Fleetwood Mac – Ziggo Dome (26-10-2013)

Lang, lang geleden was er eens een groepje muzikanten dat graag blues wilde spelen en blues wilde leren. Een band met alleen maar mannen, met baarden uiteraard. De onderlinge relaties liepen echter niet helemaal lekker, waardoor de bezetting moest veranderen. Restant en drummer Mick Fleetwood bleef trouw aan zijn naam en voegde ook dames toe aan zijn band. Het populaire Fleetwood Mac is geboren en nu in 2013 mogen de bandleden legitiem met pensioen. Dat doen ze nog niet. In een uitverkocht Ziggo dome sluit  de band haar toernee af.
Na anderhalf uur vertraging wegens een defect mengpaneel komt de band eindelijk op. Geen voorprogramma, uitsluitend Fleetwood Mac. Dat ze het nog niet zijn verleerd blijkt uit de knallende opener ‘Second Hand News’, eveneens een opener op succesplaat ‘Rumours.’ Het publiek, dat behoorlijk op leeftijd is, durft zachtjes mee te dansen. Stevie Nicks beweegt sierlijk over het podium in een zwart gewaard waar slierten van stof uit ontspringen. Haar sensuele lage stem doet het nog altijd goed in samenwerking met die van gitarist Linsey Buckingham. Hij staat met zijn donkerblauwe colbert op het podium als een echte rockster. ‘The Chain’ volgt. Het begin is veelbelovend. Bassist John McVie gelooft het allemaal wel. Hij blijft lekker op zijn plek staan zonder zich al te veel aan te trekken wat er om hem heen gebeurt. Mick Fleetwood, wie er onderhand uitziet als de kerstman, mist geen enkele trommel.
Ook liedjes van ‘Tusk’ worden gebruikt om de setlist te vullen. ‘Sara’ en een zeer energieke uitvoering van ‘Tusk’ demonstreren maar weer eens de geluidskwaliteit in de Ziggo Dome. Zo kan muziek zijn en zo moet het ook. En voor degene die écht denkt dat de groep met pensioen gaat: fout! Fleetwood Mac is de studio weer ingedoken, ondanks de kanker van bassist John McVie, om nieuw materiaal op te nemen. De Ziggo Dome wordt verblijd met één van die liedjes en tot ieders verbazing swingt het. Het is dansbaar, energiek en met zorg gesmeden. Een typisch Mac nummer.
Het middenstuk bevat ook een nodig rustmoment. Nicks en Buckingham verkondigen het publiek hoeveel ze van elkaar houden (waren ex man- en vrouw) om vervolgens het tedere ‘Landslide’ in te zetten. Het is doodstil en adembenemend. Nog voor dit nummer toont Buckingham zijn virtuositeit met ‘Lookin Out For Love’, een ontzettend snel tokkelnummer op de gitaar. En hij zingt er moeiteloos bij. Fleetwood Mac weet ondanks dit rustgevende tweetal aan liedjes geen moment de aandacht te verliezen.
Half ‘Rumours’ komt voorbij, maar er is natuurlijk één moment waarop iedereen wacht: ‘Go Your Own Way.’ Het oude publiek gaat staan en de enkele jongelingen beginnen spontaan te dansen. They still got it. Een vrouw naast mij schreeuwt de hele avond al: ‘Silver Springs.’ Haar wens komt uit bij de tweede (!) encore van de avond. Daarvoor kwam  ‘Never Going Back’ al voorbij, maar die titel is dus niet van toepassing. Aan het einde van de show bedankt Stevie Nicks, als een soort van gastvrouw, het publiek netjes voor het komen. Om datzelfde publiek geen minderwaardigheidscomplex aan te praten, stelt ze dat iedereen speciaal is. Zonder iedereen zouden vele dromen niet zijn uitgekomen. Afijn, daarna mag Mick het écht afsluiten. Gehuld in zwarte maillot, rode schoentjes en een bijbehorende rode hoed schreeuwt hij: ’the Mac is back.’ Kijkend naar de setlist van vanavond is dat een aannemelijke quote.