Nou is zijn thuisland Portugal ook niet echt een voor de hand liggend bluesland, dat zal ongetwijfeld meespelen. Portugal is toch vooral het land van de fado, ook wel eens de Portugese blues genoemd. Chavez speelt ook nog eens onder andere de Portugese gitaar, die voornamelijk in de fado wordt gebruikt.
Chavez en zijn band doen echter niet aan fado, maar aan americana, pop en psychedelica. Compositorisch zit het vaak tussen blues en pop in. Luister maar eens naar tracks als opener “My Religion” en “Save Me”.
Het psychedelische deel wordt vooral opgeroepen door het Farfisa orgeltje dat vaak te horen is. Soms ook buitengewoon prominent, zoals in “Whatever Happened To Our Love” en “Time For A Change”, een trage blues waarin Chavez me in zijn zanglijnen wel wat aan David Gilmour doet denken. Net als je denkt dat Chavez een album met ingetogen pop en blues heeft gemaakt, komt ‘ie met een rijtje van drie stevige tracks: “Getaway”, “Move On” en “Sliding Donnie”.
Prijsnummers zijn wat mij betreft het akoestische “Strong Enough To Play” – met daarop ook mellotron en de eerder genoemde Portugese gitaar – en “Sliding Donnie”, een instrumentale track die uitmondt in een heerlijke slidegitaarsolo.
Double Or Nothing staat vol fijne americana, met een mooi verloop in de dynamiek, altijd weer fraai gitaarwerk – of het nu elektrisch of akoestisch is – en het warme stemgeluid van Chavez daaroverheen. Hoe beter je luistert naar dit album, hoe mooier dat het wordt. Neem dus vooral de tijd voor Double Or Nothing, het is de moeite waard.
En nu de concertagenda beter in de gaten houden…
Frankie Chavez website