Waarom was dit album baanbrekend? Het was popmuziek van een andere makelij dan tot dan toe gebruikelijk was. Zowel muziek als teksten waren op het randje van wat destijds acceptabel was. Thema’s als nucleaire en koude oorlog, seks en liefde werden onomwonden aangesneden. In die tijd in Engeland zeker controversieel. Wanneer ik daar nu, na 33 jaar, op terug kijk zeg ik: was dat alles?
Maar er is nog een aspect wat dit album en de band legendarisch heeft gemaakt: de videoclip. De jaren tachtig waren ook die van MTV (en vanaf de jaren negentig ook TMF). Destijds grote muziekzenders die non-stop muziek uitzonden. Daar maakte FGTH handig gebruik van. De clips waren net als de teksten op of net over het randje. Zo werd de debuut single Relax, wat gaat over homoseksuele seks, door de BBC in het conservatieve Engeland onder Margaret Thatcher niet uitgezonden. Legendarisch is de videoclip van het nummer Two Tribes. Dit nummer gaat over de Koude Oorlog die tijdens de jaren ’80 één van zijn hoogtepunten beleefde en de daarmee samenhangende atoomdreiging. In de video gaan een nep Konstantin Tsjernenko, toenmalig secretaris-generaal van de Russische communistische partij, en Ronald Reagan elkaar te lijf in een bloederig arena gevecht. Feitelijk maakten video’s als deze en het uitzendverbod de band en hits alleen maar groter. Over hits gesproken, dit album telt er vijf.
Ten opzichte van het oorspronkelijke album is op deze versie weinig tot niets veranderd. Of het moet zijn dat Well en The World Is My Oyster, alsmede Snatch The Fury (Stay) en Welcome To The Pleasuredome zijn samengevoegd. Die laatste klokt daarmee ruim over de dertien minuten. Voor pop-begrippen een waar unicum. De totale speelduur bedraagt onveranderd ruim 64 minuten. Het hele album staat nog steeds stevig overeind. Het is daarom ook niet vreemd dat nummers van FGTH nog regelmatig te horen zijn op de radio.
Voor de veertigers, vijftigers en wellicht zestigers anno 2017 (zoals ik) is het opnieuw uitbrengen van dit album pure nostalgie. Deze zogenaamde ‘state of the art deluxe editie’ van 2017 staat vol achtergrondinformatie. Over het opnameproces, hoe en door wie de nummers zijn geschreven en hoe ze tot stand zijn gekomen. De instrumenten, het vakmanschap, de tijdsgeest, de impact destijds en de overlevering 33 jaar later. Je kunt het allemaal lezen in het 28 pagina tellende smaakvolle boekwerkje.
Voor de tieners, twintigers en dertigers anno 2017 die FGTH niet of alleen van naam kennen is dit album maar ook de groep het ontdekken waard. Ik vind het eigenlijk een verplicht onderdeel van de opvoeding voor de liefhebber van popmuziek.
Welcome To The Pleasuredome is een tijdloos album. Het zal zonder twijfel nog jaren meegaan.