Eindelijk staan er weer wat optredens in het verschiet voor Fleddy Melculy. Onlangs speelde Fleddy nog op Werchter en Alcatraz. Als straks alles kan en mag staan er vanaf september clubshows op het programma. Zelf is Jeroen geen fan van de ‘’seated shows’’. “We hebben zelf los van Werchter, waar je tenminste wel mocht staan, zolang je in je eigen vak bleef, geweigerd seated shows te spelen. Je kunt naar mijn mening moeilijk met een mondkapje op aan tafeltje naar metal gaan kijken.”
Die shows supporten de release van de nieuwe EP, And Just Niks For All. Op deze plaat vinden we een geestige intro van Urbanus. Daar is een voor mij nieuw woord te horen, ‘’tegelplakker.” Jeroen geeft ons een snelcursus Vlaams. “Het woord tegelplakker komt van als je slow danst met een meisje en maar 1 tegel nodig hebt om op te dansen. Je draait daar maar wat op rond.” Voor deze geestige intro deed Jeroen de voorzet, en kopte Urbanus hem vakkundig in.
Een leuk nummer op de EP is “Freddie”. Hier horen we een telefoongesprek waarbij iemand Fleddy wil boeken omdat hij denkt dat het hier gaat om een Queen tributeband. Dat is niet helemaal autobiografisch, maar kwam ook niet uit de lucht vallen. “Natuurlijk is het allemaal een beetje overdreven. Als we in het buitenland reclame maken voor onze band gaat men wel eens op zoek naar de link met Queen en denken ze soms dat we een cover- of tributeband zijn. Ik heb echter nooit een telefoontje gekregen met de vraag om covers te komen spelen. Wel ben ik wel eens gebeld door een radiostation met de vraag of we, vanwege het 35-jarige bestaan van Queen, een cover wilden komen spelen. Ik vond het een beetje een rare vraag, maar snapte ook wel waar het vandaan kwam Ik vroeg toen of we naast die cover ook een eigen nummer mochten spelen ter promotie van onze nieuwe single. Toen het antwoord daarop nee was, heb maar gezegd dat ze die cover zelf mochten spelen. We hebben wel eens mailtjes gehad van diehard Queen of Freddie Mercury fans die absoluut niet kunnen lachen met de naam die we gebruiken. Maar als je hersens hebt snap je wel dat de enige persoon met wie we lachen, wij zelf zijn.”
De oorsprong van de naam ligt deels bij Urbanus, zo blijkt. “Urbanus liet me een cartoonboekje zien met de afbeelding van een Chinese ridder met duidelijke Freddie Mercury referenties, zo met die snor en grote tanden. Daar stond dan bij ‘Fleddy Melculy’. Ik moest daar zo om lachen dat ik besloot dat als ik ooit weer een band zou beginnen, ik die naam zou gebruiken. Als je die één keer gehoord hebt, vergeet je hem niet meer. Meer betekenis zit er niet achter. Daarnaast, er zijn genoeg onnozele bandnamen die cool werden gemaakt en betekenis kregen door de muziek. Denk aan bands al KORN, of langer geleden The Beatles en The Rolling Stones. Als je zo’n naam hebt gehoord ga je hem, in tegenstelling tot meer gangbare bandnamen niet vergeten. Het is alleen wat lastiger om een dergelijke naam te beschermen. Maar goed, we zijn nog geen Metallica. Pas als je op dat niveau zit moet je over die dingen nadenken.”
Over Metallica-niveaus gesproken… Fleddy Melculy zit al zowat vanaf het prille begin bij major label Sony. Dat opent de bekende hardcore discussie over sellouts. “Ik vind dat hele sellout gebeuren wel grappig. Vanaf wanneer ben je een sellout? Ik denk dat als je een band vraagt wat ze graag zouden willen bereiken, iedereen zal antwoorden ‘zoveel mogelijk mensen bereiken en voor zoveel mogelijk mensen optreden’. Dat is wat veel mensen vergeten als ze over sellouts praten. Neem nu Hatebreed met hun plaat Satisfaction Is The Death of Desire. Dat was op een sublabel uitgebracht. Daarna zijn ze volledige doorgebroken en gecontracteerd door Universal. Dan kun je ze sellouts noemen, maar Perseverance was niet bepaald een slechte plaat en daarna hebben ze nog veel vette shit gedaan. Als je de kans krijgt je muziek aan zoveel mogelijk mensen te presenteren en je krijgt een goede deal, waarom niet? Met de release van T-shirt van Metallica ontploften we. Maar ik deed toen alles zelf. Ik zette de muziek op Spotify, deed de promotie, stuurde de persberichten en heb zowat de hele plaat zelf opgenomen. Meer DIY dan dat ga je niet tegenkomen. Maar toen werden we ineens gedraaid op nationale radio, alles zines pikten het op en we mochten optreden op Graspop, de Zwarte Cross en de AB in Brussel. Toen kwam er interesse van diverse major en indie labels. We hebben met Sony vergaderd en in eerste instantie was ik niet geïnteresseerd in het contract omdat het eerste aanbod niet veel meer kon bieden dan ik al had. Ik had een sterke positie. Later bleek Sony wel hulp te kunnen bieden op gebieden waar we zelf te kort kwamen, op social media en qua promotie. Er zit dan ineens een machine achter je gat. Je hoeft bij je nieuwe single niet meer zelf contact op te nemen met een Studio Brussel of 3FM. Al doe ik nog steeds veel zelf. Ik heb vanmorgen het nieuwe vinyl ontvangen en die ga ik allemaal eigenhandig inpakken en verzenden. We doen alles rond de webshop nog zelf. Dat is veel werk, maar ik doe het supergraag. We gaan er zo meer geld van zien dan dat we alles uit handen geven. Dat is DIY, en zoals mijn moeder altijd zei ‘Wat je zelf doet, doe je beter’. Dat gezegd hebbende zijn er ook weer dingen die je beter uit handen kunt geven aan de platenmaatschappij.”
