Franz Ferdinand – Right Thoughts, Right Words, Right Action

Het overweldigende enthousiasme waarmee Franz Ferdinand is groot geworden is door de jaren heen afgetakeld. Op zo’n moment zit er nog maar één ding op: een pauze inlassen. 4 jaar lang hebben de Schotten geprobeerd om gezamenlijk musiceren te vermijden. Nu, in 2013, staat de band weer op alle denkbare mainstages op alle grote festivals. Wat is er gebeurd?
Het antwoord op die vraag is kort en bondig: niet zo veel. Franz Ferdinand heeft opnieuw gebruik gemaakt van zijn succesformule. Een succesformule die bestaat uit catchy poprocksongs met een lekkere funky swing die de festivaltenten absoluut laat dampen. Neem nou titeltrack ‘Right Action’ die gelijk de toon zet voor de rest, want meezingen zul je. En dat is gelijk het vervelende van dit album: na enkele dagen kun je de teksten al dromen. Da’s in ieder geval lekker wakker worden. Gelijk is het weer duidelijk: dat is dat toffe bandje uit 2004.
Toch vallen er wel wat zaken op. Ten eerste lijkt de toevoeging van een orgeltje in de smaak te vallen bij de bandleden. Deze wordt namelijk veelvuldig gebruikt en is in hitsingle ‘Love Illumination’ een welkome toevoeging. Toch gaat ditzelfde geluidje op den duur vervelen. Nee, dit album heeft weinig verrassingen in petto en de voorspelbaarheid is nog steeds altijd even dichtbij. Afijn, gauw weer verder met zingen. Maar met name op de eerste helft van de plaat, want die is simpelweg het sterkst.
Ten tweede valt er iets op aan de aankleding van de tien tracks op dit album. Deze  is gevarieerder en tegelijkertijd uitgedund. ‘Bullet’ neigt meer naar het label met punkrock, en ‘The Universe Expanded’ brengt de zweverigheid van the Cure naar deze tijd. De gitaarriffjes maken steeds meer plaats voor akkoorden en de muziek is net iets minder doordacht dan dat we gewend zijn. Deze is meer straight to the point en is daardoor nóg toegankelijker.
Frisse lucht: Franz Ferdinand heeft weer genoeg tijd om te ademen met behulp van ‘Right Thoughts, Right Words, Right Action.’ Het hoge meezing (en swing) gehalte van deze mooie plaat zorgt voor bijna een uur aan plezier. Gewoon door de speakers. Het orgeltje kan wel eens irriteren, maar daarmee is het meeste ook wel gezegd. Maar de Franz Ferdinand is terug. Alsof Alex Kapranos en zijn maten net een band zijn begonnen en elkaar enthousiast hebben wijs gemaakt dat ze een grote rockband gaan worden. Goeie actie, Franz!