De afgelopen jaren is de bezetting aardig veranderd wat weer te maken heeft met christelijke nevenactiviteiten van de vertrekkende leden. Dat neemt echter niet weg dat we met een dijk van een band te maken hebben die met Wake uitstekend voor de dag komt. In No Truth No Sacrifice ligt de energie er duimendik bovenop. Het karakter is heftig en alle hardcore-elementen komen naar voren. Tekstueel is het nummer wat eenvoudig door enige herhaling, maar dat vergroot de herkenbaarheid ook wel weer. De zang van Mattie Montgomery is krachtig terwijl guitarist Ryan Leitru de clean vocals voor zijn rekening neemt. In Broken Lens krijgen liefhebbers van clean vocals, grunts en screams het allemaal. Soms neigt het een beetje naar de dubbelzang bij Slipknot. Het nummer op zich heeft muzikaal een goede groove met wederom een makkelijk refrein. Een recept dat ook in Forced Into Fire gebruikt wordt. Daarbij ligt het zware karakter als een warme deken over het nummer heen. De al eerder genoemde zangkwaliteiten zijn mooi in evenwicht in Deserter en in Bitter Roots. Een nummer dat zo ontzettend mooi en gevoelig begint dat Anathema er met eerbied naar zou luisteren. De grunt zet al gauw in en bouwt betonnen stukken op de stabiele doch rustige basis. Ook in Hopeless Ambition is er duidelijk sprake van dit evenwicht in rust en brute kracht. De metalcore viert hoogtij in het heftige en ‘kwaadaardige’ Wasteland, in het groovende Determination, het langzame ‘doommetalcore’ nummer Time And Tide en tot slot in Flooded Earth. Een nummer dat vol staat met lekkere ‘hooks’ met daarop aansluitend zo’n metalcoreriff die als een elektrisch met je gehoorgang teistert.
Voor Nuclear Blast is For Today een zegen (wanneer we even in christelijke sferen blijven). Wake is een prachtig album dat bol staat van brute en krachtige metalcorenummers. Veel nummers hebben een dusdanig lekker refrein dat zij goed in je hoofd blijven zitten.
