Dat Feuerschwanz in Duitsland al 15 jaar het ene succes aan het volgende rijgt mag niet verbazen. Ze volgen nagenoeg dezelfde formule als Sabaton, Ghost, Alestorm en Powerwolf: energieke en vlotte metal zonder veel weerhaken en met een makkelijk te herkennen vestimentair profiel dat doorgetrokken wordt in de lyrics. De teksten staan bol van de clichés die je bij zowat elke folkrockband tegenkomt (drank, draken, epische gevechten, woudmystiek, …) en ook muzikaal is er niets dat niet al eerder gedaan werd. Dat ze al eens folkmetal combineren met een Rammstein-vibe is het leukste op dit album en toegegeven: zo cheap als Alestorm zijn ze niet. Dan toch eerder de evenknie van Sabaton en Powerwolf. Je moet overigens geen genie zijn om de invloeden van die bands aan te kunnen duiden. Voor wie op basis van dit album nog zou twijfelen, heeft Feuerschwanz het duidelijk gemaakt met een reeks covers van Powerwolf, Sabaton en Rammstein. Ze coveren ook Ed Sheeran en Die Toten Hosen, maar dat is vast enkel om hun online-clickrate op te vijzelen.
De formule is dus niet nieuw, maar ze werkt. Als Feuerschwanz de moeite neemt om buiten Duitsland te gaan touren, zullen ze in Nederland en België vast ook heel wat fans vergaren. Echte stinkers of vullers staan er niet op Das Elfte Gebot, of het zouden Mission Eskalation of Lords Of Powermet moeten zijn. De meeste gladde, of noem het catchy, tracks zijn Metfest, Kampfzwerg, Totentanz en Schildmaid. Op de covers komen ze het beste uit de verf op Amen & Attack van Powerwolf en Gott Mit Uns van Sabaton. Van Rammstein’s Engel hadden ze beter hun handen afgehouden. Ook de rap op Sleep’s Ding past als een tang op een varken op de folkmetal van Feuerschwanz.
Fans van Ghost, Powerwolf en Sabaton kunnen dit Elfte Gebot blind aanschaffen. Wie zijn folkmetal liever wat puur en authentiek lust, blijft hier ver van weg.