Flames Of Fire – Flames Of Fire

Flames of Fire is een Scandinavische band waarvan de leden uit Zweden, Noorwegen en Finland komen. Het zijn niet de minsten die je in de line-up tegenkomt. Christian Liljegren (Narnia, The Waymaker) en Mats-Åke Andersson (Zaragorn) kennen elkaar al sinds 1987 toen beiden nog actief waren in Venute en Zaragorn. Het was de passie voor muziek en de energie die beide heren in zich hadden en hun voorliefde voor muziek van Michael Schenker, Ritchie Blackmore en Iron Maiden dat hen bond. In de jaren erna hebben de paden van Christian en Mats-Åke zich meermalen gekruist.
Tijdens de opnamen van het solo-album Melodic Passion van Christian werd er samengewerkt met Jani Stefanovic (The Waymaker, Solution.45), Stephen Carlson (The Rise, Tales, Viva) en Per Schelander (House Of Shakira, Royal Hunt, Pain Of Salvation). De naam Flames Of Fire werd naar voren geschoven en het debuutalbum werd opgenomen. Een album met muziek waarin de voorliefde voor Iron Maiden, Stryper en Crimson Glory duidelijk aanwezig is en de zangkwaliteiten van Christian duidelijk naar voren komen en vergelijkingen met Bruce Dickinson of Ronnie James Dio gemaakt kunnen worden.
De eerste single Gloria dat het intro New Dawn (met cello) volgt kan gecategoriseerd worden als lekkere hardrock waarin het dubbele gitaarspel boekdelen spreekt. Het is heavy metal volgens het boekje, maar wel heavy metal waarin de geest van weleer sterk aanwezig is. In eerste instantie leek Gloria me een liedje over een vrouw en verderop werd er zo vaak over een ‘king’ gezongen dat ik me al in de riddertijd waande met vette avonturen. Maar na verloop van tijd bekroop mij het gevoel dat dit alleszins het geval is. Het label Melodic Passion en de verwijzingen naar een ‘kingdom’ en de saviour duwden mij al snel de christelijke hoek in. Een hoek die ik eigenlijk niet had verwacht van een band uit Noord-Europa.
Met de compositie Flames Of Fire waarin het refrein een belangrijk element is en een soort van groepsgevoel bewerkstelligt en waarin de aandacht als een magneet wordt aangetrokken door de verhoging met een octaafje vervolgt de band met Madness het album tot ik met I Am zeker weet dat het christelijke accent overduidelijk naar voren komt. Door Matt Smith van Theocracy is me ooit uitgelegd dat zijn compositie I Am de vele namen van God vertegenwoordigen. In I Am van Flames Of Fire is dat volgens mij niet zo, maar het is wel een boodschap naar alle volgers. En dat doet het vijftal op een uiterst geraffineerde en vooral prettige manier. Het tempo is lekker, alles aan de compositie klinkt aantrekkelijk en het is een compositie die je graag keihard meezingt.
In Time To Live gaat het gewoon lekker verder. Het gitaargeluid is netjes neergezet en volgt het uitstekende drumwerk van Jani Stefanovic. De kracht zit ook zeker hier in de refreinen en de boodschap Time To Live is zo kenmerkend voor de positieve boodschap die Flames Of Fire uitstraalt. Leef vandaag en geniet ervan, want het einde is onvermijdelijk.
Al zwaar onder de indruk van het aantrekkelijke geluid van Flames Of Fire start Solution. Met ruim negen minuten een lange compositie die door de lengte enigszins afwijkt van de rest, maar muzikaal mooi in het verlengde ligt en het karakter verder uitbouwt. Het tempo ligt laag en ik kan me niet onttrekken aan de herinnering aan Heaven And Hell met Ronnie James Dio. Het heeft zo’n lekker slepend karakter dat je meetrekt in het spoor. Jesus Christ wordt nadrukkelijk bezongen en vooral de kern van The Final Solution komt sterk binnen. Een topcompositie die je een prettig gevoel in de onderbuik meegeeft. Het had hier mogen eindigen met deze knaller, maar met Soldiers Of The King haalt Flames Of Fire nog een keer gretig uit. Ook hier ligt de relirock aan het oppervlak, maar zoals al de overige compositie wel op een zeer aanstekelijk manier. Ook hier alleen maar een prettig gevoel in deze eenvoudige doch doeltreffende compositie waarna het album afgesloten wordt met End Theme dat het album na de opener New Dawn rond maakt.
Flames Of Fire heeft me een beetje op het verkeerde been gezet, maar niet muzikaal, want dit album rockt van begin tot einde en neemt je mee naar de hardrock/heavy metal uit de jaren tachtig. Ongecompliceerd en trefzeker vol passie en muzikaal vertier van de bovenste plank.

En zo vlak voor de release van het album heeft de band begin maart nog een compositie online gezet ‘dedicated to all victims of war’