Folkspecial: Finvarra

Folk met een oriëntaalse inslag. Met zo’n omschrijving van je muziek kun je natuurlijk niet ontbreken in onze Folkspecial. Finvarra is een relatief ‘jonge’ band die in korte tijd toch behoorlijk wat naam heeft weten te maken. De doelstelling is duidelijk – nog groter worden en hopelijk helpen wij daar een klein handje aan mee…
Voordat we Finvarra gaan googlen – waarom deze naam en wat betekent het?
Patrick: Finvarra is een mythische elfenkoning die mooie vrouwen ontvoert en verleid met zijn muzikale spel… maar zonder gekheid we vonden het gewoon een goede naam voor onze folkband.
Wat zijn voor jullie de belangrijkste ontwikkelingen geweest met Finvarra de afgelopen jaren?
Patrick: We bestaan nog maar anderhalf jaar, maar in die tijd hebben we de tweede prijs gewonnen in de Folkbattle (georganiseerd door World of Stone), leuke optredens gedaan zoals op de laatste Midwinterfair, en zijn we bezig met een fraaie cd.
Corné: ik heb het idee dat we de laatste maanden echt onze ‘sound’ aan het vinden zijn. Ook het voorbereiden van onze CD opnames heeft daar veel aan bijgedragen. Naast de Keltische basis spelen oosterse- en gypsyinvloeden een grote rol in de muziek die wij maken.
Als je met Finvarra 2012 kan bepalen, wat zou er dan zeker in voor komen? Noem je vijf grootste wensen.
Patrick: Veel samen muziek maken, optreden op grotere festivals zoals bijvoorbeeld de Elf Fantasy Fair, het presenteren van onze cd, nieuwe nummers schrijven en onze eigen sound verder verfijnen
Gwen: Op Castlefest en Folkwoods spelen, de CD en een videoclip opnemen! Oh en beste vrienden worden met Ian Anderson.
Hoe zouden jullie de muziek van de Finvarra omschrijven?
Patrick: Finvarra speelt Celtic Oriental folk, veelal keltische nummers overgoten met een gypsy, balkan of orientaals sausje door andere toonladders, maatsoorten etc.
Gwen: Ik zou zeggen ga vooral zelf luisteren en trek je eigen conclusies:o)
Zie ik daar op een video ineens Jerina van Faerydae (althans, tot volgende week, want inmiddels is bekend dat Jerina stopt met Faerydae vanwege de afstand woonplek – thuisbasis band – RS). Ik heb het idee dat er wel meer kruisbestuivingen tussen muzikanten zijn in de folk scene. Heeft dat met de familiaire sfeer te maken of het feit dat je elkaar veel tegen komt bij optredens?
Patrick: Onze violist Corné en Jerina zijn een setje, dat verklaart iets. Los daarvan vinden we het leuk om met veel verschillende muzikanten samen te spelen en er zijn ook een boel contacten.
Gwen: Het feit dat de gemiddelde folkmuzikant in ongeveer 25 bandjes zit speelt denk ik ook mee..
Corné: gastoptredens over-en-weer kunnen een grote toevoeging aan de muziek zijn en een bron van inspiratie. Het zorgt er ook voor dat het voor ons op het podium af en toe spannend en fris blijft!
Finvarra lijkt ook veel aandacht te besteden aan kleding/ uitstraling. Bewuste keuze om je daarin meer te onderscheiden van andere bands (niet dat die er altijd slecht uitzien ;)?
Patrick: Dat is inderdaad een bewuste keuze, we vinden dat muziek en kleding elkaar moeten versterken zodat het totale plaatje voor het publiek kloppend is.
Gwen: inderdaad, de sfeer komt gewoon minder goed over als we allemaal in spijkerbroek en t-shirt op het podium zouden staan. En stiekem zijn we allemaal enorm theatraal natuurlijk.
Dieke: natuurlijk komt het publiek vooral voor de muziek maar als het plaatje daarbij ook een beetje klopt is het nog mooier. Naast theatraal zijn we natuurlijk ook allemaal wel een beetje ijdel 🙂
We hebben het idee dat er in Nederland een gezonde middeleeuwse/ folk muziekscene aan het ontstaan is. Herkennen jullie dit? Hebben jullie een idee waarom dit nu zo opkomt?
Patrick: Het zou kunnen dat dit opkomt, maar eigenlijk maken we allemaal al jaren lang muziek. Wat je wel ziet is dat er steeds meer en steeds professionele festivals en podia opkomen. Dit helpt om het publiek te bereiken. Ook wordt balfolk steeds populairder waardoor een nieuw publiek de folkmuziek leert kennen.
Is er voor jullie gevoel eigenlijk een link met de oorspronkelijke folk scene die zich traditioneel meer in clubs en bars afspeelt (vooral door de Iers/ Keltische invloeden) of met wereldmuziek die weer haar eigen festivals/ theatershows kent?
