Firewind is de band van Konstantinos Karamitroudis, beter bekend als Gus G. De band werd opgericht in de Verenigde Staten in 1998, maar werd later een Grieks/internationale band. Gus G bouwde voor zichzelf een mooie carrière uit als topgitarist bij onder meer Ozzy Osbourne, Dream Evil, Mystic Prophecy en Arch Enemy, en Firewind werd zijn speeltuin voor zijn solomateriaal, met een bezetting die vaak wisselt.
Als zangers voor Firewind koos Gus G wel altijd voor klassebakken, maar niet voor heel bekende zangers. Zo werd ook de Duitser Herbie Langhans aan boord gehaald. Prima zanger, maar je kan niet zeggen dat hij een palmares heeft waar je van achterover valt. Maar hij deed bijvoorbeeld wel mee op een album van Avantasia, Kamelot, Mob Rules, Rhapsody Of Fire en Vanden Plas en hij is inmiddels de vaste zanger van The Lightbringer of Sweden.
Langhans is één van de eerste vocalisten die drie Firewind-albums na elkaar achter de microfoon staat: Firewind uit 2020, Still Raging van dit jaar en Stand United dat volgend jaar uitkomt en waarvan we al enkele singles kregen te horen in de aanloop. Dat deed enkel de Zweedse Griek Apollo Papathanasio hem voor. Om maar te zeggen dat er vertrouwen is tussen Gus G en Herbie Langhans.
Firewind bracht al live-albums uit, Live Premonition in 2008 en Apotheosis in 2012, maar met nu opnieuw een vaste zanger aan boord leek het wel het juiste moment voor een nieuwe live opname. De plaats van het gebeuren voor Still Raging is het Prinicpal Club Theater in Thessaloniki, grofweg te vergelijken met de 013 in Tilburg. De opnames dateren van 2022, net na corona.
Op de setlist voor dit live-album stonden uiteraard heel wat tracks van het eerste Firewind-album met Langhans, uit 2020, maar toch ook weer niet zoveel dat je kan zeggen dat Still Raging de live-versie van dat album is. Met zes tracks is het wel het beste vertegenwoordigd, maar er staan er dan weer vijf niet op het live-album. De band vulde aan met een overzichtelijke dwarsdoorsnede uit het hele oeuvre. Enkel van het debuut Nocturnal Symphony uit 1998 heeft geen enkele track het nieuwe live-album gehaald. Leuk die Maniac-cover van Michael Sembello, maar die stond in 2008 reeds op The Premonition en wordt live nog vaak gespeeld.
Het gekke is dat dit album het integrale concert van Thessaloniki is, op één track na: Allegiance met als gast Yannis van Beast in Black. Waarom die ene track ontbreekt, ook op de bijgeleverde Blu Ray, is niet meteen duidelijk. Het is ongeveer dezelfde set als die ze in 2022 op Dynamo speelden, maar dan met nog tien extra tracks.
Het publiek in Thessaloniki reageert superenthousiast. Het moet in Thessaloniki dan ook één van de eerste grote concerten na corona geweest zijn. En voor de Grieken is Gus G na zijn passage bij Ozzy razend populair en dan is Thessaloniki ook nog eens een thuismatch. Gus G soleert dat het een lieve lust is en etaleert zijn talent met veel bravoure en drama. Live krijgen we zowat elke track in de ‘extended’ versie, maar mij hoor je niet klagen. Herbie Langhans laat horen dat hij een klassebak is, ook in een concert waar hij liefst 21 nummers moet zingen en waarbij hij meer dan de helft van die nummers speciaal voor die avond (en de generale repetitie daags ervoor in Athene) heeft moeten instuderen.
De hele band heeft alle nummers goed in de vingers, maar als we heel streng zijn, is het toch Langhans die niet in elke track echt top is. Een paar keer haalt hij zijn eigen ambitie in bereik en volume net niet. Dat geeft tegelijk wat charme en patina aan deze opnames: de menselijke stem is geen machine die je met een knop aan en uit zet. Het herinnert er ons aan dat we de perfectie eerder moeten zoeken in het gitaarspel van Konstantinos Karamitroudis. Waar we Langhans wel op pakken met een rode kaart is dat hij de Griekse fans aanspreekt in het Engels. Grieks is geen makkie, dat beseffen we maar al te goed, maar een paar fonetisch geformuleerde zinnetjes, dat moet toch lukken?
Voorts kan je met die diehard Firewind-fans waarschijnlijk wel een paar avonden lullen over welke tracks nu ontbreken en welke misschien overbodig zijn. Firewind speelt zelden hun in 2002 opgenomen Scorpions-cover Pictured Life. Die had ik voor een live-album persoonlijk eerder eenmalig van onder het stof gehaald gezien dan de veel bekendere Maniac.
De Blu Ray is alles wat je in dit genre van een Blu Ray mag verwachten. Prima beeld en geluid, niet zo veel extra’s. Misschien jammer dat er van dit live-album geen vinyl beschikbaar is, maar om dan 21 lang uitgesponnen nummers netjes in vinyl te persen zou flink wat materiaal verbruiken.
Firewind komt op zaterdag 2 maart 2024 naar De Pul in Uden en dan brengen ze Masterplan mee als support.