, Reality TV en Under My Bed. Haar eigen werk zit een hoop donkere humor in, die meer dan eens een glimlach op menig gezicht zet. Ze eindigen de set weer met een paar covers, waarbij ook System of a Down’s Chop Suey er aan moet geloven. Ze zet deze echter erg leuk neer en is hiermee een aparte maar waardevolle afsluiter van deze akoestische vrijdag. Op naar morgen!
FemME 2016 – vrijdag (Eindhoven) 23-09-2016
293
vorig bericht