De ideeën die we aantreffen in die webshop zijn briljant. Zo zijn er shirts van de Fleddy Melculy uit een parallelle dimensie, Locco Glanata en shirts met een soort zombie Freddie Mercury met de tekst A Crazy Little Thing Called Mosh. Deze ideeën ontspruiten meestal uit het brein van Jeroen zelf, maar soms bijvoorbeeld ook uit dat van gitarist Bart. “Daarnaast werken we samen met artiesten als Coki Greenway uit Indonesië, die ook artwork deed voor Aborted. We kunnen shit maken die heel cool is. Je moet het interessant houden en regelmatig met iets nieuws en leuks komen.” Hij voegt daar aan toe, met een lach, “Dat met de nuance dat vrouwen toch altijd wel het moeilijkste publiek zijn om merch voor te maken. Daarom zijn er zo weinig girly shirts… Het is toch nooit goed!”
Het comic book achtige artwork is van de hand van een vriend van de band, Robin De Groote (alias Citizen Panic). “Die maakt al vanaf day one ons artwork en we vragen hem terug omdat er een lijn in dat artwork zit. Elke plaat is alsof het een uitgave is van een nieuw boekje dat je krijgt. Het is leuk samenwerken met Robin, ik kom met een basis idee en vraag hem dan dat uit te werken zoals hij het zelf ziet. Hij komt dan met de gekste ideeën en dat ziet er altijd nog beter uit dan ik in mijn hoofd had. Hij heeft ondertussen ook de hoes gedaan van de laatste van King Hiss en wordt steeds vaker gevraagd. Basis idee van alle hoezen is dat alles gigantisch overdreven moet worden. Fleddy zelf moet er ontzettend gespierd uitzien. Pas op he, ik ben nog gespierder in het echt dan op de hoes. Het is een superoverdreven versie van mezelf met zombies, skeletten een supermooie naakte vrouwen. Allemaal metal clichés waar we mee lachen.”
Met dergelijk artwork zou het vast leuk zijn een echt stripalbum te maken. Hoewel die plannen er wel zijn, is dat nog verre van realiteit. Het moet helemaal kloppen, met een goed verhaal en de juiste vormgeving. Zoiets kost nogal wat en een funding via Kickstarter ziet Jeroen niet zo zitten. “Ik heb iets tegen een Kickstarter. Ik wil geen verantwoording af hoeven leggen aan de fans als ik iets maak. Let wel, op de nieuwe EP bedanken we de fans, waarin we letterlijk zeggen dat deze plaat niet mogelijk geweest was zonder hen en de merch die ze kochten. Maar dat is toch wat anders dan hen expliciet om geld te vragen om iets te produceren. Daar heb ik altijd problemen mee gehad, maar zeg nooit nooit.”
Naast de gespierde Fleddy en genoemde metal clichés zijn de Bifi rolls al sinds het begin een vaste waarde in de mythe rond de band. Dat begon allemaal met hun nummer Strength unity en bifi roll. Maar waarom dit vrij onsmakelijke hapje? Die worst begrijpen we nog wel, maar dat taaie broodje er omheen? “Het antwoord is heel simpel dat snappen wij zelf ook niet. Het is een running gag geworden omdat, als we stoppen bij een tankstation, het iets was wat we altijd kochten maar ons dan afvroegen waarom eigenlijk. Wij vinden het zelf niet zo goed, maar toch grijpen we er steeds naar terug en is het een vaste waarde geworden.”
