Op de valreep verkoopt het Italiaanse Fleshgod Apocalypse vanavond de Pandora in Tivoli, Utrecht uit en het is gezellig druk in de zaal. Het belooft een goede avond te worden.
Ex Deo
De Italianen worden in het voorprogramma bijgestaan door de Canadezen van Ex Deo, die in 2017 voor het laatst in ons land te zien waren. Ex Deo is een side project van Kataklysm frontman Maurizio Iacono, die door zijn Italiaanse achtergrond een fascinatie heeft voor de Romeinse oudheid.
We komen halverwege hun set binnen, maar dat lijkt voldoende om even goed sfeer op te snuiven. De rauwe deathmetal van de Canadezen komt wat in de buurt van de grootheden van Rotting Christ, maar dan wat rauwer en met theatrale invloeden die weer bij de headline act passen.
De nummers richten zich voornamelijk op Romeinse keizers, veldslagen en andere ellende. Maurizio loopt ook als een ware centurion over het podium te scanderen en we pikken The Fall of Claudius, I Caligvla en Romulus net mee. Het klonk wat mij betreft goed, maar met het oog op de indrukwekkende headliner, misschien net niet gevarieerd genoeg. Een goede opwarmer zijn ze zeker wel.
Fleshgod Apocalypse
Na wat klassieke muziek als innuendo, wordt het donker in de zaal. Zangeres Veronica Bordacchini komt het podium op alsof ze rechtstreeks van een, wellicht ietwat marcarber, Venetiaans festival komt, in een prachtige zwart met rode jurk en opgemaakt met imponerende facepaint. Ze neemt plaats tussen de (nep) kaarsen, gestoken in gotische kandelaars, en doodshoofden en voor het bloedrode fluwelen doek dat het podium nu siert.
Ze draagt de Italiaanse vlag bij zich en enthousiaste spanning is voelbaar in de zaal. Veronica start de intro van Ode to Art (de’ Sepolcri) terwijl de andere bandleden het podium opkomen, om daarna van wal te steken met I Can Never Die van hun nieuwste album Opera.
Opera documenteert met name de bijna fatale val van frontman Francesco Paoli bij het beklimmen van de Gran Sasso bergen in zijn thuisland. Een aantal nummers van dat album komen vanavond langs, zoals Pendulum, waar hij terugdenkt aan het bungelen aan de berg en het imponerende Bloodclock. De pijn, de angst en de langzame revalidatie zijn prachtig verweven in het laatste werk van de band. Na I Can Never Die breekt de pit in de zaal in alle hevigheid los en begint Fleshgod Apocalypse vakkundig de Pandora aan gort te werken.
Bij Morphine Waltz slaat ze een originele richting in en roept de band de zaal op niet gewoonweg te “pitten” maar te waltzen. Dat levert een komische sfeer op, ineens slaan half ontblote stoere kerels de handen ineens om samen, met enig bruut geweld, door de zaal te zwieren
De band speelt vanavond zijn laatste headliner show van de tour en is duidelijk in een feeststemming. Veronica lacht en geniet, Francesco steekt de draak met het publiek en zijn bandleden en het voelt met alles als een welgemeend en goed opgevoerd theater.
Aan het eind van de avond, wanneer bijna iedereen hijgend om elkaar heen hangt van de circle pits, walls & waltz of death en de warmte in de zaal, besluit de band ineens Blue (Da Ba Dee) van Effel 65 in te zetten. Daar wordt door iedereen met enige hilariteit op gereageerd, maar dat ze het nummer daadwerkelijk als encore inzetten was toch jammer, hoewel Veronica deze versie met veel overtuiging en passie weet te brengen. Ik kom er pas later achter dat het inderdaad een formele cover van Fleshgod blijkt te zijn. Onverwacht!
Natuurlijk is het een leuke gimmick, maar ik had dan toch liever een topper als Matricide 8.21 of een ander nummer uit hun eigen repertoire langs willen horen komen. Het deed wat afbreuk aan het theatrale van de band. Het zorgde er wel voor dat iedereen in een jolige stemming de zaal verliet, ook weer ludiek op de deuntjes van Toxic, van Britney Spears. In de set kwam ook nog een knipoog naar haar werk langs, dus waarschijnlijk een bewuste keuze van de band.
Ondanks dat was het een geweldige avond. De band heeft een fantastische show neergezet en is duidelijk net zo dankbaar en gelukkig als het publiek. Een heerlijke cohesie was het gevolg.
Hier had je simpelweg écht bij moeten zijn.