Freddie And The Vangrails en Röt Stewart speelden in (de) Aap in Gent (B). Omdat er over beide bands wel iets te vertellen valt, trokken wij van Rockportaal naar Gent.
Beide bands hebben hetzelfde motto: play short songs fast. Het gaat dus over punk en hardcore. Bij Röt Stewart zijn de songs dan nog net iets korter dan bij Freddie And The Vangrails. De Stewarts spuwden net geen 20 songs uit in een set van evenveel minuten, de Freddies hadden genoeg aan (afgerond) een half uurtje voor een dwarsdoorsnede van 24 tracks uit hun hele oeuvre.
(De) Aap is alvast niet de grootste venue van Gent. In compactheid en vloeroppervlakte steekt het café de bekendere overburen van de Kinky Star naar de kroon, maar ze hebben wel een verdieping voor wie het liever wat rustiger heeft. Het was voor de twee bands ook niet heel comfortabel om te spelen, want er is geen podium en geen licht- of geluidsinstallatie en de bands stonden opgesteld op zowat 1 m² tussen de inkomdeur en het publiek naast de toog. Voor dergelijke improvisatie krijg je in punkmiddens alleen maar bonuspunten. Maar dus telkens er nog wat mensen naar binnen of buiten wilden, moesten die zich tussen de bandleden en hun instrumenten en versterkers murwen.
Röt Stewart mocht openen voor Freddie And The Vangrails. Deze band werd zowat twee jaar geleden op de sporen gezet door vier vrienden die al een tijdje in andere bands speelden, maar die nog een uitlaatklep zochten voor hun gezamenlijke liefde voor oldschool hardcore. Na twee demo-releases op cassette en een split-album met Freddie And The Vangrails zijn ze inmiddels toe aan hun eerste officiële release. Debuutalbum 3 Tattoos & A Road Tax Bill verschijnt dit jaar bij het Belgische label Pang Pang Records. En zoals het hoort voor elke hardcore-band: ze treden vaak op, tot ver in het buitenland (elke bestemming waar je in één weekend over en weer kan rijden, zoiets). Hun aanhang groeit trager dan hun reputatie, maar succes is absoluut geen doelstelling, in tegenstelling tot fun. Naar een masterplan voor Röt Stewart kan je net zo lang zoeken als naar het monster van Loch Ness. De setlist voor deze avond werd bijvoorbeeld net voor de start van het concert in twee minuten op de achterkant van een afgescheurde affiche neergepend.
In de set van de Stewarts herkenden we onder meer klassiekers als Verk, Shitty City en Fucking Shoe (van hun allereerste cassette-demo). Rather See You Dead van Legionaires Disease zit niet langer in de set, wel nog die andere cover: Bad Attitude van The Testors. Tracks die nieuw zijn op het debuutalbum kwamen in de Aap uiteraard ook langs: Play Faster (een sneer naar een andere band), Mumble Punk, No Rice en – misschien wel de beste song van de avond – Fuck That Weak Shit. Van het split-album hoorden we onder meer Generation Loose, Nazi Truck en Contractor voorbijkomen.
De set van Röt Stewart in Gent was een adrenalineshot van jewelste waarbij elke track de vorige probeert te overtreffen in intensiteit en tempo. Deze band staat overal met veel goesting aan de startlijn om een strak sprintje te trekken. De militante lyrics van Pieter worden geruggesteund door een spervuur van riffs van Yannick, de pompende bas van Maxime (die ook tekende voor de coolste podium-attitude) en de ratelende drums van Clint. We zagen dit viertal kort na hun formatie aan het werk in het noorden van Frankrijk, maar twee jaar verder is deze band uitgegroeid tot een goed geoliede machine. Het was in de Aap zo intens dat ze concerten van Röt Stewart zouden moeten verbieden voor hartpatiënten, maar aan verbieden doen deze Kortrijkzanen niet. Op zondag 7 juli staat dit zootje ongeregeld in het voorprogramma van Napalm Death in de Muziekgieterij in Maastricht en op dezelfde dag komt hun album uit. Zorg dat je op tijd voor het podium staat, want in een oogwenk is deze razernij alweer voorbij.
Freddie And The Vangrails is bezig aan een afscheidstournee. Ze liepen een mooi parcours, met leuke concerten in het buitenland en enkele mooie releases op hun eigen label Hopvil Records. Op dat label brachten ze op vinyl ook albums en singles uit van bevriende bands als Speedözer (dat er intussen ook al mee opgehouden is) en Chiff Chaffs. Ze zullen jammerlijk gemist worden. Op zaterdag 23 november is er het allerlaatste concert, als support van The Kids, in Ertvelde (B).
De doodsstrijd van Freddie And The Vangrails duurt dus nog enkele maanden en ondertussen wordt er nog gespeeld alsof de duivel hen op de hielen zit: hard, snel en smerig. Zanger Dries is in Gent helemaal in zijn element en om de andere song duikt hij met gebalde vuisten het publiek in. De set is een mooie round up van alle songs die ze ooit gespeeld of uitgebracht hebben, met memorabele versies van No Black Flag, Can’t Keep ‘Em Cool en A Wish Called Flipper. Tijdens CRS (Can’t Remember Shit) komt Pieter van Röt Stewart nog wat meebrullen om het feestje compleet te maken.
Voor een band die ten dode staat opgeschreven zat er in Gent verdomme nog veel leven in Freddie And The Vangrails.