Ben jij op zoek naar een band die de zaal binnen een luttele seconden op de kop zet en er voor zorgt dat iedereen gaat dansen… boek dan Flogging Molly! Al jarenlang is deze band een graag geziene act op de festivals en zo af en toe duikt de Amerikaanse folkpunksensatie het clubcircuit in. Tussen het drukke festivalseizoen door weet 013 ze te strikken voor een mooie avond in Tilburg. Gaan de kelen wijd open en zingen we vol overgave Drunken Lullabies?
Om de zaal in de juiste sferen te krijgen is collega-folkband Ferocious Dog ingeschakeld. De formatie uit Nottingham heeft de folk door hun aderen lopen en brengt een ietwat traditionelere variant op het podium dan het hoofdprogramma van vanavond. Het is meer celtic folk wat de klok slaat en dat is ook te merken aan de instrumenten die Ferocious Dog gebruikt. Het is dan ook een waar schouwspel en het duurt iets langer voordat Tilburg zich echt aan de dansjes begint te wagen. De grote zaal in Tilburg begint ook gaandeweg het optreden pas echt vol te lopen. De voorste rijen voor het podium knikken al wat mee, wat verder naar achteren blijkt men de krachten nog te sparen. Men luistert in ieder geval wel aandachtig naar de politieke teksten en zo nu en dan mag er een vuist de lucht in. Aan enthousiasme is er geen gebrek bij de band uit Nottingham, ze spelen een prima set, maar het publiek laat het simpelweg nog een beetje afweten.
Tijdens de ombouw op het podium ontstaan er flinke rijen bij de bar. Er moet nog snel even een drankje worden gescoord alvorens het grote feest mogelijk gaat losbarsten. Met dan ook het gerstenat in de hand kijkt men vol verwachting naar het podium als na de klanken van The Who de zaallichten doven. Er klinkt nog een rustig intromuziekje en dat is vervolgens het enige rustige momentje wat men de komende periode in de zaal zal waarnemen. Flogging Molly komt ten tonele en vanaf de allereerste seconde is het direct raak in de zaal van 013. Drunken Lullabies is een schot in de roos, de menigte komt in beweging, men danst er op los en ja, kennelijk mogen de biertjes ook de lucht in. Flogging Molly hoeft eigenlijk niets te doen om de boel op te zwepen, de muziek heeft al meteen de juiste uitwerking. De feestelijke opvolgers The Hand Of John. L Sullivan en Swagger blijken ook al voltreffers. Wat moet het voor een band zoals deze fijn zijn om je publiek vanaf het begin aan het dansen krijgen.
Je zou kunnen zeggen dat Flogging Molly een gevaarlijk spel speelt door al vrij snel wat publieksfavorieten de revue te laten passeren. Het lijkt echter een gouden zet, mede door het feit dat de Amerikanen nog voldoende feestmateriaal hebben om de boel nog meer op stelten te zetten. Frontman Dave King is een eersteklas entertainer, hij doet gekke dansjes, vertelt grappige anekdotes, stuitert van links naar rechts op het podium en is nog goed bij stem ook. Het is echter niet de enige clown in deze formatie, alle bandleden staan met een grote glimlach op het podium, dansen er op los en nemen vermakelijke poses aan. Flogging Molly is naar Tilburg gekomen om er een feest van te maken en niets lijkt hen dan ook in de weg te staan. Wat een vermakelijke band.
Het publiek smult dan ook van de verrichtingen van Flogging Molly. Men zingt mee, maakt een moshpit en doet eveneens gekke dansjes. De energie die de band ten tonele spreidt wordt rijkelijk geabsorbeerd en de formatie van Dave King en de zijnen krijgen het weer keihard terug, band en publiek zijn samen één. Flogging Molly speelt natuurlijk ook hele vrolijke muziek en hebben vaak teksten die makkelijk mee te zingen zijn. The Worst Day Since Yesterday is daar een duidelijk voorbeeld van. Het instrumentarium van Flogging Molly is ook behoorlijk talrijk, allerlei instrumenten worden voor de dag gehaald, variërend van een accordeon tot aan een blokfluit, in folkmuziek komt heel veel voorbij.
Flogging Molly speelt in een razendsnel tempo. Men is natuurlijk gewend om het maximale uit een festivaluurtje te halen en zo geen seconde verloren te laten gaan, maar vandaag zou men met een eigen clubshow geen zorgen hoeven maken, soms mag men wel even verslappen, een tikkeltje gas terugnemen. Gaandeweg de show gebeurt dat ook, al is het maar heel even. De vermakelijke frontman vertelt dan wat meer over de nummers die ze spelen, wisselt wat anekdotes uit over de tour en schroomt het niet om heel vaak de stad Tilburg en The Netherlands te scanderen. Hij zal laten weten dat hij weet waar zijn band vandaag te vinden is.
Op de setlist prijken vandaag dan ook een aantal nieuwe nummers, bij Flogging Molly draait niet alles om de bekendste twee albums Drunken Lullabies en Swagger. De band heeft ook niet stilgezeten en het nieuwe materiaal blijkt geweldig goed bij het oude repertoire aan te sluiten. Er zijn ook veel kenners in de zaal die zelfs de nieuwste songs woord voor woord kunnen meezingen en anders volstaat een lange ooooo of aaaaaa. Het hoeft niet allemaal even moeilijk, het is in ieder geval enorm vermakelijk. De band heeft dan ook de grote zaal van 013 dan ook al ruim een uur in hun greep als favorieten If I Ever Leave This World Alive en What’s Left Of The Flag nog gespeeld moeten worden. Dan heb je als band nog echt twee troeven tot aan het laatst bewaard alsmede het feestelijke The Seven Deadly Sins, waarbij ook nog de eerste crowdsurfers worden waargenomen.
013 mag dan wel beschikken over een goede airconditioning, de zomerse temperaturen heeft men buiten weten te houden, maar de feestvreugde heeft binnen rijkelijk zegegevierd en de thermometer flink doen stijgen. Het zweet druipt bijna van het plafond, wat heeft men het afgelopen anderhalf uur mogen genieten van Flogging Molly. Het toegift bestaat slechts uit één liedje, maar daar zal het publiek niet om malen. Na het spelen van Salty Dog zit de show in Tilburg erop en klinkt de outromuziek van Always Look On The Bright Side Of Life van Monty Python. Al fluitend loopt de menigte naar buiten om zich in een rij bij de merchandise aan te sluiten of om bij de bar het vochtgehalte weer aan te vullen…
Foto’s door Lisanne van Opstal-Damen