Over worst gesproken, persoonlijk heb ik altijd een zwak gehad voor het briljante nummer Geen vlees, wel vis. Waar komt dat nummer vandaan? “Ik heb altijd vragen gehad bij mensen die beweren vegetariër te zijn maar wel vis eten. Volgens mij wil vegetarisch zeggen dat je geen levende wezens eet of het nu een koe, een vis of een sprinkhaan is. Ik kreeg soms in discussies een verweer als ‘Ja, maar de uitstoot van de vleesindustrie is veel erger dan die van vis.’ Dat beest is even dood. Ik dacht, ik ga die rollen eens omdraaien… Als jij jezelf een vegetariër denkt te mogen noemen omdat je wel vis, maar geen vlees eet, mag ik dat ook omdat ik wel vlees en geen vis eet.”
Jeroen ziet zichzelf eigenlijk ook meer als gitarist dan als zanger, hoewel Fleddy de eerste band is waar hij zich voor honderd procent op zijn gemak voelt als zanger. “Ik ben wel blij dat ik in Fleddy zanger ben en niet gitarist, ondanks dat ik 95 procent van de nummers ook op gitaar heb geschreven. Fleddy is een verhaal dat ik kwijt moet, een uitvergrote versie van mezelf. Eerst was het alleen humor en om te lachen, maar als echte fan kun je de evolutie zien en dat er wat serieuzers in kruipt. Dat moet kunnen, we zijn ook nog altijd een hardcore band die wat te vertellen heeft. Live willen we plezier hebben, maar ons optreden staat ook als een huis. We moeten niet onderdoen voor een ‘serieuze’ band.” Dat blijkt ook wel uit het feit dat de band ook succes heeft in niet Nederlandstalige landen die de teksten niet zullen verstaan.
De belangrijkste invloeden voor de band zijn bands uit de jaren `91 tot `99. Denk aan bands als Nirvana, Red Hot Chili Peppers, Rage Against The Machine, Beastie Boys, maar ook Sepultura, Pantera, Korn en Slipknot. “Daarnaast haal ik ook veel inspiratie uit de Belgische hardcore band uit eind jaren negentig zoals Length Of Time, Deviate, Congress en Liar. Ik luisterde in die tijd minsten zoveel naar die bands als naar Amerikaanse. Dat hoor je vooral terug op het album Helgië. De breakdown op het nummer Pinker is pure Arkangel. Het nummer T-shirt van Metallica zit veel Length of Time in. En ja, er zijn songs die naar Korn, Slipknot of Sepultura neigen. Daar hoor je aan af waar ik zelf naar heb geluisterd en wat mijn invloeden zijn. Er is weinig van de afgelopen twintig jaar waar ik van kan zeggen dat is vet. Maar als je dat zegt ben je al gauw een oude zak. Vroeger was dat in korte tijd zoveel, het lijstje van toffe bands uit die tijd is eindeloos. Dat is maf, maar ik snap ook wel dat het nu moeilijk is om nog met wat nieuws te komen. Nieuwere bands die ik tof vind zijn Infant Annihilator of Within Destruction die trap met djent, beatdown en Japanse cultuur met elkaar verweven. Daarna klinkt elke metal plaat als popmuziek. Ik ben blij dat ik die jaren negentig bands heb mogen luisteren toen ze uitkwamen. Neem Limp Bizkit, die eerste plaat met Faith is erg goed. Die met Nookie heb ik nooit naar geluisterd, dat klinkt te afgelikt. Maar die eerste plaat was zo rauw, alsof ze tegen House Of Pain hadden gezegd een metal plaat op te nemen. Dat soort dingen kom je nu niet meer tegen, dat was een gouden tijd.”
Toch staan er leuke, nieuwe acts in het voorprogramma van Fleddy Melculy dit jaar. Fleddy heeft daar wel een zekere keuze in. “Sinds de vorige plaat vragen we expliciet aan de zaal om door te geven welke band ze als support act willen plaatsen. We willen dat het plaatje klopt, want vooral in Nederland hebben we wel eens meegemaakt dat er een band in het voorprogramma stond die niets met ons te maken had. Zo hebben we wel eens in een club gestaan met een echte fanfare als support act. Een support act dient als manier om bands een kans te geven op podia te staan waar ze op zich zelf niet zouden staan. Daarnaast is het mooi meegenomen dat het ook echt een support functie heeft en de zaal warm maakt voor een feestje. In Nederland is het moeilijker om invloed te hebben wat er als support staat dan in België, maar we zijn erg tevreden met de bands die naar voren zijn geschoven. Er zitten zelfs bands tussen die ik al graag live wilde zien zoals bijvoorbeeld Skroetbalg. Komatsu zit bij het zelfde boekingskantoor en vind ik ook een vette band. Het is cool om die support aan die bands te geven en ik hoop dat ze fucking vet zijn zodat we er naar staan te kijken en denken, die moeten we proberen te overtreffen. Dat houdt je scherp.”
Ik ga zeker kijken of ze dat weten te bereiken bij de live shows. En na het lezen van dit interview kunnen jullie toch ook bijna niet anders?