Akoestische punkrock, het is intussen alweer even een dingetje. Hoewel punkrock wellicht niet de juiste omschrijving is van wat een aantal punkrockers als Joey Cape (Lagwagon) en Chuck Ragan (Hot Water Music) ten gehore brengen als solo act. Het is meer een singer-songwriter idee. Een prima manier voor deze artiesten om een andere kant van zichzelf te laten zien en bovendien goedkoper te kunnen touren.
Fleur van Zuilen kennen liefhebbers van punkrock uit eigen land wel als vocalist/gitarist van MARCH. Als energieke frontvrouw stuitert ze daar op het podium en is haar rauwe stemgeluid perfect voor wat opzwepende punkrock. We hadden het genoegen om live al eens een andere kant van haar te zien tijdens een seated show, in de lockdown tijd, onder de naam Flora Skuller. Nu is dan eindelijk het moment daar dat we haar akoestisch kunnen beluisteren op plaat zoals eerder genoemde punkrockers succesvol deden.
Ze ontpopt zich als een meester in het vertellen van verhalen zoals op Empty Guns, “About an hour ago you punched the wall, you broke a bone, time never moved so slow in the hospital.” Mooi gevonden metaforen komen voorbij op Velvia, waarbij vervliegende herinneringen worden vergeleken met VHS cassettes en HDR. Herkenbaarheid is er op Somewhere Along The Line over wat je besluit te doen met je leven en Compatibility over het gevoel dat je anders bent dan de rest. Ontzettend roerend is het liedje over een vriendschap, Emma waar de emotie en warmte in Flora’s stem heel duidelijk voelbaar is.
Naast de mooie teksten is de grootste troef van Flora hoe haar stem van zoetgevooisd over kan gaan naar erg gauw als ze haar innerlijke Joan Jett loslaat. Het zorgt voor een fijne dynamiek in de nummers.
Een waardevolle toevoeging aan dit interessante genre. Een perfecte plaat om in deze donkere dagen van te genieten bij het haardvuur.