For I Am King – I

Nu The Charm The Fury heeft aangegeven te gaan stoppen, zijn onze (Nederlandse) pijlen extra gericht op For I Am King. Vorig jaar mochten we al kennismaken met het (vernieuwde) geluid van For I Am King met de voorbode van het album de single Prey die kort voor het optreden op Fortarock werd gelanceerd. Daarna kwamen daar nog video’s bij van Forever Blind en Home. Nu is het dan tijd voor het nieuwe album I dat het album Daemons opvolgt.
Het begrip I kent vele facetten. Een letter uit het Latijn, het imaginaire deel in de wiskunde, maar ook symbool voor de eenheidsmatrix, het chemische element Jodium in de scheikunde en het symboom voor elektrische stroom uit de natuurkunde. Een veelzijdig symbool dus dat ergens ook symbool staat voor het geluid op dit album van For I Am King. Ergens ligt het oude geluid van Daemons aan de basis van de nieuwe composities, maar zijn, mede door een kleine wijziging in de bandbezetting, eigentijdse invloeden daarop gebouwd. Dat het nogal een fikse portie metalcore is wat de band neerzet, moge duidelijk zijn, waarbij ze zijdelings beïnvloed zijn door onder meer In Flames, Trivium en (bijna) natuurlijk door Arch Enemy.
Over Prey kunnen we een hoop zeggen; feit is dat deze opener van het album meteen een schot in de roos is met een imponerend muzikale intensiteit die vol passie en power op je afkomt. Het stemgeluid van frontvrouw Alma Alizadeh dendert over je heen en daarbij wordt de metalcorewals overtroffen door de strakke breakdown. Wat mij vooral bevalt in het geluid van For I Am King is niet zozeer de strot van Alma maar vooral het gitaargeluid van Koen Scheepens en Wouter Cammelbeeck. In Forever Blind ligt het mooi in het gehoor en de melodie wordt daarbij mooi afgewisseld met een heerlijke solo. Een compositie die live waarschijnlijk nog beter uit de verf gaat komen door een hoog meedoengehalte.
De spanning tussen goed en kwaad loopt als een rode draad door het album heen. Alma, zelf huis en haard ontvlucht in Iran, bezingt haar ervaringen in Home. Een compositie die kneiterhard wordt ingezet. Het tempo is precies goed, de breakdown valt op het goede moment en het geheel is gevuld met passie met een ragfijn sereen muziekspel als gevlochten lifeline er doorheen. In Misery staan de donkere tijden van een depressie aan de basis. De compositie start rustig en mooi en net op dat moment vind ik persoonlijk het stemgeluid van Alma minder goed passen. Misery ontpopt zich uiteindelijk niet als een metalcorepowerballad, maar als een krachtige compositie met een aanloopje. Het drumwerk van Jaap Relou duwt de FIAK-trein langzaam vooruit totdat de goede snelheid is bereikt en een loodzware riff de ondersteuning biedt. Qua sfeer blijft het idee van een ballad bestaan, maar dan wel een lekkere sterke en stevige.
Het instrumentale Invidia is de aanloop naar In Flames. Het sfeerbeeld dat ondertussen geschetst is, krijgt hier muzikaal de voortgang. Tekstueel wordt een bredere cirkel getrokken vanuit het meer persoonlijke naar het wereldlijke en staat de vernietiging van onze aarde centraal. Alma blijft sowieso zangtechnisch sterk overeind maar in In Flames doet ze er nog een schepje bovenop en wordt er extra venijnig ingezet, waarmee In Flames (samen met Prey) en het daaropvolgende The Reaper Of Souls het album van wat extra vuurwerk voorziet.
In de universele tweestrijd tussen goed en kwaad is het volgen van een onmogelijke liefde misschien een zijstapje. Tenminste tekstueel. Muzikaal ligt Devotion ook een beetje buiten de overige composities. De melodie in Devotion zorgt voor een aantrekkelijke vibe waardoor de compositie enigszins wat meer toegankelijk klinkt. En die toegankelijk is ook te vinden in de afsluiter Havoc dat na het brute In Memory het album mooi afsluit.
Ten aanzien van Daemons is I een nieuw hoofdstuk. Ik kan niet zeggen dat het zozeer een stap vooruit of opzij is. I ligt mooi in het verlengde van Daemons, maar heeft her en der gewoon wat andere accenten gekregen wat het uiteindelijk tot een volwassen en evenwichtig album maakt waar deze Hollanders apetrots op mogen zijn. Qua zang kan ik me voorstellen dat sommigen het wat vlak vinden, maar voor mij is het een natuurlijk gegeven in het geluid van For I Am King.