Flying Circus – 1968

Het Duitse Flying Circus was me geheel onbekend en nu ik kennis heb gemaakt met de band, verbaast dat me wel.
In dertig jaar musiceren is dit pas hun zevende album en het tweede in de huidige bezetting. Flying Circus is dan ook niet de hoofdbezigheid voor de heren. Dit een hobbybandje noemen zou ze echter geen recht doen, daarvoor is het simpelweg te goed. Het stemgeluid van zanger Michael Dorp heeft een opvallend vibrato in de rustiger stukken. Hij kan trouwens ook flink uithalen op zijn tijd. Verder zijn er up-tempo stukken, toetsentapijtjes en andere aangename instrumentale hoogtepunten. In tegenstelling tot bij sommige andere bands in het proggenre zijn de breaks logisch en functioneel. De heren hebben namelijk geen virtuoze muzikale partijen die aan elkaar gehangen zijn, maar liedjes met een kop en een staart. Qua muzikaliteit is het dik in orde, maar opvallend goed in dienst van het liedje. Opgenomen in de befaamde Dierks Studios en het geluid is dan ook dik in orde.
Ze noemen zich een progressieve hardrockband en ik snap dat wel. Opener Paris is toch vooral een rocktrack, waar New York laat horen dat Spock’s Beard een van hun voorbeelden is en Prague me erg aan Arena doet denken. en de semi-titeltrack The Hopes We Had (In 1968) de nodige invloeden van Yes laat horen. Mooi is ook dat in Derry, over de tijden van The Troubles in Noord-Ierland, de viool een prominente rol speelt. Is het nou echt hardrock? Dat misschien niet. Ze horen wel in de categorie progrock die wat minder van het gefriemel op de vierkante centimeter is, je kunt ze in dat opzicht vergelijken met bands als de hiervoor al genoemde Spock’s Beard en Arena.
Het mag met deze titels duidelijk zijn er een soort van concept achter dit album schuilgaat. Elke track gaat over belangrijke gebeurtenissen en ook muzikaal is het vaak gekoppeld aan de gebeurtenissen of de locatie, zoals bij Derry. Naast de voornoemde tracks zijn er hier ook nog Memphis, Vienna en Berlin te vinden. Bij het prima artwork zijn ook de teksten te vinden, alsmede de gebeurtenissen waar de tracks over gaan.
Wie wat minder in het concept geïnteresseerd is heeft aan 1968 echter ook een heerlijk album. Geen loodzware prog, maar Echte Liedjes met de nodige muzikale virtuositeit. Ik ben in elk geval blij dat ik kennis heb gemaakt.

Flying Circus website