Flying Colors is een gelegenheidsformatie bestaande uit gelouterde muzikanten die hun sporen ruimschoots verdiend hebben. Gitarist Steve Morse en bassist Dave LaRue hebben eerder samengespeeld in Dixie Dregs en Morse speelt ondertussen alweer een kleine 18 jaar bij Deep Purple. Toetsenist en zanger Neal Morse kennen we o.a. van Spock’s Beard en voormalig Dream Theater drummer Mike Portnoy is misschien wel het bekendste en populairste bandlid. Zanger/gitarist Casey McPherson is wellicht een onbekende naam voor het grote publiek, hij is wel degene die tussen al deze grote namen de meeste indruk maakt. Zijn gitaarspel is smaakvol en een perfecte ondersteuning voor het magnifieke spel van Morse maar het is vooral zijn prachtige stem die indruk maakt. Luister maar naar het wonderschone Love is what I’m waiting for wat door merg en been gaat.
Zoals ook al te horen is op het uitstekende debuutalbum van Flying Colors ontaard het muzikaal gezien niet in krachtpatserij maar draait het echt om de songs. Geen egotripperij dus. Alle muzikanten spelen in dienst van de nummers waardoor er ook daadwerkelijk sprake is van goede composities en er geen zwakke momenten te horen zijn. The storm, Better than walking away, Kayla, het door Portnoy gezongen Fool in my heart en het al genoemde Love is what I’m waiting for klinken allen fantastisch. Ook worden er nummers gepeeld uit het verleden van de afzonderlijke bandleden. Een van die hoogtepunten is het mooie Can’t find a way, een nummer van McPherson’s band Endochine. Bijzonder is ook McPherson’s uitvoering van het inmiddels overbekende Hallelujah dat door Portnoy op de DVD zelfs wordt omschreven als het hoogtepunt van de shows omdat het duidelijk maakt wat voor enorm talent McPherson eigenlijk is.
Het spelplezier straalt er vanaf en de sfeer die avond komt perfect tot uiting. Onnodig te zeggen dat zowel de CD als DVD klinken als de spreekwoordelijke klok en dat liefhebbers van melodieuze (hard)rock en progrock en weer een mooi hebbedingetje bij hebben.