Frank Carter begon zijn carrière bij de hardcore band Gallows. Uiteindelijk bleek hardcore punk niet meer zijn ding en begon hij het classic rock georiënteerde Pure Love dat vervolgens leidde tot zijn band Frank Carter & The Rattlesnakes. Met die band liet keerde hij deels terug naar de punkrock sound van zijn eerste band, maar met ruimte voor een gevoelig nummer als Beautiful Death. Met de volgende albums Modern Ruin en End Of Suffering ontstond langzaam maar zeker een eigen stijl, die steeds verder af kwam te staan van de heavy nummers van het eerste album. Met het laatste album Sticky werd definitief gekozen voor een soort indie rock sound.
Deze nieuwe plaat zet die ontwikkeling verder door. Nummers als Honey en American Spirit doen door riffs en laid back groove wat denken aan Queens Of The Stone Age. Nogal wat nummers kunnen simpelweg popmuziek genoemd worden, zoals Man Of The Hour, Brambles en het romantische Can I Take You Home. Zijn meest ingetogen, crooner kant horen we op het melancholische Queen of Hearts en het met toetsen en blazer ingekleurde Sun Bright Golden Happening. Als tegengewicht zijn er gelukkig nog wat meer uptempo indie rock nummers als Happier Days en Self Love . Dat Frank een goede zanger is, staat intussen wel buiten kijf. In het ietwat theatrale Superstar zit een heerlijke uithaal die het bereik van Frank uitstekend etaleert. Het beste voorbeeld van wat een vakkundig songschrijver hij is geworden is afsluiter en titelsong A Dark Rainbow.
Met dit album heeft Frank zijn hardcore en punkverleden voorgoed begraven lijkt het. Dat levert een mooie plaat op die een breed publiek zal kunnen bekoren maar ons ook wel een beetje nostalgisch maakt naar de energieke, opgefokte artiest die hij eens was.