For I Am King – Daemons

Eerder dit jaar maakten we reeds kennis met het geluid van het Nederlandse For I Am King. De dubbelsingle We All Have Demons / This Is A Warning liet een band horen die gretig is en een band met ambitie. Op Jera On Air en Wacken Open Air hebben ze al mogen genieten van het geluid van de band en via het Duitse Redfield Records wordt nu het eerste album Daemons uitgebracht op 17 juni.
Opvallend is frontvrouwe Alma Alizadeh. Een vrouw die je gerust ’s ochtends in de supermarkt tegen kunt komen, terwijl ze de boodschappen voor de week in haar kar laadt. Maar ook een vrouw die het begrip female fronted een andere betekenis weet te geven. Ze kan namelijk de concurrentie met menig mannelijke zanger aan met haar stemgeluid dat overeenkomsten vertoont met een gorgelende rioolput. In de 37 minuten dat het album duurt, gromt en grunt ze dat het een lieve lust is. Daar ligt enerzijds de kracht maar anderzijds ook de achilleshiel van de band, want veel variatie in het stemgeluid is er niet. Dat ligt anders met het muzikale karakter van de band. Daarin komen de vele aspecten van metalcore en deathmetal tezamen in sterke composities.
In Black Death bijvoorbeeld kun je genieten van strakke dubbele basspartijen die de meer melodieuze kant van het nummer versterken. Melodieuze stukken waarin het gitaargeluid lekker naar de voorgrond wordt verschoven. Daar lag de kracht van de singles en daarin ligt ook de kracht van dit album. Die melodie die soms haaks staat op het basisritme, maar eveneens complementair is in het geluid. Bij menig kookprogramma zouden ze zeggen dat het ‘zuur en het zoet’ goed in evenwicht zijn en zorgen voor een verfrissende smaaksensatie.
Die balans en dat evenwicht zijn sterk verankerd in onder meer Breathe The Fire  en Des-Troy. In Lost In Divinity ligt eenzelfde basis, maar wordt het voortstuwende ritme, behalve door het geweven gitaargeluid ook nog eens onderbroken door een stukje rust dat voor het nodige contrast zorgt. Een kunst die ze zeker ook verstaan aan het eind van Tantalus. Hier betreft het niet een stukje rust maar een hele strakke en aansprekende eindriff. Uitschieter voor mij is ongetwijfeld the Crone. Een nummer waarin Alma iets meer variatei tentoon stelt en waar de gitaar debet is aan flink zenuwgepiel bovenop een strakke riff. Een uiterst gevarieerd nummer.
Over de hele linie is For I Am King een sterke belofte waar rekening mee gehouden moet worden en internationaal wel de nodige potten zou kunnen gaan breken. Of het stemgeluid van Alma je bekoort of niet, in combinatie met het muzikale spectrum er omheen klinkt ze wat mij betreft ijzersterk. En naarmate de nummers zich meer in je hoofd nestelen, des te aantrekkelijker wordt het geheel. Voorlopig kun je ze in Nederland gaan zien bij Jera On Air (24 juni), op Tattoofest in Nijverdal (20 augustus) en op Occultfest in Hoogeveen (2 september). Daarna is België aan de beurt en daarna……(vul een land naar keuze in).