Frank Turner – England Keep My Bones

Nadat ik merkte dat ik Frank Turner gemist had als voorprogramma vond ik dat jammer. Nu ik zijn vierde album ‘England keep my bones’ heb beluisterd vind ik het zelfs gruwelijk jammer. Het album is in één woord: geweldig. Zijn ep die vorig jaar uitkwam was veelbelovend en hier is dan waar men op zat te wachten. Frank Turner gelooft niet in God maar gelooft wel in Rock ‘n” Roll. Alleen daarom heeft de Engelse folkrocker bij mij al een streepje voor.
Twaalf nummers telt zijn vierde langspeler en bevat eigenlijk alle elementen die een goede singer/songwriter kenmerken. Bijvoorbeeld scherpe teksten, goed gitaarspel, een fantastische stem en daarnaast doorzettingsvermogen.  Met een bomvol tourschema en simpelweg hard ploeteren bereikt hij wat hij wil. En als hij dat niet bereikt dan heeft hij het in ieder geval geprobeerd zoals we kunnen horen in het intro Eulogy. De rode draad, de boodschap door het album heen doet enigszins Springsteen-achtig aan in die zin van dat je alles zelf kunt . Je bepaalt je eigen lot. En de rest, tja de rest overkomt je. Maar je hebt zeer zeker de eigen hand erin.
England Keep My Bones is naast tekstueel ook op het instrumentale vlak erg goed. Frank is van vele markten thuis waardoor het album nergens saai wordt. Er staat bijvoorbeeld een a cappella nummer op terwijl hij in andere nummers zoals ‘I Still Believe’ helemaal los gaat met de voltallige band. Dit nummer is trouwens wat mij betreft dé meezinger van de plaat tezamen met ‘Glory Hallelujah’ waarin de Engelsman op niet al te zachtzinnige wijze ons vertelt dat er helemaal geen God is. Alhoewel de teksten allerlei onderwerpen behandelen is de boodschap hetzelfde. We bepalen ons eigen leven. En als dat niet lukt, dan hebben we het in ieder geval geprobeerd.
Op 15 november 2011 staat Frank Turner in de Melkweg te Amsterdam.