Frank Turner & The Sleeping Souls – Tivoli (Utrecht) 23/09/2013

Het is al vroeg druk als we aankomen bij Tivoli. De zaal is net open en er staat een flinke rij. Iedereen is er vroeg bij in tegenstelling tot vele andere concerten. Al snel blijkt dat men er goed aan doet om op tijd aanwezig te zijn want vanavond is het een volle bak. De zaal is volledig uitverkocht en het voorprogramma Tim Vantol heeft dan ook de eer om voor een nagenoeg volle zaal te openen.
De muzikale carrière heeft wel wat weg van dat van Frank Turner. Tim Vantol heeft ook zijn sporen reeds verdiend in meerdere punkrock en hardcore bands voordat hij besloot om het over een andere, (lees: akoestische), boeg te gooien. En met succes. De beste man geeft een zeer verdienstelijke show. Er is weinig op aan te merken. Hij is alleen met zijn gitaar maar dat is meer dan voldoende om het publiek mee te krijgen. Alhoewel ik Tim niet ken zijn er in de zaal flink wat mensen die de nummers mee kunnen zingen. Tim is energiek en praat de boel leuk aan elkaar met leuke verhalen en grappen. Al met al een prima opener.
De zaal is inmiddels helemaal tot de nok toe gevuld als Frank en zijn Sleeping Souls het podium betreden. Allen gehuld in witte blouses straalt de band een eenheid uit die ons zal gaan voorzien van een flinke portie folkrock. Frank en zijn mannen barsten los met de perfecte meezinger I Still Believe. Wat mij betreft kun je geen beter nummer kiezen om de stemming erin te brengen. De menigte zingt alles woord voor woord mee. Opvallend is dat Frank zelf niet gitaar speelt, wat hij normaal gesproken wel doet. Hij legt uit dat hij last heeft van zijn rug waardoor het helaas niet mogelijk is om het gitaarspel voor zijn rekening te nemen. Zijn vervanger is Dan die de rol met verve vervult.
Frank en ook de overige bandleden zorgen voor veel interactie met het publiek wat ervoor zorgt dat zich nagenoeg geen saaie momenten voordoen. De set is dusdanig opgebouwd dat hij behoorlijk het tempo erin gooit met een aantal bekenden van het album ‘England Keep My Bones’ (I Still Believe, If I Ever Stray, Peggy Sang The Blues) en wat nieuwe nummers (Losing Days, Plain Sailing Weather, The Way I Tend To Be) van het recent uitgebrachte ‘Tape Deck Heart’. Daarna bouwt hij ietwat af om via Wessex Boy richting een solo-stuk te sturen. ‘Dan’s Song’ mag dan nog met Dan samen gespeeld worden, daarna is het aan Frank alleen de eer om ons English Curse ten gehore te brengen. De zaal is muisstil.
De band komt weer terug en direct zetten ze alles weer in vuur en vlam waarbij wederom een soortgelijke aanpak wordt gehanteerd, namelijk oude én nieuwe meezingers met een hoog tempo. Uiteraard worden hier The Road, I am Disappeared en Glory Hallelujah niet overgeslagen. De Sleeping souls zijn energiek en zetten een strakke set neer. Frank is duidelijk in zijn nopjes en zingt de sterren van de hemel. Een fantastisch geheel.
In de toegift pakt Frank dan toch eventjes de gitaar om ons Tattoos en Eulogy (laatstgenoemde in het Nederlands!) voor te schotelen. De kraker Photosynthesis en het gloednieuwe nummer Four Simple Words maken deze mooie avond af. Dit was op en top genieten geblazen.