De Belgische metalband Fragmentum (met Wouter Macaré van de nederlandse band Inferum op drums) schaaft al een hele tijd aan het eigen geluid, met elementen van onder meer melodic death- en groovemetal. Op enkele tracks van de nieuwe EP Corn Ritual is er deze keer net iets meer aandacht voor huiveringwekkende atmosferische stukken en synths dan op het vorige album (Masters of Perplexity) uit 2021.
Op de titeltrack Corn Ritual klinkt Fragmentum een beetje anders dan wat we vertrouwd zijn van deze band, maar van bij de intro van de volgende track, A Sense of Fear, klinken de riffs, akkoorden en vocalen dan weer heel vertrouwd. Dit is een relatief compacte toptrack met een heel aangename flow en vibe en net genoeg aandacht voor de geweldige riffs, meer dan voor de vocalen. Ook Savior of the Tribe is best oké. De schijnbare chaos van de intro loopt over in een vette groove en helemaal op het einde zit een fraai stukje piano als outro. Dat had nog volledig uitgewerkt kunnen worden tot iets epic, maar zo werkt het ook.
Ghost of the King opent met een verschroeiend, thrashy shredden met de deathgrunts daarbovenop in een trager tempo. Daarna komt nog een interessante riff langs en zo gaat het naar een moeizame break om dan weer enkele versnellingen hoger te schakelen in de gitaren. Zo gaat dat een paar keer over en weer. Heel knap gedaan. Afsluiter Mighty Wing zit – muzikaal – meer in de sfeer van een In Flames en doet mij inzake aanpak ook wat denken aan Fragmentum’s landgenoten Chalice op hun album Ashes of Hope.
Je merkt dat er voor deze EP veel tijd en moeite gestoken is in compositie en productie. Alles is ook heel degelijk ingespeeld en ingezongen, al zouden we nog blijer geweest zijn met wat meer variatie in de grunts. Het is mooi dat het thema van de Maya’s en Azteken uitgediept wordt in de nieuwe nummers.
Corn Ritual is alles bij elkaar een prima EP met een leuke invalshoek in de verhaallijnen over de Maya’s en ook muzikaal zitten best heel leuke elementen in. Wel ontgaat mij de logica van band en label om op deze release niet de drie, vier ‘losse’ digitale singles mee te nemen die sinds Masters of Perplexity uitgebracht werden. Met dezelfde moeite heb je zo een nog sterker full album.