Patrick: De link is er zeker, wij voelen ons tot beide aangetrokken. Zo hebben wij elkaar als muzikanten op een pubsessie in Leiden leren kennen, maar spelen we even graag op wereldmuziekfestivals.
Graag jullie reactie op de volgende stellingen:
1. Deze middeleeuwse folk scene is groot geworden tijdens fairs en specifieke festivals en komt minder tot haar recht in clubs en concertzalen.
Patrick: Absoluut mee oneens, het is maar net wat je er met het publiek zelf van maakt. We hebben de beste bands een feest zien maken van concertzalen en in clubs, het hoeft dus niet uit te maken.
Corné: zeer mee oneens. Clubs, concertzalen en theaters hebben een heel andere sfeer maar ook folk en wereldmuziek kan daar heel goed tot zijn recht komen, soms zelfs beter omdat de setting intiemer is en andere mogelijkheden biedt. Wij proberen de nummers die we spelen ook altijd een beetje aan de situatie aan te passen.
Dieke: niet mee eens. Als je een goed optreden geeft maakt het niet uit op wat voor podium dat is. Je moet je publiek weten aan te spreken, in welke setting dan ook.
2. De huidige middeleeuwse/ folk scene is een hype! Straks is het weer (grotendeels) weg, net als al die andere hypes.
Patrick: Oneens, folkmuziek zal altijd blijven bestaan omdat het een hele pure manier van muziek maken is die blijft aanspreken.
3. Bleker maakt meer (natuur) kapot dan je lief is.
Patrick: Dat is een beetje overtrokken, de natuur redt zich zelf wel. We moeten niet het idee hebben dat we als mensen daar alles aan kunnen veranderen.
Gwen: Weg met die gast!
Dieke: Laat ik maar weer eens verder gaan breien aan dat paar geitenwollen sokken…. 😉
Heeft deze scene eigenlijk wel iets met de natuur of is dit maar een vooroordeel?
Patrick: Of de scene iets met natuur heeft kunnen we niet beantwoorden, maar natuur kan wel een belangrijke inspiratiebron zijn voor ons als muzikanten.
Dieke: persoonlijk ben ik hier volgens mij vrij “gemiddeld” in. Geen extreme natuurliefhebber dus, maar ook geen hater. Maar ik ben wel heel goed in het breien van geitenwollen sokken…
Als het gaat om Nederlandse middeleeuwse/ folk bands, welke zouden we (als Rockportaal en als lezers) dan de komende periode moeten volgen/ interviewen?
Patrick: De balfolkband Té heeft tijdens de laatste Midwinter Fair op ons veel indruk gemaakt. Een goede en originele band.
Gwen: ik wil heel heel graag een paar namen noemen, maar die zijn niet Nederlands…ah toe, mag het? Mariee Sioux, Alela Diane, Fleet Foxes.
Dieke: Slag ende Stoot is een erg leuke en ook goede middeleeuwse band . En verder heb ik me al een paar keer prima vermaakt bij Velvet Joe en the bluegrass diamonds. En ik zou ook zeker een keer gaan luisteren naar Martin Hutchinson. Enne… the dutch lemmings natuurlijk. En Lumayna!
Welke bands zouden jullie noemen als inspiratiebron en waarom?
Patrick:Dervish – Meesters in het maken van tunearrangementen, originele liedjes en een bijzondere zangeres
Lúnasa – Heerlijke muziek om bij weg te dromen
PLanxty & The Chieftains – Verplichte kost voor folkmuzikanten! Blijvende inspiratiebronnen
Trio Chemirani, Titi Robin, Anouar Brahem, Dhafer Yusef – Oriëntaalse invloeden
Gwen: Faun, IllianA, Medieaval Baebes – prachtige arrangementen, zowel muzikaal als zang en de nieuwe show van de MB is zo mooi! echt een goed voorbeeld van een band die ook een theatrale kant aan hun show heeft gegeven, echt heel tof…
Corné:
Planxty – meesters van de traditie, unieke soud en prachtige stemmen
Shantalla – geweldige uitvoering, prachtige mix van tunes en songs
Malinky – experimentele schotten. mooi geproduceerde cd’s, ook enkele niet-keltische invloeden te horen, wat onregelmatige maatsoorten, etc. ongeëvenaarde interpretatie van de traditional Three Ravens
Dieke:
Ossian- vooral vanwege het onnavolgbaar mooie geluid van Billy Ross
Mag ik planxty ook nog een keer noemen? En het prachtige vioolspel van Brian McNeill…
Naast de “klassieke”folk: Al Andaluz project, amina aouli, Lhasa de Sela.
Iets wat je altijd al wilde zeggen, maar wat niemand je ooit gevraagd heeft…
Patrick: May the road rise to meet you.
May the wind be always at your back.
May the sun shine warm upon your face,
And the rains fall soft upon your fields.
And until we meet again
May Finvarra hold you in the palm of his hand.
Gwen: We houden heel erg van Franse kaasjes als we aan het repeteren zijn. En ook als we niet aan het repeteren zijn
Dieke: En van lekkere wijn…. 🙂