Fractal Mirror – Beyond Borders

Beyond Borders is inmiddels het vijfde album al weer van dit, in mijn ogen, zeer bijzondere project. Prog met een knipoog naar de betere popmuziek…
Fractal Mirror is het project dat is ontstaan rond het Nederlandse duo Leo Koperdraat en Ed van Haagen. Deze twee heren kennen elkaar al sinds hun jeugdjaren en zijn zoals vele bands begonnen op een zolderkamer. De voorliefde voor de progressieve rockscene bracht hun samen en het schrijven van muziek ging een steeds meer serieuze kant op. Met Ed op bas en Leo op keys, gitaar en zang was er uiteindelijk een grote behoefte aan een drummer. Deze werd uiteindelijk gevonden rond 2012 toen Leo een oproep deed op een Facebook pagina. Frank Urbaniak, een drummer uit New Jersey, zag dit avontuur wel zitten en reageerde op de oproep. Voorzichtig werden wat songs opgenomen en gemixt en mastered door de Noor Rhys Marsh wat uiteindelijk resulteerde in het debuut Strange Attractors dat in November 2013 het licht zag. Het album kreeg meteen al flink wat internationale aandacht en goede reviews. Omdat er heel veel nieuwe ideeën waren en het succes groeide kwam er precies een jaar later de opvolger Garden of Ghosts.  Hierbij werd een tweede Amerikaan bij het project betrokken. Niemand minder dan Brett Kull, bekend van onder andere Echolyn. Hij nam het stokje van mixen en masteren over en voegde er zijn eigen gitaar- en zangpartijen aan toe. Dit alles gaf de sound en band een enorme boost. Het succes is in de afgelopen jaren blijven groeien. Iets wat uiteindelijk resulteerde in 2018 wanneer het album Close to Vapour door het prestigieuze Engelse proglabel Bad Elephant Music, van David Elliott en Simon Godfrey, werd uitgebracht.
Na deze kleine introductie is het nu tijd om het nieuwe album Beyond Borders te bespreken. Voor mij persoonlijk is het een heel erg bijzonder album, maar daarover later in deze review.
Aan de line-up is voor de opname van dit album een extra naam toegevoegd. Gareth Cole, vooral bekend van zijn werk met Mike Kershaw en Drifting Sun, neemt de gitaarpartijen voor zijn rekening. Leo Koperdraat heeft bewust voor deze richting gekozen zodat hij zich beter kan focussen op de mellotron en zang.
Het album bestaat uit zes tracks.  Opener Beyond is een instrumentaal stuk waarbij de sfeer die wij kennen van de vorige albums feilloos wordt neergezet. Wat meteen opvalt is het heldere en gedetailleerde geluid. Lekker laag in de bas en heerlijk fris in de akoestische gitaar. Dit alles zwevend op het fantastische geluid van mellotron. Dus meteen al een flink aantal kudo’s voor Brett Kull en Larry Fast. Deze laatste was ik in de introductie nog vergeten aan te halen. Eén van de de grote muzikale jeugdhelden van Leo op muzikaal gebied doet de mastering op een weergaloze manier. Onder de ware progliefhebber is Larry natuurlijk bekend van zijn project Synergy. Daarnaast heeft hij onder andere gewerkt met Foreigner, Kate Bush en Art Garfunkel. Niet de minsten zeg maar.
Een progalbum is geen progalbum zonder een extreem lange track. Ashes voldoet hier volledig aan met een runtime van ruim 17 minuten… Door de gelaagdheid in de muziek komen alle instrumenten goed uit de verf. Het nummer is heel afwisselend met als basis de keys en mellotron. De gitaarsolo’s van Gareth vullen het geheel aan en zijn door de gehele track prachtig aanwezig. De vocalen zijn mede typerend voor het geluid van Fractal Mirror. Persoonlijk vind ik deze groeien per album. In de loop der jaren is hier al heel wat over geschreven, en gevonden. Op Slip Away zijn ze prominenter aanwezig en hoewel ze geen materiaal zijn voor the Voice klinken ze warm en rustgevend. Shadow Man is een lekker uptempo nummer. De drums vormen een solide basis van dit naar pop neigende nummer. Het klinkt vrolijk en vlot. Borders is de bijna 13 minuten durende aflsluiter met wederom de grote afwisseling. Een heerlijk gedeelte vind ik de wat hakkende gitaarriffs met ondersteunde drums. Hieronder de zwevende mellotron en keys. Het gaat meer in de richting van neo-prog op deze passages en een gitaarsolo voegt er nog een lekker sausje aan toe.
Voor mij persoonlijk zijn Ashes en de afsluiter Borders de hoogtepunten van dit album dat vorige maand al is uitgebracht. Een aanrader voor diegene die de grenzen verkent tussen pop en prog.
Wat het voor mij nog meer bijzonder maakt is een stuk tekst in het boekje waarin de heren een aantal mensen eren om de band heen die sinds de release van Close to Vapour en Beyond Borders zijn weggevallen. Dat mijn eigen vader hierbij vernoemd staat is een prachtig eerbetoon.